Binnenkort verschijnt het eerste album van Rex Rebel. Het drietal heeft nog maar enkele singles uitgebracht, maar de leden zijn al lang geen onbekenden meer in de Belgische muziekscène. Sam Bettens, Reinout Swinnen en Wim Van der Westen maken al jaren deel uit van K’s Choice en scoorden met die band al verschillende hits. In 2019 kwam Bettens niet alleen met het nieuws dat hij een nieuwe band heeft, maar hij kwam ook naar buiten als transman en maakte een YouTubekanaal aan met vlogs over zijn transitie. Wij zaten onlangs met Rex Rebel aan tafel en hadden het over het ontstaan van de nieuwe band, een nieuw muziekgenre, het opname proces van het debuutalbum en meer.
Ik ga met de deur in huis vallen. Waarom een nieuwe band?
Sam: Eigenlijk gewoon uit goesting om iets helemaal anders te doen dan K’s Choice, iets totaal uit onze comfortzone, door het rockaspect helemaal weg te laten. We wilden met iets naar buiten komen dat daar niets meer te maken heeft en muzikaal een heel grote uitdaging is. We zijn vijfentwintig jaar redelijk actief bezig geweest met dingen zoeken die niet vanzelfsprekend zijn. Rex Rebel maakt ons muzikaal superenthousiast, omdat het iets nieuws is en iets anders is.
Reinout: Wim en ik waren toevallig in de buurt. (lacht) Eigenlijk letterlijk, want wij waren op tour in Frankrijk met K’s Choice toen we met het idee zijn gekomen. We waren in Montpellier en hadden een dag vrij, dus we gingen een keet binnen waar ze trouwens alleen thee serveerden. Dat is wel heel rock-‘n’-roll! (lacht) Na een paar tassen kamillethee kwam het idee ‘Waarom doen wij eens niet iets met ons drie?’. We hebben dan met z’n drieën een liedje proberen te maken en nadien werd dat iets minder vrijblijvend. We zijn wel echt vertrokken uit het gevoel om echt eens iets anders te doen.
Sam: Dat gebeurde misschien niet toevallig tijdens een tournee waar we vijfentwintig jaar K’s Choice aan het vieren waren. Je speelt dan eigenlijk alleen maar oude nummers opnieuw, dus super creatief is dat niet.
Waarin verschilt K’s Choice van Rex Rebel?
Sam: Sowieso heel hard op muzikaal vlak. We beginnen nu niet meer met een akoestische gitaar, maar met een melodie en sounds.
Reinout: We hebben echt heel duidelijk van in het begin gezegd: elektrische gitaren, weg ermee! Toen we ze toch gebruikt hebben, hebben we bij wijze van spreken ze kapot gevezen, er een stukje uit gehaald en een loop van gemaakt. We hebben een paar regels met onszelf afgesproken en we houden ons daar dan wel aan. We hebben ook piano gebruikt en hebben daar dan iets mee gedaan, zodat dat echt een andere sound wordt om een klankenpalet te proberen bouwen dat we voordien nog niet hadden. Dát klankenpalet is eigen aan Rex Rebel.
Sam: Met K’s Choice hielden we ons redelijk vast aan het klassieke rockstramien en nu lag alles opeens open. Nu is het soms drie akkoorden een heel nummer lang, terwijl je in rockmuziek een duidelijk refrein en een duidelijke brug hebt. Doordat we die regels niet meer moesten volgen hadden we heel veel vrijheid om creatief gezien helemaal andere dingen te doen. Nu is het veel meer gebaseerd op beats, sounds, sfeer en melodie die allemaal veranderen terwijl de akkoorden soms hetzelfde blijven.
Wat is de visie van Rex Rebel?
Sam: Muziek maken die niet alleen entertaint, maar ook iets betekent. Het is niet zo dat we grote politieke statements willen maken, maar we willen toch iets kunnen vertellen. We willen dat mensen die na een concert naar huis gaan zich ten eerste zich goed hebben geamuseerd, maar dat er ook geluisterd wordt naar onze teksten. De mensen moeten zich aangesproken voelen, of misschien zelfs geïnspireerd.
Reinout: Bewust of onbewust zit er wel altijd een boodschap in. Sam maakt nooit een platte poptekst.
Sam: Op een album van K’s Choice zijn er altijd nummers die zeer uiteenlopend zijn, ook al passen ze nog op eenzelfde rockplaat. Ik denk dat we dat met Rex Rebel ook gedaan hebben. We hebben wel heel veel verschillende facetten uit elektronische muziek en oudere muziek gehaald om dan zelf onze sound te maken. We hebben een balans gevonden met Rex Rebel die we ook met K’s Choice hebben proberen zoeken. Het moet niet allemaal keiheavy zijn; het mag ook eens wat lichter.
Hoe verliep het opnameproces van Run?
Reinout: “Run” is eigenlijk een speciaal geval. Het is een van de weinige nummers die we hebben geschreven toen we fysiek in een ruimte samen waren.
Sam: De vraag gaat toch over het lied en niet de plaat, hè?
Eigenlijk ging het over de plaat, maar nu ben ik benieuwd naar waarom dat dit zo een speciaal geval is.
Reinout: Het nummer “Run” is echt een van de eerste die we samen zijn beginnen maken. Het is niet normaal hoeveel verschillende versies dit nummer heeft gehad. Dat was gewoon onoverzichtelijk. (lacht)
Wim: Bijna alle nummers zijn van op afstand geschreven. Hij kwam met een idee af, mailde dat naar mij, ik deed daar iets mee en zo is dat constant heen-en-weergemail totdat we een afgewerkt nummer hadden. Er zijn ook een paar dagen geweest dat we in één ruimte samen zaten en dan merk je wel dat dat gewoonweg sneller gaat. Je kan meteen zeggen wat je wel en minder tof vindt, dus nummers worden sneller bijgestuurd.
Sam: Ik woon in Amerika, maar kom eigenlijk wel bijna elke maand naar België voor iets van K’s Choice. Dan probeerden we er wel van te profiteren door een dag te repeteren of iets anders te doen, maar we hebben heel veel van op afstand moeten doen. In stilte fantaseren wel al om voor een tweede plaat toch ergens een week of twee ergens samen te zitten. Zo gaat het niet alleen sneller, maar stem je je ook creatief op elkaar af. Als ik met iemand samen schrijf, dan schrijf ik een nummer dat ik alleen nooit zou schrijven. Die persoon komt met iets af dat ik nooit zelf zou doen, maar dat inspireert wel iets. Dus met twee schrijf je nooit een nummer dat je apart ook zou schrijven. Het zou wel heel interessant zijn om zoveel mogelijk samen ideeën te krijgen en meteen daar op verder te bouwen.
Waar kwam de tekstuele inspiratie voor Run?
Sam: Alles. Alles dat mij aangaat. Alles dat ik rond mij zie en iets over wil zeggen. Dat hoeven geen heavy dingen te zijn, dus sommige nummers zijn een stuk lichter. “Movin’ Out” is bijvoorbeeld muzikaal een schoon lied, dus ik wou het tekstueel ook licht houden. Het is een beetje een boos nummer, maar de tekst blijft wel licht. Er zijn andere momenten zoals “Low” waarop het heel persoonlijk wordt. Dan heb ik het gevoel dat ik een beetje een boodschap de wereld in stuur. Dat zijn nummers aan de uiteinden van het spectrum.
Je hebt een nieuwe band, maar dat is niet de enige grote verandering in je leven dezer dagen. Heeft dit een invloed gehad op de muziek en teksten?
Sam: Ja en nee. De plaat was bijna helemaal afgewerkt voor ik zelfs actief ben beginnen denken aan mijn transitie. Als ik nu terugkijk naar die teksten dan zie ik wel dat er heel vinden hebben meegespeeld. Onder andere in “Low” zijn er dingen waaraan ik heel duidelijk kan zien dat dat toch onbewust al gespeeld moeten hebben. Als ik terugkijk naar teksten van K’s Choice uit 1998 zijn er zaken die toen al speelden. Ergens was ik er al mee bezig, maar niet bewust. Onbewust ben ik er waarschijnlijk al heel mijn leven mee bezig, dus dat dat dan af en toe opduikt in mijn teksten is wel logisch.
Jullie gaan binnenkort ook touren met Rex Rebel, dus jullie gaan dan heel veel tijd samen doorbrengen. Als jullie on the road zijn met K’s Choice zitten jullie ook in elkaars gezelschap. Steekt dat niet tegen na een tijd?
Sam: Als je een e-mailadres geeft kan ik je straks wat dingen doormailen? (lacht) Ik ga voor mezelf spreken, maar ik zit heel bewust met mensen in de groep waar ik heel graag bij ben. Ik zou nooit een andere groep zijn begonnen met die twee als dat niet het geval was; dan zou ik gewoon een soloplaat gemaakt hebben. Dan kon ik kiezen welke muzikanten er wanneer meespeelden. Het is eigenlijk een groot deel van de fun dat we alles delen. Muzikaal is het fantastisch, maar ook op dagen als vandaag waarop we interviews geven kan ik dat doen met mensen waar ik graag bij ben. Er zullen wel dagen op de tourbus zijn dat er eens iemand een wandeling zal willen maken, maar dat gebeurt nu ook al met K’s Choice. Er is niemand met wie ik liever in de groep zou zitten.
Reinout: Bij mij is het niet zo. Dat zijn twee klootzakken die liegen en stelen. (lacht) Eigenlijk voelt het als een bende maten op Chirokamp. Wat voor chancards zijn wij eigenlijk? Wat zouden we anders doen?
Wat brengt de toekomst voor Rex Rebel?
Wim: Rex Rebel is zeker en vast geen kleine zijsprong. We willen ook hier veel mee spelen, nog een plaat maken en zo ver mogelijk groeien.
Sam: We willen eigenlijk dat Rex Rebel genoeg op zichzelf kan bestaan zodat we veel kunnen spelen, en niet alleen in België. Ik hoop dat we ook in Nederland gaan kunnen spelen en misschien eens in het zuiden van Europa, want dat is met K’s Choice eigenlijk nooit gelukt . Het zou leuk zijn als het in feite bijna te druk wordt op een bepaald moment en we keuzes moeten gaan maken. Dat zou een luxeprobleem zijn.
Reinout: Het is wel zeer handig dat we alledrie in de twee groepen zitten, waardoor onze agenda’s al op elkaar zijn afgestemd. Dan kunnen we als het Rock Werchter is met K’s Choice op de mainstage en met Rex Rebel in de Marquee (tegenwoordig Klub C) spelen. We gaan dan wel snel moeten lopen naar de andere kant van het terrein.
Sam: Dat kan de titel van uw interview worden: K’s Choice op het hoofdpodium en Rex Rebel in de Marquee van Torhout-Werchter. Werchter, amai, ik ben aan dateren! (lacht)
Op 28 februari verschijnt Run, en op 10 maart stelt Rex Rebel dit album voor in de Ancienne Belgique. Voor deze show zijn de tickets de deur al uit, maar er zijn nog tickets voor de optredens op 4 mei in Het Depot en 6 mei in De Casino.
