Er zijn een paar dingen die een muziekliefhebber helemaal in de wolken krijgen: de geur van nieuw vinyl bijvoorbeeld of een festivalzomer die doorgaat. Iets anders is het ontdekken van een nieuwe, opwindende groep met muziek om je helemaal in te verliezen. Kandidaat voor dat laatste is ongetwijfeld het Gothenburgse Hollow Ship. Hun futuristische muziek klinkt als een beredeneerde mix tussen chaotische sixties psychedelica zoals je die kent van vroege Pink Floyd-platen, zweverige krautrock en bakken (maar dan ook echt bakken) hallucinerende drugs. Laat dat alles reageren met een sterk staaltje koortsdromerige songwriting en je maakt de geboorte van Future Remains mee. Een meer dan degelijk psychedelica-album dat onder het dak van PNK SLM records alle tijd kreeg om te rijpen en Zweden in de kijker zet als een verdraaid weirde bende spacers.
“Take Off”, what’s in a name, is toepasselijker wijze de opener van het album. Het is zo’n heerlijk kronkelend en mysterieus nummer, dat op bijna sjamanistische wijze The Byrds weer tot leven wekt. Althans wat de vocals betreft, want het diep duistere, galmende gitaarspel dat zich als mistige wolken boven het nummer optrekt klinkt erg ‘hier en nu’. Het experimentele randje zet zich trouwens maar al te graag verder op het ritmische, bijna dansbare “We Came Too Late”, wiens riff als een op hol geslagen pingpongbal door je hersenpan lijkt te stuiteren. Dat het exotische drumwerk op dit nummer meer dan in orde is, blijkt des te meer wanneer er halverwege wat ademruimte gelaten wordt. De luchtverplaatsing die de basdrum teweegbrengt ervaar je daar als een frisse bries en als een houvast doorheen een verder wetteloos nummer.
Veel lof voor de drummer dus, maar ook hij maakt niet noodzakelijk elk nummer goed. Op “Agent” bijvoorbeeld weten zijn inspanningen de tamelijk saaie melodieuze inkleuring van Vincent Vensal en Thomas E Frank niet te compenseren. Waar het nummer toch nog zijn tweede adem terugvindt is op het bittere einde. Of dat aan de trance ligt waarin we ons ondertussen al bevinden of aan het uitgebreid hervatten van de riff is moeilijk uit te maken. Maar niet getreurd, start de liquid light show en trek je favoriete fleurige kledij aan, want op “Chasing Shadows” bewijst Hollow Ship dat ze ook in staat zijn om een swingend sixtiesnummer in elkaar te boksen dat je van de eerste tot de laatste seconde aan het dansen houdt. Is het niet de strak pompende bas, dan wel de ronduit vintage klinkende wah-wah die de heupen van het meanderende nummer loswerkt.
Vier nummers achter de rug? Tijd voor de navel van het nummer dus, en of dat een spirituele ervaring is. “Magic Mountain” heeft nog geen twintig seconden nodig om je helemaal onder te dompelen in een hete psychedelische brei waar geen ontsnappen aan is. De wah-wah en fuzz blenden hier samen tot explosieve raketbrandstof die je in een mum van tijd voorbij de top van de ‘magic mountain’ lanceert, zeker wanneer bassist Johannes Cronquist zijn fantasie de vrije loop laat en Lisa Kylsberg een berg effecten loslaat op de vibrerende schokgolf aan geluid. ‘Witcheress of sound’, zo beschrijft ze haar rol binnen de band, en op dit nummer blijkt haar sleutelrol als heks van Hollow Ship zonder enige twijfel.
Toch het gevoel dat er iets mist? Het zou wel eens aan het gebrek aan vocals kunnen liggen. Gelukkig vinden Vincent en Thomas hun stem terug op “In the End”, een met synths verzadigd nummer deze keer. De band demonstreert dat ‘vintage’ klinken niet haar streefdoel is, tot een wel erg vreemde fade-out het nummer een halt toeroept. “Build to Last”, de ingetogen opvolger, breekt jammer genoeg geen potten, maar klinkt wel onvervalst oprecht en doet daarbij een beetje denken aan F. J. McMahon en consorten.
Hollow Ship lijkt op Future Remains meermaals klassieke psychedelica te mengen met hedendaagse ideeën, productie en instrumentatie. Dat lijkt met wisselend succes te lukken, hoewel op “Stay Sane” de puzzel echt wel helemaal in elkaar valt wat het blenden van beide betreft. De vocals op het nummer klinken ijl en transparant, de toon die de gitaristen uit hun instrumenten persen zwaar en beladen. Die kloof ziet er op papier dramatisch uit, maar bevalt in realiteit uitstekend door de aanwezigheid van een harmonica-achtige synthesizer, om maar een voorbeeld te geven, die de leegte met zin voor experiment inkleurt. Enkele beklijvende momentjes later is het nog de beurt aan “We Were Kings” om alle experimentele ideeën van de band te ventileren. Exotische ritmes, buitenaardse effecten, dreunende bassen, een randje virtuoze gitaren: dit nummer heeft gewoon alles. Overkill, denk je dan? Nee, hoor. Heerlijk excentriek en fenomenaal meeslepend, dat wel.
Future Remains is moeilijk een perfect debuut te noemen, maar is wel gewoon een ijzersterk statement dat de sixties in Scandinavië nog springlevend zijn. Heb je zin in een avontuurlijk album dat het experiment met veel goesting weet te koppelen aan opwindende, swingende psychedelica? Dan heb je met Hollow Ship een prijsduif in handen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
