© Anne-Leen Declercq
Voor een bijna volgelopen Charlatan brachten Milk TV en Lip Service een dansbare performance. Beide bands maken muziek met een steevaste hoek af, die reikt van noisepop tot pretparkpunk en alles wat we ertussen nog mogen aantreffen. Lip Service zelf speelde er in ere van hun recent uitgebrachte ep, die nog geen week geleden het levenslicht mocht zien. Naast genot bij het publiek, zag je ook de band genieten van de avond.
Milk TV stond als eerste Frans-Nederlandstalige federatie van grungepop en voorprogramma van de avond in voor een nostalgische levering aan lactosenoise. Met zijn drietjes dronken ze zich gestaag op aan inspiratie bij onder meer Devo, Sonic Youth, Fugazi en Deerhoof, wat we duidelijk terughoorden in hun sound. Met kritiek op de aan de beeldbuis plakkende maatschappij brachten Matthieu Peyraud (Frances’ Foes), Martin Rault (Phoenician Drive) en Casper De Geus (O›Grady, Moar, Brorlab) een onstabiele mix aan grunge, mouterige gitaren en playground postpunk. De band vertrekt in april op Frans-Zwitserse tournee en bevindt zich de tiende mei met hun melkig goed in de Botanique te Brussel, hun stad van herkomst.
Met een stroever begin zette de band hun show in. Ondanks dat hun nummers wel speelsheid kennen, leek er wat ongemak. Wanneer dan een van de snaren van de basgitaar er spontaan voor koos op te flikkeren, kende de show een onverwachte, maar welgekomen ommekeer. De gitarist leidde ons enkele seconden af tot de bas weer vier snaren telde en na dit intermezzo brachten ze ons een frissere finale aan de show. De leden leken plots hun algehele melkroes te overwinnen bij het laatste nummer, waar de drummer irrationeel lustig tekeer ging op (onder meer) een koebel. Hun album, dat ergens deze zomer zal worden opgenomen, laat nog even op zich wachten, maar dat wachten zal het zeker waard blijken.
© Anne-Leen Declercq
Nog fans van het Amerikaanse Deerhoof vinden we bij Lip Service. De band kent zelfs een dusdanige dolheid voor hun collega’s dat ze Greg Saunier, drummer bij de groep, vroegen om hun nieuwe ep te mixen. Niet alle dromen zijn bedrog, en zo werd een week geleden hun nieuwe liefdeskind Plot Twist de wereld in geschoten. Met een ruwere hand dan de gemiddelde Vlaamse muziekneuroot gewennig is, vloog er meer van hun livesfeer door de plaat heen. Dit onder andere door het in de studio opnemen met zo veel mogelijk instrumenten tegelijk. We vroegen ons af of we dat ook deze avond te horen zouden krijgen.
Op het podium verschenen plots, uit het ongerijmde, gemuteerde visuals, die niet weinig weg hadden van een recent gevreesd coronavirus. Dit als voorbode van de virale pop die direct daarna onze oren kwam parasiteren, want al meteen sprongen de leden het podium op onder het introgerinkel van “Lived Like a God.” We reisden als het ware door hun nieuwe release, want de eerste vier nummers kwamen vanuit Plot Twist. Toch was er ook plaats voor oudere nummers als onder andere “As If I Haven’t Heard” en “Pretty Sure”.
Naast oude en nieuwe nummers kregen we ook ongepubliceerde, pasgeboren muziek. Zo meende de zanger “Round Two” geschreven te hebben over de helse pijnen die hij had ervaren toen hij een uur voor de show besloot een ommetje te doen en als een ijsmagneet begroet werd door alle hagel die Gent rijk was. Of het ging over de liefde, dat kon ook. De band speelde haast ontdekkend verder met elk instrument dat ze machtig zijn, zelfs hun stemmen. Zo hijgde, kakelde en pufte de zangeres frequent in de micro en ging multi-instrumentalist Mathijs Steels tekeer op (wederom) een koebel.
De wildheid ging niet verloren in de zenuwachtige muziek. Met elke onverwachte wending vroeg je je wel eens af of het nummer nu gedaan was of niet, maar net voor je je handen bij elkaar scharrelde, barstten de speakers weer open. Wanneer de band de show toch moest beëindigen, deden ze dat met fan favourite “Pretty Sure”. Het publiek zong nog even mee om het viertal hun verdiende applaus toe te dienen.
De afkomst van de bandnaam vinden we bij een gelijknamig nummer van Elvis Costello. ‘De uitspraak ’to pay lip service to someone’ kan worden vertaald als iets beloven te doen zonder de intentie te hebben het effectief te doen. Iemand naar de mond praten, of eigenlijk mooipraterij’, aldus de band in Schamper, het Gentse studentenblad. De bandleden doen echter niet aan wat de naam hen rijk maakt en leverde ons de beloofde bombshell van een show.
Setlist:
Lived Like a God
Jetset Suckers
Can’t Have It All
You Used to Be Quiet
As If I Haven’t Heard
Round Two
Lift Up Your Skirt
Plot Twist
People’s People
You’ll Be Alright
Pretty Sure
