Interviews

Interview RAMAN.: ‘Muziek is een communicatiemiddel dat veel verder gaat dan woorden’

© Taike De Wilde

De alternatieve rockgroep RAMAN. heeft afgelopen week hun visitekaartje genaamd Birth of Joy afgeleverd aan de buitenwereld. Vastberaden met hun donkere muziek zijn de jongemannen klaar om zich bekend te maken aan een groter publiek dan de gezellige cafés in Gent. Naar aanleiding van hun releaseshow in de Minard gingen we in gesprek met de zelfzekere en kalme frontman Simon Raman.

 Hoe is je passie voor muziek gegroeid?

Het heeft altijd al in mij gezeten. Ook voor mijn ouders was het snel duidelijk dat ik muzikant wou worden. Op zevenjarige leeftijd ben ik dan met gitaarlessen begonnen. Ik kon me verliezen in mijn gitaarspel en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Er was voor mij geen andere optie buiten mezelf aan de muziek te wijden. Het was vanzelfsprekend dat ik gitaar zou gaan studeren en ik kan moeilijk iets verzinnen dat ik anders als studie zou hebben gedaan. Het moest gewoon. In 2008 kreeg ik voor Sinterklaas de eerste plaat van Triggerfinger en die heeft wel een grote indruk op mij gemaakt. Dat is een belangrijk iets geweest voor mijn muzikale ontwikkeling.

Heb je buiten RAMAN. nog andere muziekprojecten?

Met mijn buurman (Michel Goessens) speel ik in een gelegenheidsbandje, genaamd The Budapest Jezus Fan Club. Het is totaal iets anders dan RAMAN. We spelen rechtdoor rock ’n’ roll zonder ons veel aan te trekken van iets. Het is puur amusement. Onlangs heb ik de kans gehad om als gitarist bij Hooverphonic te vervangen. Dat was wel een ervaring, maar RAMAN. blijft het hoofdproject.

Je nummers vragen een groot stembereik. Wat doe je als je een bad voice day hebt?

Tot nu toe heb ik dat nog niet op een concert gehad. De stemoefeningen die ik soms doe, lijken tot nu toe te helpen… Het zijn niet zozeer de nummers zelf die vragen om het groot stembereik, ik heb ze gewoon zelf zo ingevuld. Het gaat een beetje over pushing limits. Ik vind het belangrijk om nieuwe dingen te proberen. Wel geloof ik dat het een zoektocht blijft om je eigen stem te vinden; ik heb de mijne nog niet helemaal gevonden. Kijk maar naar Bob Dylan; die heeft ook verschillende stemmen gehad doorheen zijn carrière.

Voel je je meer gitarist of meer zanger?

Dat is geen moeilijke keuze. Ik voel me meer zanger. Je hebt je stem altijd bij je; het is iets inherent aan jezelf. Er staan ook meer gezongen ideeën dan gitaarideeën op mijn iPhone. In het algemeen heeft muziek een helende werking op mij, maar vooral zingen doet me echt goed.

Wat inspireert je tot het schrijven van liedjes?

Dat is een grote zoektocht. Ze beginnen uit een persoonlijk gevoel en aan de hand van een stream of conciousness kom ik dan op nieuwe ideeën. Maar het komt niet altijd zo spontaan. Soms moet ik mezelf echt aan het werk zetten om een idee af te werken dat al jaren op mijn iPhone staat. Eens ik een idee heb dat ik wil uitwerken, helpt wandelen me om helder te kunnen nadenken. Ik graaf veel en lang in mezelf totdat ik tevreden ben met het resultaat, maar eens ik een nummer heb afgewerkt, voel ik me erg verlost. Schrijven helpt me enorm veel om dingen een plaats te geven. Wel ben ik me er bewust van dat ik ook andere invalshoeken moet toelaten buiten mijn persoonlijke visie, want dat kan snel erg zwaar worden.

Waar sleutel je het langst aan: tekst of muziek?

Die twee elementen hangen fel samen. Het is belangrijk dat de tekst en de muziek elkaar aanvullen. Ik zoek tot ik het juiste evenwicht heb gevonden. Ik doe er wel lang over om een idee onder woorden te brengen, maar ik ga erop door totdat het mijn gewenst doel heeft bereikt.

Wat heb je nodig om in de sfeer van songwriting te geraken?

Vrijheid en rust in mijn hoofd. Ook stilte is een vereiste. Vanaf het moment dat ik een idee begin uit te werken, hang ik me daar volledig aan vast en sluit mezelf van de buitenwereld af. Vorig jaar ben ik op vakantie geweest met vrienden en heb ik daar een nummer geschreven. Toen heb ik mezelf twee dagen afgezonderd en wou niet worden gestoord. Het is een eenzaam proces, maar dat werkt net goed.

Wat is het verhaal achter je bandnaam?

Er zit eigenlijk niet zo veel achter. Een van de bandleden vond dat de band mijn naam moest dragen, omdat het mijn songs zijn. Ik vind het totaal niet erg dat het project mijn naam draagt, want het vertrekt allemaal van bij mij. Desalniettemin streef ik toch graag naar het bandgegeven in plaats van ‘de soloartiest met liveband’.

RAMAN. heeft al verschillende bandleden gekend. Hoe ben je bij je huidig trio terechtgekomen?

Het was een lange zoektocht, maar ik ben blij dat ik de band (of mezelf) die tijd heb gegeven, want nu zit het allemaal op zijn plaats. Jasper Peeten, Bernd Coene (Reena Riot, Mapuches) en ik zitten op dezelfde golflengte en kunnen erg open zijn met elkaar, wat ook een vereiste is om eerlijke muziek te kunnen maken. Een citaat van John Zorn sluit erg goed aan op mijn muzikale visie: ‘Music is not about sounds but about people.’ Voor mij is muziek een communicatiemiddel dat veel verder gaat dan woorden. Dit geldt evenzeer voor je publiek als voor je medemuzikanten.

We gaan ervan uit dat je wel meer dan zes nummers in je leven hebt geschreven. Hoe moeilijk was het om een selectie voor de ep te maken?

De selectie was totaal niet zo moeilijk; de nummers op de ep zijn gewoon de nummers die we al een lange tijd live spelen. En die hebben nu eindelijk hun plaats gevonden op een plaat!

Er wordt niet zo vaak een cover op een debuut gezet, maar op jullie ep staat een bewerking van Chris Whitleys “Big Sky Country”. Waarom hebben jullie deze keuze gemaakt?

We moesten voor onze deelname aan Jonge Wolven (een muziekwedstrijd die de groep uiteindelijk won, nvdr) nog een derde nummer aan onze set toevoegen en kozen toen voor “Big Sky Country”. Ik had het nummer toen net ontdekt en het sprak me zo hard aan dat ik het niet erg vond om dat te coveren. Ondertussen spelen we dat nummer al drie jaar live en maakt het gewoon deel uit van ons. Het voelt niet altijd aan als een cover. Chris Whitley is bovendien een van mijn muzikale helden geworden, dus bij deze is het ook een ode aan de inspiratie.

Hoe verliep het opnameproces van de ep?

Heel erg vlot, ondanks dat we er veel tijd voor hebben genomen. De meeste artiesten nemen een ep op in één dag, maar wij hebben onszelf vijf dagen opgesloten in de GAM studio’s. We zijn daar ook blijven slapen, omdat dat veel voor de algemene sfeer van de ep kan betekenen. De rol van producer hebben wij als band denk ik grotendeels op onszelf genomen. We waren vrij zeker van onze sound, songs, arrangementen… en zagen er daarom niet zo veel nut in om voor deze ep samen te werken met een externe producer. Dat is een plan voor later. Daarnaast hebben we bijna alles live opgenomen; er zijn drie nummers waarvan de zang ook live in dezelfde take is opgenomen. Het was Staf Verbeeck zijn taak om onze sound te begrijpen en vast te leggen. Hij fungeerde eerder als engineer en is verantwoordelijk voor hoe de ep klinkt. De plaat is ook door hem gemixt en gemasterd, waar we ongelooflijk blij mee zijn.

Wat hoop je dat de luisteraars gaan onthouden van Birth of Joy?

Eigenlijk hoop ik vooral dat ze gaan luisteren. We hebben geen bepaalde verwachtingen naar het publiek toe. We spelen gewoon de muziek waarin wij geloven.

De release van deze ep kan wel eens doorslaggevend zijn voor RAMAN.. Hoe voel je je daarbij?

Het is vree spannend en vooral erg leuk. Met deze ep hopen we ons te vestigen in de muziekwereld. Het is een leuk extraatje dat we onze releaseshow in de Minard doen, een erg mooie zaal.

Hoe zou je de sound en visie van RAMAN. omschrijven?

Rechtuit en eerlijk.

Hoe ervaar je de muziekindustrie?

Ik vind het belangrijk om er bewust van te zijn dat muzikant zijn en het zakelijke aspect van de muziekwereld los van elkaar staan. Het ene mag het andere niet tegenwerken. Toch moet je creatief genoeg zijn om de twee in elkaar te laten overlopen zonder dat het geforceerd is. Maar de muziek zelf komt altijd op de eerste plaats; dat mag je als artiest niet vergeten.

Hoe zien de komende maanden eruit voor jullie?

Het eerste belangrijke mikpunt is de releaseshow in de Minard. We zijn ook begonnen met in Nederland te spelen aan de hand van enkele supportshows. Buiten onze muziek aan de man te brengen, zijn we volop nieuwe nummers aan het schrijven. Ik ben benieuwd waar de ep ons naartoe zal leiden.

Website / Facebook / Instagram

Related posts
InstagramLiveRecensies

Black Box Revelation @ Ancienne Belgique (AB): Fuck yeah!

Black Box Revelation is al enige tijd een vaste waarde in ons muzieklandschap, dus niemand die nog verbaasd opkijkt wanneer de groep…
LiveRecensies

Klinkeroever 2022 (Dag 1): Muzikale route vol verwondering

Tijdens de warmste periode van het jaar maakt Gent zich klaar voor een tiendaagse vol cultuur en beleving. In het historisch stadscentrum…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Splinter - Filthy Pleasures (★★★½): Rechttoe-rechtaan rock zonder grote verrassingen

Onze noorderburen werden de laatste jaren geconfronteerd met een groot aantal rockbands die het voor bekeken hielden. Met Splinter is er weer…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.