Laat het voor eens en voor altijd duidelijk zijn: de beste gitaarmuziek van de afgelopen jaren komt steevast uit Australië. King Gizzard & The Lizard Wizard, Amyl and The Sniffers, Tropical Fuck Storm, en dat is nog maar het topje van de ijsberg. Een andere Australische sterspeler die dit jaar wel een keer dik zou kunnen scoren is Cable Ties. Hun zelfgetiteld debuut uit 2017 bestond uit een geweldig luide mix van DIY garagerock en oerklassieke Britse 70’s-punk, en het drietal lijkt vastbesloten om het vel van hun versterker dit jaar definitief aan gort te blazen met opvolger Far Enough die al in de startblokken staat. Van dat album kregen we trouwens al drie andere singles voorgeschoteld, waaronder het maatschappijkritische “Self-Made Man” en het verschroeiend activistische “Sandcastles”. Stuk voor stuk indrukwekkende ras-punknummers met meer inhoud dan op het eerste gezicht lijkt.
Datzelfde geldt trouwens zeker en vast ook voor “Hope”. Het begint in tegenstelling tot de hier boven vermelde decibelmonsters tamelijk ingetogen, en probeert stilletjes de boodschap van hoop uit de dragen. Dat alleszins tot de bas besluit dat het wel welletjes is geweest, zijn overdrivepedaal volledig open draait, en de deur met volle overtuiging inbeukt. ‘It’s about having hope that you are a person who can make positive change and that society as a whole is full of people like you, who ultimately want the best for everyone.’, om het met de woorden van frontvrouw Jenny McKenchie te zeggen. Wanneer op het einde haar stem boven de weelde aan fuzzy gitaren uittorent, schreeuwend om ‘Hope’, is het kippenvel op je armen het beste bewijs dat Cable Ties je aandacht wel degelijk verdient. Far Enough komt uit op 27 maart, hou je vast aan de takken van de bomen.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
