Waar het gros van de hedendaagse poppunkbands dreigt te verzaken in blond oar en fans tellen op sociale media, zijn er nog steeds uitzonderingen die muziek recht uit het hart maken. Spanish Love Songs is zo’n band. Stevige en onomwonden songteksten worden door potige instrumentatie ondersteund, een fijne dynamiek en een goeie gitarist kruiden af tot een overtuigend geheel. Hun twee langspelers, Giant Sings the Blues (2015) en Schmalz (2018), leerden ons al dat de Amerikanen het midden houden tussen het geluid van The Wonder Years, Iron Chic en The Hotelier. Bands die zich op die plek hebben gevestigd, kunnen altijd op onze aandacht rekenen.
De eerste tonen van Brave Faces Everyone geven ons meteen gelijk. “Routine Pain” is een introspectieve song waarbij boodschap en instrumentatie hand in hand gaan. Een verhaal van zelfmedelijden, frustratie en vervreemding tegenover de Bible Belt (de regio waarin zanger Dylan Slocum opgroeide) wordt ons, dobberend op een dynamiek uit het boekje, verteld. “Self-Destruction (As a Sensible Career Choice)” volgt vloeiend op deze smart en omhelst een dialoog tussen de zwaarmoedige verteller en een derde. ‘It won’t be this bleak forever / Yeah right’; de zwartgalligheid is ook na dit tweede nummer nog niet verdreven en dat mag voor ons nog een tijdje zo blijven.
Ook op single “Kick” distantieert Slocum zich verder van z’n heimat, waar The Second Amendment hoog in het vaandel wordt gedragen. Openingszin ‘When you saw your dad shoot up for the first time, it must have came as quite a shock’ is een verwijzing naar een voorval waarvan een zesjarige Dylan getuige was. Wat volgt is een goudeerlijke song over hoe die regio en de gebeurtenissen die erin plaatsvonden de zanger hebben gevormd. De bridge in het nummer klinkt heerlijk vlot, de vocale uitbraak als een hoopgevende zucht van opluchting. Gitarist Kyle McAuley rijgt met zijn tuig in tussentijd alle elementen aan elkaar tot een absolute topschijf.
De nietigheid van het leven en het neerkijken van het publiek op millennials werden enkele maanden geleden al op een heerlijke manier vertaald in het nummer “Losers”. Die single kreeg onlangs ook nog een zeer geslaagde sequel. “Losers, Pt. 2” komt heerlijk nonchalant binnen, met z’n intro die door bas- en drumgeluid wordt gebrandmerkt. Het dramatisch gitaargeluid en de tirade ‘Don’t you know you were born to die poor man?’ geven het nummer iets later al snel een radicale draai. Met z’n tekst die van behoorlijk weinig levensvreugde getuigt, weet Spanish Love Songs ook van “Losers, Pt. 2” een nummer te maken dat je zeer moeilijk loslaat.
Titels als “Optimism (As a Radical Life Choice)” verzekeren ons ervan dat de rode draad van zwartgalligheid op geen enkel moment zal worden doorgeknipt. Alledaagse bezigheden worden met een gitzwarte bril bekeken, wat zich vertaalt in zinnen als ‘Can’t even have my coffee without exploiting someone / Or making another millionaire, or billionaire’. Desondanks komt Spanish Love Songs ook naar het einde van het album nooit klagerig over, omdat het geheel muzikaal en tekstueel onverantwoord boeiend blijft. Uitsmijter en titelsong “Brave Faces, Everyone” leert ons in al z’n muzikale gladheid wat we eigenlijk al wisten: dit vijftal heeft een dijk van een plaat uitgebracht.
Spanish Love Songs verdient het niet om door de krappe matrijs genaamd ‘poppunkbands’ geduwd te worden, maar daar zijn de sympathieke Californiërs dan ook totaal niet mee bezig. Waar Schmaltz het terecht heel goed deed bij een punkminded publiek, zien we Brave Faces Everyone nog heel wat meer deuren openen. Dit derde volwaardige album klinkt muzikaal wat minder rechttoe rechtaan, maar komt desondanks zeer vlot binnen, door z’n ruimere geluid en sterke songteksten. Met topnummers als “Losers”, “Losers, Pt. 2” en “Kick” mag het dan ook niet lang duren vooraleer we Spanish Love Songs op de affiche van een Belgisch festival zien prijken.
Volg ons op Spotify voor meer nieuwe muziek.
