Mark Lanegan combineerde op zijn vorige album Somebody’s Knocking grunge met eighties electronica, wat niet helemaal in de smaak viel. Hij brengt nu “Skeleton Key” uit, de eerste single van zijn nieuwe album Straight Songs Of Sorrow, wat een verlengde wordt van zijn autobiografie ‘Sing Backwards and Weep’, die binnenkort ook uitkomt. Eerst kwam het boek uit zijn pen gevloeid, en nadien volgden de nummers als een tweelingzusje van de zinnen op papier. Aan die nummers werkten overigens niet de minsten mee. Partner in crime Greg Dully, Jack Irons, Martyn LeNoble, Ed Harcourt, Jack Bates van Smashing Pumpkins, Warren Ellis van The Bad Seeds, Adrian Utley van Portishead en John Paul Jones zijn stuk voor stuk te horen.
Lanegan gaat back to basics met een meer akoestische sound, en dat schemert ook al door op “Skeleton Key” met een akoestische gitaar die onder Lanegans rauwe stem pingelend een tegengewicht voor de synths vormt. Een nummer kan niet beter een spiegel voorhouden dan met ‘ugly, I’m so very ugly’. Een slepende zelfreflectie die zeven minuten dreunend doorgaat en – ondanks de synths – meer klinkt als het oudere werk van Lanegan.
Straight Songs Of Sorrow komt uit op 8 mei. Op 9 en 10 mei cureert Lanegan (voor het eerst in zijn leven) twee avonden in de Ancienne Belgique. Hij speelt Bubblegum uit 2004 elke dag integraal en neemt telkens een indrukwekkende lijst aan gasten mee. (Combi)tickets zijn hier te koop.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
