Het heeft niet mogen zijn. Onze eigenste Eliot gaat niet door naar de finale van het Eurovisiesongfestival. Gelukkig zorgen wij nog voor zekerheden in het leven en zijn we er weer net als gisteren met onze selectie aan alternatieve Europese acts om te ontdekken. Deze keer passeren enkele landen uit de tweede halve finale de revue in ons tweede en laatste deel van bet Beirovisiesongfestival.
Denemarken: Ane Trolle
Deze Deense zangeres behoort tot de meest bekende artiesten in Denemarken. Sinds 2006 heeft ze dan ook tal van samenwerkingen met onder andere Trentemøller, Pato Siebenhaar en Tim Myers op haar repertoire staan. Na zeven jaar reizen door landen als de VS, Haïti en Rwanda zette ze deze ervaringen in haar homestudio om tot een nieuwe soloplaat. Deze uiteenlopende ervaringen konden dan ook niet anders dan een eclectisch album met zich meebrengen. De titelsong “Honest Wall” is een enorm traag nummer met een mysterieuze, duistere vibe, maar bovenal voor ons een echte voltreffer.
Nederland: The Indien
Ook onze noorderburen zijn vanavond aan de beurt. Wij vielen voor de aparte stem van Rianne Walther, de zangeres van de band The Indien. Op hun nieuwe album Hiatus staan enkele sterke songs, allen gekarakteriseerd door een opvallende baspartij en een western vibe. Ook op “Running” komt deze sterk naar voor, net zoals de stem van Walther, die op het einde van het nummer alles laat horen wat ze in huis heeft. The Indien is een band die wij maar al te graag meer op de radio willen horen.
Ierland: Classic Yellow
Genoeg goede bands te vinden in Ierland, dat is zeker. Maar wat bij ons blijft nazinderen, is de alternatieve en psychedelische muziek van de band Classic Yellow. Van opnemen en mixen tot zelfs het artwork: de band doet alles zelf, waardoor hun muziek een uniek en licht eigenwijs karakter krijgt. Na hun eerste single, die uitkwam in februari vorig jaar, kwam nog geen drie maand later ook een ep uit. Alsof het jaar nog niet productief genoeg was geweest, kregen we eind 2018 nog een single te horen. “Mondays Don’t Mean Anything” is een heerlijke song die zich niet krampachtig vasthoudt aan de typische pop structuur, zo horen wij het graag!
Zwitserland: Sophie Hunger
Met festivals als Glastonbury en International Jazz Festival Montreal op haar palmares, is het duidelijk dat deze Zwitserse artieste al een hele carrière heeft opgebouwd. In haar beginjaren speelde de multi-instrumentaliste voornamelijk minimalistische folk-jazz, maar nadat ze verhuisde naar Berlijn, het walhalla van de elektronische muziek, verdiepte ze zich in de wereld van de analoge modulaire synths. Op haar laatste album Molecules speelt elektronica dan ook een grotere rol, waardoor andere instrumenten langzaamaan op de achtergrond verdwijnen. Gelukkig zijn de akoestische elementen niet helemaal overboord gegooid en vinden we ze nog terug in nummers zoals “Tricks”. Hunger vindt hier een goede balans tussen elektronica en akoestische drums.
Zweden: Satan Takes A Holiday
Met een bandnaam zoals die van Satan Takes A Holiday spring je direct in het oog. De Zweedse band zegt dan ook ironie te combineren met hun verslavende rockmuziek. Hun bedoeling? De luisteraars fascineren, maar tegelijkertijd ook laten bewegen op hun stevige ritmes. We geven toe dat niet alle nummers even geslaagd zijn, maar enkele catchy nummers als “Set Me On Fire” en “A New Sensation”, met overduidelijke invloeden van de Britste band Royal Blood, doen de band wel eer aan.
Noorwegen: girl in red
De Noorse girl in red is bij ons zeker geen nieuwkomer, maar blijft toch een van onze favorieten op Noors grondgebied. Sinds haar eerste single van 2017 heeft ze al een opvallend parcours afgelegd. Dat allemaal vanuit haar slaapkamer, waar ze naar eigen zeggen al haar muziek schrijft. Deze is dan ook duidelijk doordrongen met dreamy vibes. De negentienjarige Marie Ulven staat nog maar aan het begin van haar carrière, en zal ons ongetwijfeld nog verrassen met knappe staaltjes muziek. Wij zetten voor deze gelegenheid het romantische “we fell in love in october” nog eens in de spotlight.
Oostenrijk: Soia
Oostenrijk heeft nog nooit zo zwoel geklonken door de muziek van zangeres Soia. Jazz, soul, r&b en wereldse invloeden maken haar sound zo divers en uniek. En laat die combinatie van verschillende stijlen net hetgeen zijn dat wij zo goed vinden aan Soia. Elk nummer heeft zo zijn overheersende stijl, waardoor we elke keer weer verrast worden door de zangeres. Haar derde plaat Where The Magnolia Grows gaat over het paradijs en hoe dat er volgens haar uitziet. “Running With Wolves” is een zeemzoete song die in dat opzicht perfect in het paradijs en dus op het album thuishoort. Soia, een naam om te onthouden.
Ook in de tweede halve finale hebben we weer een aantal parels gevonden die de gevarieerde selectie hebben vervolledigd. Aan welk land deel jij de gegeerde twaalf punten uit?
Album van the Indien lijkt er toch al 1 te zijn van 2015…