De heren van MAMVT vormen een Leuvens-Kortrijkse band die een de opvallende combinatie maakt tussen psychedelische soundscapes en hier en daar een portie stevige metal. Ivory Walls is de opvolger van hun eerste ep Crooked Salty Road(2018). De vijf nummers gaan van snel en stevig naar duister en akelig. MAMVT zoekt naar een duistere sound die de luisteraar uit zijn lood moet slaan, maar door clichés en voorspelbare wendingen lukt ze dat niet volledig.
MAMVT mikt duidelijk ook op een episch geluid, dat is direct duidelijk na de intro van feedback en reverb op de opener “Mind Drowned”. De stem van leadzanger Yuri Murillo Mange begint op een combinatie van een jonge Jon Bon Jovi en Billy Corgan te lijken tot de sfeer ineens omslaat. Mange zet zijn keel open en haalt een paar death metal schreeuwen naar boven, gedurfd en zeer degelijk uitgevoerd. Dat contrast probeert de band nog eens uit op “Venom”. Naast de nasale stem en de schreeuwen, wordt het ‘oude radio-effect’ tijdens gesproken intermezzo’s wel eens gebruikt.
“The Last Flight of The Kosmonaut” lijkt in het begin weinig pit te hebben, maar betert naarmate het einde. Als afsluiter wil de MAMVT duidelijk nog eens laten zien wat ze kunnen en er komt een lange instrumentale passage. De breakdown krijgt een paar interessante wendingen en de band komt in de buurt van progressievere soorten metal. Ivory Walls eindigt hiermee op de sterkere dreun die andere nummers niet direct konden meegeven.
De mengelmoes van invloeden die MAMVT uitprobeert, strandt vaak ergens op gerecyclede post-grunge met sterke emo-invloeden. “Wanderer” is hier het beste voorbeeld van. Het is goeie poging om obscuur, zwaar en zelfs angstaanjagend uit de hoek te komen. Daar zijn zeker en vast genoeg grimmige vocals en onheilspellende gitaren voor. De meeste nummers zijn niet zodanig aangrijpend dat je ze zal onthouden en daar schiet MAMVT nog wat in tekort om door te breken.