AlbumsRecensies

Life of Agony – The Sound of Scars (★★★½): Eindelijk een waardige opvolger

Wat maakt dat een album goed onthaald wordt door fans, media…? Er spelen ontzettend veel factoren mee, zoals timing, controverse, muzikaal talent, originaliteit… Life of Agony schreef in 1993 een ongelooflijk debuut achter zijn naam en maakte met River Runs Red furore in de metalscene. Dit album was emotioneel geladen, catchy, origineel, muzikaal een topper en op dat moment goed getimed om na trash, NY-hardcore en zoveel andere stijlen door te breken. River Runs Red heeft helaas nooit een muzikaal gevolg gekregen en dat had ook zijn redenen. De opvolger Ugly was nog een leuke poging, maar na 1995 waren de muzikale hoogtepunten helaas op.

Anno 2019 is Life of Agony terug en toen we dit nieuws over de reünie hoorden, moesten we toch even achter onze oren krabben. Alhoewel Life of Agony nooit echt weg is geweest, is er toch wel een muzikaal hiaat na Broken Valley uit 2005. In 2017 hebben ze nog A Place Where There’s No More Pain uitgebracht. Ondertussen voelde zanger Keith Caputo zich meer vrouw dan man, en werd Keith Mina. De goddelijke stem bleef gelukkig en na enkele soloprojecten werd Life of Agony terug in het leven geroepen. Er werd snel duidelijk dat deze The Sound of Scars terug naar het succes zocht waar River Runs Red was gestopt. En daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Of het de band effectief gelukt is, dat kan je hieronder lezen.

De sceptici onder ons horen we al denken: ‘Alweer een reünie?’ We rekenen ons gemakkelijkheidshalve bij deze sceptici, maar dat wil niet zeggen dat deze reünies ons enkel maar kommer en kwel hebben bezorgd. En deze release is geen afdankertje geworden, maar een sterke release die misschien wat te veel doet denken aan River Runs Red. Vooral de poging om de emotionele geladenheid van 1993 terug te brengen valt onmiddellijk op. Dat vooral de zanger die emotionaliteit terugbrengt, is prima. De tussenstukken duiden op de zelfmoord van een tiener die nu “Then”, “When” en “Now noemen. Die waren er in 1993 ook al in de vorm van “Monday”, “Thursday” en “Friday”. Tot daar de eerste overeenkomst.

Er zijn nog overeenkomsten. Na 1995 werd er gekozen voor een meer alternatieve rockbenadering. Nu hoor je terug meer metal en NY-hardcore. En die intensiteit van het muziekgenre is een van de redenen dat deze plaat opnieuw een goed album is. De singles “Scars” en “Black Heart” zijn nummers die met recht en reden gekozen zijn tot singles. Deze nummers laten namelijk goed horen waar de nieuwe Life of Agony voor staat. Meer rechttoe, rechtaan, maar wel met dezelfde emotionele insteek als voorheen. De andere single “Lay Down” laat een iets andere kant horen en dat is de toch iets meer toegankelijkere versie, en dat neigt wat meer naar het latere werk. Er mag dan ook gesteld worden dat deze iets meer verteerbare versies niet onze favorieten zijn.

Het mooie van het hele verhaal is dat Life of Agony zichzelf terug een kans gegeven heeft om te bewijzen dat ze het hoge niveau van vroeger kunnen benaderen. Nummers als “My Way Out” en “Weight of the World” doen Life of Agony probleemloos in de hoogste klasse van de hedendaagse metal-geörienteerde rock belanden. En die aansluiting was nodig om van een goed album te spreken. De referentie naar vroeger is er overduidelijk, maar je hoort ook hedendaagse invloeden. Als je dan mag eindigen met een gedurfd emotioneel nummer als “I Surrender”, dan denken we dat we kunnen stellen dat Life of Agony in zijn opzet is geslaagd.

Life of Agony brengt eindelijk nog eens plaat van een hoog niveau uit en dat zal vele fans van het eerste uur ontzettend blij maken. Een duidelijke link met River Runs Red is er, maar het is geen blinde kopie van dat album. Maar ook deze langspeler gaat diep, en dat heeft Life of Agony ook al anders gemaakt dan de anderen. Het album werd geproduceerd door Sylvia Massy (Tool, System of a Down) en gitarist Joey Z. Sylvia Massy deed ook de mix en het record werd gemasterd door Howie Weinberg (Nirvana, Soundgarden, Metallica).

Op 1 november komt Life of Agony de release voorstellen in de Mast in Torhout en tickets bestel je hier. Op 15 november komen ze nog eens langs in het Depot in Leuven. Tickets voor deze show bestel je hier.

Website / Facebook

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
AlbumsFeatured albumsRecensies

Ace Frehley – 10,000 Volts (★★½): Te hooggespannen verwachtingen

Is Ace Frehley, de originele Space Man van KISS, de ultieme rock-‘n-roller? Eind 1972 deed hij auditie bij Paul Stanley, Gene Simmons…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single BRACES - "Cycle of Hatred"

We zeiden het afgelopen jaar al, maar de Nederlandse core-scene is booming! Bijna wekelijks komt de ene na de andere band met…
LiveRecensies

Dirty Honey @ Kavka Oudaan: Alle remmen los

Dirty Honey was opnieuw in het land. Na eerdere passages op Graspop en de Trix hield de groep deze keer halt in…

5 Comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.