In 2010 neemt een violiste deel aan America’s Got Talent en verbaast de jury niet alleen met haar muzikale talent, maar ook met haar dansmoves. Ze strandt in de kwartfinales, maar haar YouTube-kanaal krijgt door haar deelname wel een enorme boost. Uit de viool komt er niet alleen maar klassieke muziek, maar ook hip-hop en dubstep. Twee jaar na haar deelname verschijnt er een eerste album dat ze naar zichzelf vernoemd Lindsey Stirling. Het instrumentale album bevat ‘hits’ als “Crystallized” en “Moon Trace“. Nog een twee jaar later verschijnt Shatter Me. Hier krijgen we op een paar nummers (onder andere de titletrack) gastzangeressen te horen. Intussen worden de bijhorende videoclips een stuk spectaculairder doordat Stirlings populariteit (en budget) toeneemt. In 2016 bracht de violiste een derde album uit en hier kregen we op de meeste nummers gastzangeres te horen.
Opnieuw twee jaar na haar vorige album komt Lindsey Stirling met een nieuw album Artemis. Dit keer opnieuw bijna volledig instrumentaal. Artemis begint met “Underground” en zo krijgen we na een ietwat magische intro een geweldige dubsteptrack te horen. De viool leidt een goed opgebouwd nummer en zo neemt Stirling ons meteen mee in haar nieuwe wereld. Ook op het tweede nummer glijdt de viool over elektronische beats. Ook “Artemis” is vrij duister nummer, maar de bridge is een lichtpuntje. Donker als de nacht, maar met maanlicht om ons door de duisternis te leiden.
De titels van het nummer en album zijn dus niet gestolen. Artemis is de Griekse god van onder andere de maan. De dochter van Zeus is ook de godin van de jacht, wildernis, wilde dieren en kuisheid. Onlangs organiseerde Stirling een livestream waarbij ze een avatar synchroon met zichzelf liet bewegen en vioolspelen. Tussen de nummers door legde Lindsey uit dat één van haar favoriete dingen aan de maan is; dat die er altijd is. Ook als je de maan niet kan zien, is ze er. Het ene moment schijnt de maan zeer fel en geeft het hemellichaam ons veel licht, maar het andere moment zien we tussen de sterren alleen maar duisternis. Een metafoor voor van alles en nog wat.
Op “Till The Light Goes Out” krijgen we een koortje te horen die vreemde klanken produceert alsof ze in een soort van offerritueel zitten. Lindsey Stirling haar muziek klinkt op die momenten wat magisch. Het bovennatuurlijke keert zeker en vast terug tijdens “Between Twilight”. Het nummer doet wat terugdenken aan bijvoorbeeld “Gavi’s Song”. Waar de eerste drie nummers zeer zwaar en elektronisch geladen zijn, is “Between Twilight” een licht en emotioneler nummer. Het schemert inderdaad. Op het technonummer “The Love Goes On And On” maken de viool en stem van Amy Lee er een dramatische boel van. De één overstemt de ander waardoor het nummer wat chaotisch overkomt. Het Eurosonggehalte ligt vrij hoog op dit nummer, maar wij vermoeden dat Lindsey Stirling hiermee geen twaalf punten zou krijgen.
Lindsey Stirling heeft zich ook al laten inspireren door onder andere Lord Of The Rings en Phantom Of The Opera in het verleden. Van beiden maakte ze reeds een medley, maar nu brengt de violiste een nummer uit met dezelfde naam als één uit die operamusical. Op de intro van “Masquerade” doet het nummer niet meteen terugdenken aan het spook, maar het moderne nummer heeft wel opnieuw iets magisch. De intro van “Darkside” doet ons dan weer wel aan een ander werk uit de muziekgeschiedenis denken. De momenten waarop Lindsey aan de snaren trekt heeft zeker en vast ook iets weg van AWOLNATION’s “Sail“. Het brengt ook een subtiel piratengevoel met zich mee. Een thema waardoor Stirling zich al eerder liet inspireren. Hoewel Artemis opnieuw hoofdzakelijk storm op zee uitstraalt, zitten er ook momenten bij waarop we rustig met ons bootje op de stille waters dobberen. Die stille waters hebben diepe gronden, maar we missen hier en daar wat meer diepgang. Artemis heeft veel uptempo, elektronische V-pop nummers, maar we hadden graag wat meer rustigere nummers gehad die een iets emotionele kant van de violiste blootlegt.
Artemis is de Godin van de maan en we horen dat Lindsey Stirling zich liet inspireren door dit hemellichaam. Het ene nummer klinkt wat duisterder en zwaarder dan het andere, maar we hadden graag nog wat lichtere, persoonlijkere nummers gehad. Op de meeste nummers bouwen de viool en (begeleidende) beats op naar verschillende hoogtepunten. “Between Twilight” is een nummer dat opvalt tussen al de rest, omdat dit veel rustiger is. Het nummer is ook net iets magischer dan de rest, maar toch ontbreekt Stirling haar muziek opnieuw niet aan magie. Toch moet de magie soms onderdoen voor de beats. Op de twee nummers waarop Lindsey samenwerkt met een zangeres, wordt de viool van de voorgrond geduwd een ook dat is jammer. Bovendien beginnen de nummer na een tijd wat op elkaar te lijken. Kort samengevat: de door het maanlicht geïnspireerde beats komen soms iets te veel op de voorgrond waardoor de viool moet onderdoen.
Op 26 september en 12 oktober is Lindsey Stirling te zien in het Koningklijk Circus, maar de tweede show is al lang uitverkocht.
Facebook / Instagram / Website
