Het was een bewogen decennium voor Bring Me The Horizon. De band uit Sheffield kwam als veelbelovende deathcore-band de muziekwereld binnen gestormd en vuurde op eerdere platen als Suicide Season en Count Your Blessings verschroeiende gitaren de wereld in. De Britten bereikten zeker een publiek, maar zag dat exponentieel groeien toen de jongens de commerciële kant optrokken. Op That’s the Spirit kon de band ons zeker overtuigen en wisten de jongens zelfs een paar degelijke hits te scoren, maar toen ging het mis… Op amo werd Bring Me The Horizon een plat afkooksel van zichzelf, met hier en daar een lichte opflakkering. Op hun laatste single “Ludens” leken Oli Sykes en co terug op het juiste pad te zitten, maar geheel uit het niks kregen we vandaag nog een laat kerstcadeautje in de vorm van een teleurstellende plaat.
Met Music to listen to… enzoverder, doet Bring Me The Horizon een gooi naar langste albumtitel ooit en dat is ook meteen het interessantste aan de hele plaat. Wat verder nog opvalt, is de lengte van de nummers. Zo wordt de kaap van tien minuten geregeld gehaald en drijven de jongens het zelfs een keer tot bijna een half uur. Toch weet de band een paar opvallende samenwerkingen neer te zetten. Zo komt tieneridool Halsey aan bod op “¿” en is de Britse rockband YONAKA te horen op “±ªþ³§”, het kon dus letterlijk alle kanten op met de plaat en jammer genoeg ging het vooral de verkeerde kant op.
Bring Me The Horizon is er opnieuw in geslaagd om te choqueren. Dat deden de jongens al op amo, maar aangezien er hier en daar een sample van die plaat terugkeert, leek die opdracht op Music to listen to… niet zo zwaar. Zo opent de plaat met het tien minuten lang durende “Steal Something.” dat aanvankelijk allemaal wel heel donker klinkt. We krijgen ook zwaar bewerkte flarden van Oli te horen, die aangevuld worden met donkere trompetten. Die donkerheid slaat dan plots om in vrolijkheid, maar wordt al snel terug vaag door de gek bewerkte stemmen uit één of andere documentaire die de laatste paar minuten van het nummer overnemen. Iets wat wel vaker terugkomt op dit album zo blijkt, want ook “Dead Dolphin Sounds ‘aid brain growth in unborn child’ Virtual Therapy / Nature Healing 2 Hours” – ja, dat is echt de tracktitel – loopt op die manier op z’n eind. Alleen worden die stemmen hier begeleid door kalmerende zeegeluiden. De rest van het nummer is in elk geval niet om vrolijk van te worden… platte beats, donkere bassen, een hoop percussie en vooral de tracktitel die minutenlang herhaald wordt met exact dezelfde sample.
Music to listen to… schiet dus werkelijk alle richtingen uit en het nummer dat dat het best weerspiegeld is half uur durende “Underground Big {HEADFULOFHYENA}”. Dankzij rappers BEXEY en Lotus Eater begint het nummer nogal urban-achtig, even later slaat de sfeer voor een twintigtal seconden om in deathcore met stevige gitaarriffs en luid geschreeuw, om daarna twintig minuten(!) lang dezelfde sample te horen, terwijl Oli een vaag verhaaltje vertelt. Gekker wordt het niet meer, maar het spijtige is dat, hoewel BMTH extreem gedurfd te werk gaat, de nummers net dat tikkeltje te gepolijst klinken. “”like seeing spiders running riot on your lover’s grave”” is bijvoorbeeld zo’n plat pop-nummer met trompetsamples en commerciële beats. Het originele zijn wel de regengeluiden die terugkeren.
De band heeft zich duidelijk laten inspireren door blaasinstrumenten. Op nagenoeg elk nummer komen er zowel donkere als lichte trompetten aan te pas. Op “A Devastating Liberation” laten ze alles heel donker en dreigend klinken en schiet het volume ongeremd omhoog en omlaag. Het klinkt dus allemaal wel heel vaag, maar daarom niet per se superslecht. “¿” met Halsey zou zomaar eens een radiohitje kunnen worden. Waarschijnlijk wel het enige nummer op de plaat dat het ver schopt, maar toch. Het had even goed gewoon een nummer van de Amerikaanse zangeres kunnen zijn. Redelijk commerciële pop met harde bassen en elektronische geluiden… wat wil de gemiddelde 16-jarige nog meer? Ook de samenwerking met YONAKA klonk nog redelijk oké. “±ªþ³§” werd een redelijk donker nummer en combineert ‘het beste’ van beide werelden. De ijzersterkte stem van Theresa Jarvis wordt aangevuld door de futuristische, nieuwe sound van Bring Me The Horizon.
Na amo gaf BMTH al aan op zoek te willen gaan naar een eigen, unieke sound en laten we eerlijk zijn, uniek is het op z’n minst. Met een vage mix van dance, elektronica, blazers en zelfs een beetje rap, maakten de Britten een bont allegaartje dat alle kanten opgaat. Vaak is dat jammer genoeg de verkeerde. Misschien is de wereld nog niet klaar voor de vernieuwende sound van de band. Wij denken vooral dat Bring Me The Horizon eens goed moet gaan nadenken of dit wel echt is wat de band wil zijn. Op Music to listen to… kunnen we letterlijk alles, maar of we er vrolijk van worden, dat is een andere zaak.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
Deze ‘ep’ is inderdaad een zeer wisselvallig experimenteel gedoe. Enkele nummers zijn toch de moeite en geven zodoende deze ep bestaansrecht. Maar in de recensie wordt verwezen naar ‘AMO’ als een miskleun. Persoonlijk vind ik dit een zeer sterk album, en ik ben niet alleen. Dit album is genomineerd voor de Grammy’s in de categorie ‘best rock album’ en een nominatie op de Brit awards als ‘beste groep’ is ook binnen. Zo zwak zal het dus niet geweest zijn.
ik vond amo eerlijk gezegd ook geweldig. volgens mij vinden “oude” fans het eerder een zwakke plaat omdat ze meer metalcore willen. liever een groep die inventief nieuwe genres in haar muziek verwerkt dan een die constant hetzelfde blijft doen.
de echte songs die op deze nieuwe release staan vind ik ook super, alhoewel de band het zich wel moeilijk gemaakt heeft door zaken als de lachwekkende 20 minuten onzin aan het einde van underground big (en de titel)