Begin deze maand leerden we de energieke Hervé kennen tijdens Les Nuits in Botanique. Hij mocht daar de Franse elektropopavond aftrappen en was de enige die dat overtuigend deed. De jongeman liet een spetterende indruk na, en dus het was uitkijken geblazen naar zijn allereerste ep Mélancholie FC. Die ligt sinds vandaag in de rekken en klinkt weinig melancholisch. Geen seconde verliest Hervé de focus op het creëren van een feestsfeer, en we hadden het niet anders verwacht.
Bij een eerste luisterbeurt valt op dat we sommige nummers nog herkennen van zijn passage in Botanique. Teken dat het oorwurmgehalte aardig hoog ligt. Zeker op “Cœur poids plume” is dat het geval. Door de geweldig zomerse synthlijn van het refrein schiet het ‘dikke schijf’-gehalte als een pijl de lucht in. De enige discussie die hierover kan bestaan, is of het nummer in de categorie ‘zomerhits van 2019’ of ‘feestnummers van 2019’ thuishoort.
De levende springveer gaat enorm op in zijn zanglijnen. Met momenten komt het een beetje geaffecteerd over, en om die reden keken we even de kat uit de boom tijdens de opener van de ep. Gelukkig was dat binnen de minuut al van de baan; Hervé sleept je mee in zijn uitbundige feeststemming en dan struikel je daar niet meer over. We horen de critici onder ons al lang niet meer, want de volumeknop werd spontaan opengedraaid tot zijn maximum.
We blijven helemaal in dansmodus op “La peur des mots” en “Va piano”. Hierop speelt Hervé met een opbouw, die in principe altijd nog alle kanten uit kan gaan. Maar we kennen de jongeman ondertussen al een beetje. Als er naar een elektronisch hoogtepunt toegewerkt kan worden, dan doet hij dat maar al te graag. Ook speelt Hervé met effectjes en klanken, wat maakt dat de nummers niet alleen feestelijk, maar ook nog eens boeiend zijn om naar te luisteren. Wel stellen “Dis-moi toi” en “En rappel” niet zo heel veel voor in vergelijking met de rest van Mélancholie FC. Ook al komt Hervé aandraven met vrolijk makende, zelfs kerstachtige synths op “Dis-moi toi”, toch is het niet genoeg om de andere plaatjes te evenaren.
De jonge Fransman leverde een debuut af dat onvermijdelijk inspeelt op ieders humeur. In tegenstelling tot wat de titel doet verwachten, is het niet de melancholie, maar de energieke elektropop die centraal staat. Nu nog alle tracks van datzelfde hoge en entertainende niveau, en Hervé is vertrokken!