Everything Not Saved Will Be Lost: het lijkt een filosofische uitspraak, maar het is niet minder dan het nieuwe album van Foals. De band besloot om het in twee delen uit te brengen, en dat eerste deel stelden ze nu voor in een lang op voorhand uitverkochte Ancienne Belgique. We kregen er zelfs de eerste show van hun Europese tour voorgeschoteld, en de band was er klaar voor. Met een energieke en intense show wisten ze de hele zaal in een delirium te brengen.
Openen mocht Yak uit Wolverhampton en ook zij hadden een nieuwe plaat om voor te stellen. Een halfuur lang konden ze het beste van zichzelf geven en dat probeerden ze ook. Jammer genoeg klonken hun nummers live iets te plat waardoor nergens een echt overtuigende meerwaarde in dook. Boeien was dus moeilijk, luid was het dan weer wel. Hierdoor was ieder oor wel voorbereid op wat Foals zou brengen, maar waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen. Door op het eind nog wat chaos in de set te smijten en toch wat noisy te keer te gaan, probeerde de band het kalf nog te redden, maar Yak was duidelijk niet op zijn sterkst in de AB.
Foals dan maar, en die kwamen om de Ancienne Belgique helemaal aan grut te spelen. De band focust zich deze tour op de kleinere zalen, wat resulteert in een extreem enthousiast publiek. De AB was dan ook gevuld met fans van het eerste uur, en dat voelde je ook. Bijna iedereen kende alle lyrics uit het hoofd en dus was de sfeer van begin tot eind helemaal tip top in orde. Van bij opener “On the Luna” was het hek van de dam en ging iedereen al in het rond springen. En dat was nog maar de opener! Opvolger “Mountain at My Gates” stak het vuur helemaal aan de lont en de AB ontplofte volledig. De eerste moshpit was bij die outro zelfs al een feit, en het was niet de enige.
Soms speelt Foals braaf en aanstekelijk, maar altijd kruipt er wat verdoken gif in zijn nummers, waardoor er soms een angstaanjagende verrassing komt. Denk maar aan het geniale “Providence”, dat live nog tien keer beter overkomt. “Snake Oil” is dan weer een voorbeeld van hoe Foals wel heel furieus te werk kan gaan. Vette riffs en snedige baslijnen geven het donker en intens sfeertje weer. Foals eet duidelijk van twee walletjes, want er zijn ook heel zonnige en uptempo songs te horen, zoals “My Number”. Die kwam trouwens heel vroeg in de set. Een slimme zet, want zo kregen ze letterlijk iedereen mee.
Veel van de nieuwe songs werden opgespaard voor het einde. Een vreemde zet, maar wel een die bleek te werken. Een nummer als “Sunday”, met de heel dansbare outro, werd al omarmd als een nieuwe Foals-classic en ook eerste single “Exits” wist op heel wat enthousiasme onthaald te worden. “In Degrees” voelde er dan toch weer net iets te veel aan in deze set. Het nummer was ons iets te traag en haalde er het tempo wat uit; er waren zelfs bijna geen gitaren in te vinden. Gelukkig was er, net zoals bij de meeste van hun songs, een geniale outro die iedereen terug aan het springen kreeg.
Het venijn zat bij Foals weliswaar in de staart. Met “Inhaler” riep zanger Yannis Philippakis dat het nu echt ging beginnen. Een schreeuwerige vocal, een heuse sitdown (met een verkeerde tijdsinschatting) en vooral de strakke opbouw die de opwinding in de zaal compleet maakte. De ontlading was dan ook gigantisch als de riffs in het rond vlogen en de gitaren zich helemaal smeten. De verbazing was groot dat de band hierna van het podium ging, maar met “What Went Down” hadden ze nog een powerstoot achterwege gelaten.
Ook hier veel krachtige uithalen, en het valt ook op dat die kracht net de sterkte is van Foals. De catchy nummers laten het publiek dansen; de harde nummers brengen het helemaal in extase. En daarin sluipt de sterkte van een liveset van Foals. De band weet het publiek altijd te boeien en de nodige diversiteit in zijn show te steken. Zelfs als een nummer op het randje van verveling begint te bengelen, komt er een onverwachte wending. Met “Two Steps, Twice” haalde Yannis nog eens zijn stuntskills boven door van het balkon in het publiek te springen, en zo zie je dat niet enkel het publiek heel energiek was. Yannis ontbond op het eind helemaal zijn duivels en kwam meerdere keren in het publiek. De man is zijn kuren duidelijk nog niet verleerd.
Foals zette zijn sterke livereputatie nog eens helemaal in de verf in een uitverkochte Ancienne Belgique. De band weet zijn nieuwe nummers perfect te integreren bij zijn oudere songs en hierdoor een heel strakke set af te leveren. Tegenwoordig is Foals allesbehalve een braaf veulentje. Ze zijn ontwikkeld tot een paard vol kracht waarbij ze in volle galop een publiek met zich meenemen en samen over de prairie racen. Daar ondervinden ze extreme stormen, zonnige delen, maar vooral een werelds samenhorigheidsgevoel. Dat is wat Foals doet, eenheid en intensiteit samenbrengen waarbij iedereen op het eind met een ‘wauw-gevoel’ naar huis keert. Foals is een blijver, zoveel is zeker.
Fan van de foto’s? Nog meer beelden van de show zijn op onze Instagram te vinden. Volgen is de boodschap!
Setlist:
On the Luna
Mountain at My Gates
Snake Oil
Olympic Airways
My Number
Black Gold
Spanish Sahara
Syrups
Providence
Sunday
Red Rocks Pugie
Exits
In Degrees
White Onions
Inhaler
What Went Down
Two Steps, Twice