Er zijn bands waarbij je het gevoel hebt dat je zintuigen tekort hebt. Daar waar je denkt dat je het wel gezien en gehoord hebt, blijven ze je verrassen met nieuwe elementen. Le Butcherettes is zo’n band die ondertussen wel redelijk bekend is, maar die toch nog onbemind is gebleven door velen. Een live-ervaring is zeker een aanrader, maar dit album is anders ook wel een knaller van formaat. De prikkels die je live ervaart, trekken ze aardig door op deze plaat.
Le Butcherettes bestaat uit frontvrouw Teri Gender Bender, een Mexicaanse die zich vele gedaantes aan kan meten. De Mexicaanse roots zijn overduidelijk aanwezig ook al is ze sinds een tijdje woonachtig in LA. De rest van de line-up is nooit stabiel geweest. Het is het vierde album van de band, en een constante in dit verhaal was producer (en gastmuzikant) Omar Rodríguez-López geworden, die bekend is als gitarist van At The Drive In en the Mars Volta. Hij had de band ook onder zijn eigen label Rodriguez-Lopez Productions staan. Het nieuwe album bi/MENTAL is geproduced door Jerry Harrison van de Talking Heads en staat gepland op Rise Records.
Na drie albums geproduced door Omar Rodríguez-López, heeft een nieuwe creatieve benadering een nieuwe dimensie toegevoegd aan het geluid van Le Butcherettes. Veel lijkt hetzelfde gebleven, maar er is nog harder gewerkt aan expressie en uiting van gevoelens. Iets wat de Teri Gender Bender live al prima kon brengen, maar wat op plaat misschien nog ontbrak. Deze plaat staat bol van de voelbare emoties, iets wat weinig bands lukt. En het mag op zijn minst gezegd worden dat die emoties nogal extreem zijn.
Het ene moment zit je met een vrolijke band, de volgende bocht gaat in hetzelfde tempo naar extreme boosheid. Deze frontvrouw kan het allemaal vlot verteerbaar brengen. Want dat mag ook gezegd. Ondanks het gewirwar van extremen, is de muziek echt wel goed verteerbaar. Verwacht je aan complexe structuren, maar tegelijk ook goede pop-rocknummers. Wat vroeger ooit leek uit te draaien tot een complex recept, zijn de ingrediënten nu verstandiger gekozen. Ook de snelheid van uitvoering is wat naar beneden gebracht. Vooral de volgorde van bepaalde stukken zit beter als vroeger. Wat toch wel een referentie verdient, is de vergelijking met wat Mike Patton doet. En het is niet ondenkbaar dat fans dit album ook wel kunnen smaken. Vroeger hebben ze tours gedaan met Dillinger Escape Plan, Deftones, At the Drive in, enz… En ondanks dat de muziek anders is, verbaast ons deze keuze niet.
Ook de muziekstijlen zijn in veel stijlen aanwezig. Er is stevige rockmuziek aanwezig in veel nummers, maar ook dat is moeilijk definieerbaar. Er is leuke, dromerige pop te bespeuren. Al is dat misschien wel een lastige omschrijving. Er zitten ook elektronische elementen in, die het geheel mooi samen houden. Wat ontegensprekelijk vast staat, is dat het een meesterwerk geworden is van een muziekstijl die zich moeilijk laat vastleggen. Wat misschien wel de sterkte van deze plaat is, is de hit-gevoeligheid en het feit dat ze op geen moment gaat vervelen. Ook vermeldenswaardig: er staat wat gastwerk op van oa Jello Biafra, Alice Bag en Mon Laferte.
Het 13 nummers tellende bi/MENTAL komt op 1 februari uit op Rise Records. Voor fans van oa Mike Patton, Garbage, … een heuse aanrader. Voor de reeds aanwezige fans bestaat er geen twijfel, dit is een steengoede plaat! 4 april komen ze deze ruwe diamant voorstellen in de Charlatan in Gent. Deze Beir overweegt een heuse verhuis om deze band nog eens live te zien en naar huis te gaan met een angstaanjagende bewondering voor deze band (en vooral de frontvrouw).
