Drie jaar hebben we moeten wachten op het derde American Football album, American Football (LP3). Valt goed mee, vergeleken met het hiaat van 17 jaar tussen hun meesterlijk debuut en LP2. Deze tweede plaat was voor veel fans een teleurstelling, een inspiratieloze comeback die overkwam als een flauw afkooksel van Mike Kinsella’s soloproject, Owen. Op hun derde eveneens gelijknamige album, dat gemaakt werd aan de hand van vele Dropbox-uitwisselingen, worden ze terug wakker. Verwacht geen wanhopige throwback naar de emo-stijl waar ze bekend om zijn geworden, maar een sterke, frisse plaat die nieuwe geluidsoorden opzoekt.
In december 2018 werd de eerste single “Silhouettes” gelost. De zweverige atmosfeer, ingeleid door een klokkenspel, wijst meteen op het veranderd instrumentarium door middel van synthesizers en effecten die de sound opentrekken. De mistroostige tekst lijkt een conversatie tussen twee geliefdes te beschrijven. ‘Oh the muscle memory, continue to haunt me’ zou zowel over een traumatische ervaring als het verlies van een partner kunnen gaan. Op het refrein van de iets luchtigere “Every Wave to Ever Rise” verschijnt de eerste gastmuzikante, Land of Talk’s Elizabeth Powell. Bovenop deze leuke feature produceert het nummer ook een schitterende gitaar-riff.
De groep bestaat nog steeds uit dezelfde inrichting: Mike en Nate Kinsella, Steve Lamos en Steve Holmes. Deze grotendeels originele line-up heeft zijn succesformule durven modificeren op basis van nieuwe invloeden. Niet enkel de sound van de band is geëvolueerd, maar ook de groepsleden zelf zijn opgegroeid, iets waar Kinsella moeilijkheden mee heeft. Op “Uncomfortably Numb” (wiens titel een Pink Floyd-referentie is) kampt hij met tweestrijdige gevoelens: ‘I blamed my father in my youth. Now as a father, I blame the booze’. Dit confronterend thema wordt gebracht in een verrassend duet met Paramore’s Hayley Williams onder begeleiding van een hypnotiserende harmonische gitaar.
Ook op “Heir Apparent” en “Doom in Full Bloom” volgen heldere dream pop-sferen elkaar op. Over het algemeen ligt het tempo van de nummers een trapje lager dan we gewoon zijn van AF. Opvallend is ook de productie: Kinsella’s vocals zijn heel clean gemixt, wat afstapt van de lo-fi stijl die ze vroeger hanteerden. Hierbij gaat een stuk van de charme verloren, maar het past bij de esthetiek van het album. Op het dreunende “I Can’t Feel You” is de laatste gastzangeres hoorbaar, niemand minder dan shoegaze-legende Rachel Goswell (Slowdive, Minor Victories). Of dat zou toch moeten, ze gaat haast verloren achter een gordijn van reverb. Op deze track is de inhoud van de tekst vrij abstract, en komt bij tijden zelfs halfbakken over. Ten slotte bewijst de sombere afsluiter “Life Support” dat ze het gebruik van onconventionele maatsoorten nog niet afgeleerd zijn.
Anno jaren 90′ was American Football een iconische band in het midwest-emo genre, en het korte bestaan van de band verstevigde hun mythische status. Hun math-rock gitaar-riffs en emotionele lyrics waren een inspiratiebron voor zowel tijdsgenoten als groepen uit de post-emo revival begin jaren 2010. American Football (LP3) ontleent zijn teksten en enkele riffs van het genre en bewijst dat emo nog lééft, maar leunt qua stijl ook dicht bij post-rock en dream pop aan. De teksten representeren overpeinzingen en innerlijke reflecties die aanvoelen als tieneremoties gekanaliseerd door het lichaam van een veertiger. Het album is niet per se revolutionair, maar door zijn sterke songwriting, consistente stijl en vloeiende overgangen zorgt het in zijn geheel voor een aangename luisterervaring. Ook al hou je van emo, indie rock, post-rock of dream pop: give it a shot.
American Football begint volgende week aan hun Amerikaanse tour, van een Europese tour is er voorlopig nog geen sprake.
Facebook / Bandcamp / Soundcloud / Twitter
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
