Een van de koningen van de ingetogen pracht-en-praalmuziek is zonder twijfel Ron Sexsmith. De Canadees regeert al sinds 1995 over onze opwellingen van gelukzaligheid en wakkert die met ieder nieuw album nog ietsje meer aan. In tegenstelling tot wat ’s mans naam misschien zou doen denken, is plat choqueren nooit aan de orde. Daarentegen pakt de muzikant het immer voorzichtig aan om tot een lieflijke atmosfeer te komen en net in die zachtheid ligt zijn kracht. Op 17 april zullen we daar opnieuw een bundeling van kunnen horen die de titel Hermitage krijgt. Na het typerende “You Don’t Wanna Hear It” te verorberen als het luchtig tussendoortje dat het was, krijgen we met “Glow in the Dark Stars” nog eens duidelijk te horen wat voor softie Ron eigenlijk is.
Muzikaal gezien heeft “Glow in the Dark Stars” echt niet zoveel om het lijf; zoveel wordt al duidelijk tijdens het kampvuurrefrein waarmee het nummer geopend wordt. Iets dat we redelijk probleemloos door de vingers zien wanneer blijkt dat het volgende segment typisch Ron is: mooie toevoegingen op de juiste momenten, zanglijnen die vanuit het hart lijken te komen en een algeheel vredige klank die een gevoel van romantiek, verbroedering en tevreden gelatenheid opwekt. Je zou voor minder vapeurkes krijgen en de rest van de dag contemplatief met glimlach op het gezicht doorbrengen. Enkel jammer dat “Glow in the Dark Stars” voor het merendeel veel te gewoontjes voortkabbelt en wat oprechtheid mist – volgens de maatstaven waaraan we Sexsmith meten dan toch. Genietbaar, maar al bij al niet zo’n bijzonder succes.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
