Frankie and the Witch Fingers is een groep die stilaan geen introductie meer nodig heeft, maar we gaan het toch doen! In het genre van garage- en neopsychedelische rock staat de groep van de West Coast rug tegen rug met groepen als Meatbodies en L.A. WITCH, en dit al sinds hun gelijknamige debuutplaat die in 2015 uitkwam. ‘Airy harmonics over serrated riffs, drenched in paranoia’ is hoe de band hun muziek zelf beschrijft, en het beschrijft accuraat de sfeer waarin we ons hier bevinden. In 2017 gooide Frankie and the Witch Fingers niet minder dan twee albums naar ons hoofd, waarvan vooral Brain Telephone, met kleppers van nummers als “Learnings Of The Light” een niet te onderschatten indruk naliet.
Twee jaar later intussen staat ZAM voor de deur, en het belooft een graag geziene gast te worden. De band heeft een schemerig pad ontdekt van funky krautrock en swingende, psychedelische garagerock. Het is een donker pad, vol mysteries, mythische wezens en hallucinaties. Een pad dat je recht door het oog van een supernova lijkt te voeren, want het is dit soort explosieve power en spanning waarover we het hier hebben: een supernova. Niet meer, niet minder. De Amerikanen hebben de live-energie die hen al van in het begin typeerde weten te omsluiten in een album van amper elf nummers lang dat nog wel eens een tijdje zou kunnen nazinderen.
Met “Dracula Drug”, een kanjer van negen minuten lang, start ZAM heel geleidelijk en stil. Meteen hangt er een soort spookachtige spanning over de intro van het album. Je lijkt je in het midden van een mistige jungle te bevinden waar ogen van wilde dieren je dreigend aanstaren. Ergens halverwege explodeert het nummer echter, en de vrijgekomen impuls die het album hier in beweging zet, recupereert de groep op “Work”. Het is een ras-garagenummer dat je trommelvliezen teistert met een perfecte hoeveelheid fuzz, waarin vooral ook de bas een heel opwindende rol krijgt weggelegd.
“Realization” klinkt meteen bekend in de oren als die strakke, dansbare bom van een single die we vorige maand nog cadeau kregen, samen met “Pleasure”. Catchy riffs en meebrulbare lyrics zijn het speerpunt van een nummer dat op zichzelf gerust ook beschouwd kan worden als één van de speerpunten van het album. De bezwerende coda van het nummer is een mooi voorbeeld van wat Frankie and the Witch Fingers op dit album beter doen dan op hun voorgangers: dynamiek. Luid zijn kunnen veel groepen, maar dezelfde opwinding teweeg brengen met ingetogen, rudimentaire passages is wat op ZAM erg goed gelukt lijkt te zijn.
Bij het schrijven van de titeltrack van het album lijkt de groep flink geluisterd te hebben naar hun Australische collega’s van King Gizzard & The Lizard Wizard. Pompende baslijn en drums? Check! Verschroeiende wah-wah’s en overdrive die je een instrumentale draaikolk in zuigen? Zeker! Een tijdsduur van meer dan acht minuten? JA! Da’s gewoon rock ’n roll.
“Cobwebs” echter, is samen met “Dark Sorcerer” en het ongelofelijke “Purple Velvet” de ruggengraat van het album. Drie diverse pilaren waar alles op rust. “Cobwebs” overtuigt met zijn mysterieuze, kronkelende doch glammy riffs, waarin de ingetogen en licht ontvlambare passages elkaar in sneltempo opvolgen. Op “Dark Sorcerer” demonstreert Frankie echter pas echt waar zijn Witch Fingers allemaal toe in staat zijn. Het is een hypnotiserend garagenummer dat je in een wereld van zwarte magie zuigt, met in de coda een riffstorm waar je haren recht van op je armen gaan staan. Dit is waar het album piekt. Dit is de supernova.
Ben je echter op zoek naar het nummer dat het langste zal blijven plakken? Dan zetten we graag ons geld op “Purple Velvet”. Het is een stukje zomer op een album dat daar niet voor bedoeld leek, maar het werkt, en hoe. Het is een strak nummer dat golvend zijn weg baant naar het kleinste kamertje van je brein om daar te blijven plakken als Tec7. “I Am” en “Underneath You” zijn, zoals de continuïteit in de titels al doet vermoeden, een duo dat elkaar naadloos opvolgt. Waar “I Am” eerder aanvoelt als intro op het echte werk, is “Underneath You” een venijnig steekvlammetje waar de groep voor een laatste keer het fuzzpedaal vol open draait om het heel duidelijk te maken dat veel lawaai maken, boven alle experimenten, is waar de groep in excelleert. Afsluiten doet de groep met het wiegende “Head Collitor”, de perfecte zijdezachte afsluiter van wat nu al beschouwd mag worden als een van de albums van het jaar.
ZAM is zijn vijf sterren dubbel en dik waard. De manier waarop Frankie and the Witch Fingers power, cathyness, mysterie en opwinding vermengen tot de diverse cocktail die het album is, getuigt gewoonweg van grote klasse. Niet meer, niet minder. Frankie and the Witch Fingers. Schrijf de naam op, want ze hebben hun plekje tussen de groten van het genre definitief verdiend.
Frankie and the Witch Fingers speelt op 31 mei in Nosta in Opwijk.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify
