©️ CPU – Joost Van Hoey
Stef Kamil Carlens is een creatieve duizendpoot in de Belgische muziek. Van dEUS-bassist tot Zita Swoon-oprichter. Carlens is na zijn deelname aan Liefde Voor Muziek, waar muzikanten elkaars nummers coveren, terug sterk in de belangstelling gekomen. Een maand geleden bracht hij zijn tweede soloalbum uit. Making Sense Of ∞ zwalpt van blues naar wereldmuziek, folk en jazz. Hij zette een sterke prestatie neer en deed dat recht uit het hart.
‘Stef Kamil Carlens + Band’ stopt voor een Belgische en Nederlandse tour natuurlijk in de Ancienne Belgique. De zaal zat goed vol gepakt, al kon dat ook wel optisch bedrog zijn. De zittribune werd uitgebreid tot over de helft van de zaal. De AB anticipeerde blijkbaar op een iets rijper publiek. De leeftijd van de gemiddelde gast ging dan ook naar de vijftig.
Stef Kamil stond vooraan geflankeerd van zijn vier bandleden. De opstelling deed vreemd genoeg denken aan Jack Whites podiumopstelling van de laatste tour. Een veelzijdige toetseniste, strakke drummer en een bassist die zowel de basgitaar als de contrabas meester is. Een harpspeelster kon de muziek naar hemelse hoogtes brengen en fungeerde daarnaast als vervanging van een tweede gitaar. Haar gloeiende glitterkleedje trok wel eens vaker dan nodig de aandacht net als Carlens met z’n Engelse klak. Stef Kamils stem was zoals altijd hees, maar zwoel. De emotie van zijn blues kwam goed aan. Hij zingt ze als een echte Amerikaan, met een Antwerps accentje weliswaar.
De set bestond uit een evenwichtige mix van de vele projecten van Stef Kamil Carlens. De nieuwe nummers werden aangevuld door wat klassiekers van Zita Swoon en Moondog Jr. Denk aan “Thinking About You All The Time”, “Hot Hotter Hottest” en “TV Song”.
https://www.instagram.com/p/B3_hROylJFk/?utm_source=ig_web_copy_link
Na drie nummers vroeg Stef Kamil saxofonist Nathan Daems op het podium. Hij hielp mee aan “The Government Is No Game” van het nieuwe album. Ze brachten deze ijzersterke protestsong met een hoop attitude, het was één van de toppers van de avond. De show viel wat stil rond “Hey You Whatshadoing”, het tragere tempo van dit Zita Swoon-nummer voelde wat slaperig aan. Na “Making Butter, Baking Bread” van Making Sense Of ∞ ging het weer vooruit. De band kwam tot zijn volste potentieel wanneer het er wat sneller aan toe ging. “People Are Like Slamming Doors” en “Goin’ Away”, de single van het vorige album, waren een schot in de roos. De heftige passages kwamen hard aan en maakte het einde van de show een knaller. Stef Kamil Carlens liet zien dat hij een Vlaamse meester is in de bluegrassgitaar met slide.
Tijdens de bis ging het er iets knulliger aan toe. Bij het stemmen brak Stef Kamil een gitaarsnaar Het leek hem niet te kunnen schelen, hoewel er drie andere gitaren achter hem stonden, bleef hij op zijn vertrouwde resonator spelen. Voor het allerlaatste nummer begon hij op zijn iPhone te tokkelen en zette met een aux-kabeltje de backing track op.
Na die laatste zachte ballade gingen de lichten weer aan. Stef Kamil Carlens zette een sterke en vooral oprechte show neer waar hij en de hele band trots op mogen zijn.
Setlist:
-Thinking About You All The Time
-Back On The Road
-Empty World
-The Government Is No Game
-Hot Hotter Hottest
-Painted Glass
-Our Daily Reminders
-TV Song
-Lament On General Smedley D. Butler
-Hey You, Whatshadoing
-Making Butter, Baking Bread
-People Are Like Slamming Doors
-I’m Goin’ Away
BIS: Melinda’s Blues
