AlbumsRecensies

Lysistrata – Breathe In/Out (★★★): Hartstochtelijke Franse jeugd

Stewart Baxter

Lysistrata is een jong trio uit het Franse Saintes. Zelf omschrijven ze hun sound als ‘post un peu tout’, en daar kunnen wij mee leven. Het is moeilijk om hen op één genre vast te pinnen, zeker na het beluisteren van hun nieuwste album. Twee jaar geleden kwam hun eerste album The Thread uit. Nu mogen we genieten van een tweede langspeler, waarop Lysistrata nog steeds even razend, energiek en jeugdig klinkt. Als deze drie muzikanten representatief zijn voor de Franse jeugd, staat er ons nog veel goeds te wachten uit ons buurland.

De opener van Breathe In/Out kwam eind augustus al uit als single, en die vervulde zijn rol als opwarmer met verve. “Different Creatures” behoort sindsdien tot onze lievelingsnummers, en bij elke luisterbeurt vroegen we ons af of het volledige album even fantastisch zou klinken. De rusteloosheid en de duisternis die de single uitademt, zijn ook elders op deze plaat terug te vinden. Met een stemming creëren hebben deze jongens duidelijk geen moeite.

Ook met single “Mourn” wist de band ons warm te maken. Hoewel de vocals machtig zijn, krijgen ze niet continu de hoofdrol. Het instrumentale mag niet onderschat worden bij Lysistrata, de lange intro’s verdienen evenveel aandacht. We horen gewoon dat deze groep het plezant vindt om samen muziek te maken, en dat komt zelfs op plaat over. Wanneer de stemmen van Ben, Max en Théo de instrumenten dan toch vervoegen, worden we ronduit euforisch. Hun boeiende samenzang is bijvoorbeeld goed te horen aan het begin van “Everyone Out”. De koortsachtige kracht van de vocals voelen we door onze aderen razen, en daarvoor hoeft het niet eens altijd van hard roepen te zijn. Ook de sluimerende energie weet doel te treffen.

Nummers als “Scissors” en “Death By Embarrassment” volgen in dezelfde lijn, maar dan net wat minder intens. Daarmee willen we niet gezegd hebben dat ze dan ook maar meteen de titel van die laatstgenoemde verdienen, maar het had toch wat meer mogen zijn. Het klinkt alsof de jongens zich hebben ingehouden, en dat moeten ze net niet doen. Wanneer ze alle remmen losgooien en zich volledig smijten, komen hun songs het best over. Live lijken ze dat trouwens wel altijd te doen, misschien moeten ze in de toekomst dus wat van die energie kanaliseren in de studio.

Initieel werden we vooral omwille van de hartstochtelijke heftigheid naar Lysistrata toegezogen, maar toch is het rustigere “End Of The Line” veruit een van de beste nummers op deze plaat. Na vijf onstuimige voorgangers komt het wel even aan als een verrassing, maar dat houdt ons geïnteresseerd. Het klinkt wondermooi, maar echt kalmerend zouden we het niet kunnen noemen en braaf al evenmin. Traag maar gestaag zwelt de muziek aan, met een ontploffing tot gevolg, om dan weer alle spanning overboord te gooien wanneer we the end of the line bereiken. Ze weten opnieuw een sterk beeld neer te zetten: samen met je lief op de zetel liggen, weg van de wereld door een verdovingsmiddel naar keuze, al genietend wachten tot de roes weer overgaat. ‘It’s time to get up and walk home / But we still haven’t reached the ground’ en wat verder ‘There’s no better moment / No better moment than now’. We blijven niet onverschillig achter na dit geweldige nummer.

In de afsluiter wordt niet gezongen, maar gesproken. Jammer genoeg zijn de woorden door de distortion moeilijk te begrijpen en hebben we niet echt een idee waarover het gaat. De titel “Middle of March” helpt daarbij ook niet veel. Voor ons had dit nummer er niet op gehoeven, dan liever nog zo eentje als “End Of The Line”. Het album had makkelijk zonder deze afsluiter gekund; nu worden we uitgezwaaid met een wrang gevoel.

De band is er alleszins in geslaagd een duidelijke lijn te volgen met hun tweede album. Alles klinkt honderd procent Lysistrata, maar dat betekent niet dat elk nummer exact hetzelfde klinkt. Toch had er wat meer variatie in mogen zitten. Zoals we al aangaven, is “End Of The Line” de vreemde eend in de bijt, maar dat maakt het album net tien keer beter. Wat ons betreft, mag het trio gerust nog wat meer experimenteren.

Facebook / Instagram

Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Albumreviews: Beire Kort #35

Het aantal albums dat wekelijks verschijnt, is meedogenloos hoog. Daarom is het onmogelijk om alles binnen de correcte tijdspanne van een degelijke…
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Debuutsingle PARK - "Réveil heureux"

Wat doe je als corona heel je concertagenda leeg veegt en je plots tijd zat hebt? In het geval van Lysistrata en…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.