Met Stardust Birthday Party wist Ron Gallo vorig jaar een verfrissend garagerock album af te leveren en dat moest hij nog altijd komen voorstellen in de Belgische zalen. Het werd een tweedaagse, waarin hij eerst in de Cactus van Brugge speelde en op Pasen de Ancienne Belgique onveilig mocht maken. Met Mike Krol in het voorprogramma werd het een ruige garagerock avond met allerlei vreemde wendingen, die telkens maar weer boeiend ontvangen werden. Ron Gallo is een genie dat tot nu toe nog te onbekend is voor zijn talent.
Mike Krol trapte de avond op gang, en dat mocht letterlijk genomen worden. Van zodra hij het podium op stormde, ging hij er alweer af om in het publiek te gaan. Hij liet zich meteen horen door heel energiek te keer te gaan en eigenlijk nergens iets te geven om zijn performance. Net die ‘no nonsense’ attitude zorgde ervoor dat zijn set zo boeiend werd. Hij riep iedereen op om te klappen bij de ‘awkward’ momenten, en zo waren die saaie momenten ook alweer boeiend gemaakt. Mike Krol stond met een blauw oog op het podium en deelde dan ook enkele rake slagen uit aan het publiek. Iedereen opgewarmd, klaar voor Ron Gallo.
Gallo windt er niet graag doekjes om. Hij is tamelijk mensenschuw, en tijdens zijn soundcheck begon zijn set al. Het werd pas duidelijk wanneer de lichten uitgingen en “It’s All Gonna Be OK” weerklonk. Meteen een powersong om de hele zaal mee te krijgen, en dat lukte ook. Iedereen bewoog, weliswaar tamelijk braaf, mee op de muziek en genoot van hetgeen Gallo op ons afvuurde. Dat was tegelijk strak, maar evengoed tamelijk experimenteel. Die cohesie maakte van de set iets dat bleef boeien.
Muzikaal zijn Ron Gallo en zijn twee bandleden dan ook perfect op elkaar ingespeeld en dat merkte je aan alles. Als er speels werd gedaan met gitaarsolo’s, viel de rest toch weer op het perfecte moment in. Maar ook de ‘verplichte’ solo’s voor iedere artiest werden onthaald met de nodige hilariteit. Ze namen het allemaal niet zo serieus, en lieten bij die solo’s dan ook een lach op ieders gezicht verschijnen.
Maar het was niet allemaal gieren en brullen. Gallo speelde een heel strakke set waarin de energie nergens verdween. Het ging van hardere nummers zoals “Medicine Man” en “Put The Kids To Bed” tot iets meer gedreven jams als “Temporary Slave” en “Don’t Mind The Lion”. In alles wist Gallo uit te blinken, en daardoor bleef zijn set ook boeien. Er zat genoeg diversiteit in zijn muziek om het live zo strak en overtuigend mogelijk te laten klinken. Luister maar naar “Young Lady You’re Scaring Me”, dat met geniale solo’s en americana invloeden als hoogtepunt uit de set kwam. Strakke riffs en reverb alom, het kon allemaal. De overgangen en de interactie tussen al die genres gaven de set pit en lieten iedereen dan ook met de nodige passie luisteren.
Het publiek was wel tamelijk braaf en dat is jammer, want Gallo bracht zijn meest strakke en energieke nummers mee naar Brussel. Met een iets intenser publiek had dit een heel groot feest kunnen worden, nu moest je dat vooral voor jezelf maken. Dat lukte natuurlijk ook, maar wij genoten vooral van het bont allegaartje dat de man ons hier presenteerde. Telkens weer werden we verrast door een tempowijziging of een iets hardere gitaar en telkens opnieuw staarden we met onze mond open naar hoe strak en goed dit werd gespeeld.
Ook bij de bisnummers was dit het geval. Ze werden pintjes getrakteerd door het publiek, maar zelf dronken ze geen alcohol. Uit sympathie dronken ze wel een slokje, en meteen zagen we ook hoe vriendelijk de jongens wel niet zijn. Ze wilden niemand over het paard tillen en dat deden ze op die manier ook niet. Bij “All Punks Are Domesticated” speelde de band eerst met effectjes om daarna weer heel hard door te raggen. Ron Gallo speelde de Ancienne Belgique dan ook op een subtiele manier plat en iedereen zal over dit concert nog enkele dagen moeten denken om echt te weten wat ze ervan vonden. Dat het goed was, staat als een paal boven water. De muzikaliteit is fascinerend en het energieke aspect kwam heel goed over. Ron Gallo, noteer de naam. Binnenkort ontdekt iedereen hem.
Setlist:
It’s All Gonna Be OK
Please Yourself
Always Elsewhere
Blaster
Really Nice Guys
Put The Kids To Bed
Medicine Man
Do You Love Your Company
Temporary Slave
Don’t Mind The Lion
Party Tumor
Love Supreme
Young Lady You’re Scaring Me
You Are The Problem
All Punks Are Domesticated
