AlbumsRecensies

Susheela Raman – Ghost Gamelan (★★★★½): knappe mix van jazzy exotisme, spiritualisme en oriëntalisme

AlbumsRecensies

Susheela Raman – Ghost Gamelan (★★★★½): knappe mix van jazzy exotisme, spiritualisme en oriëntalisme

De Brits-Indiase vocaliste en componiste Susheela Raman duikt eindelijk weer op met nieuw werk. Met haar nieuwste project Ghost Gamelan trekt ze de lijn van eerder werk (veelgeprezen albums als debuut Salt Rain en Love Trap) helemaal door. Zij is zonder meer een van de meest vernieuwende stemmen in de de al te vaak op dezelfde trucjes terende muzieksector.

Raman is een van die artiesten die erin slaagt om de meest uiteenlopende genres en stijlen (jazz, blues, pop, ‘world’/’global’,..) met elkaar te verzoenen. En dat op een manier die spontaan en naturel aandoet. Dat hoor je ook helemaal terug op Ghost Gamelan, haar zevende album inmiddels. Aan haar zijde is producer/gitarist Sam Mills (Real World Records), met wie ze gelukkig getrouwd is.

Ghost Gamelan is totnogtoe één van haar meest innovatieve en uitdagende projecten. Zo werkt ze samen met Indonesische muzikanten en met de Javanese gamelanspeler Gongdrong Guanarto en zijn team. Dat klinkt net zo verfrissend exotisch als u het zich daarbij kan voorstellen. Gamelans muziek vindt zijn oorsprong in Bali en Java en beïnvloedde de meest uiteenlopende componisten, gaande van de klassieke muziekwereld (John Cage, Messiaen,..), avant-garde rock (Thurston Moore) tot de hedendaagse dance scene.

Referentiepunt voor dit project was de gamelan herwerking van de Beatlesklassieker “Tomorrow Never Knows” naar aanleiding van de vijftigjarige verjaardag van Revolver. Die ene track bleek richtinggevend. Raman presenteert met dit album een hoogst oorspronkelijk en volstrekt authentieke sound, die zelfs in de oren van de meest ongewillige luisteraar volop aandacht trekt. Zo leggen Raman en co knappe verbindingen tussen genres, stijlen en sounds (gamelan, xylofoon, Oosterse gongs,..) die je misschien initieel niet zou leggen. Daarvoor doet de Brits-Indiase vocaliste onder meer beroep op Charles Hayward (This Heat), op Malcolm Catto (The Heliocentrics), bassist Dudley Phillips en de Parijse percussievirtuoos Lucie Antunes.

Hoewel deze muziek zijn oorsprong vindt in het exotische, roept het vooral ingehouden spanning en mysterie op. Tezelfdertijd zorgt de bijzonder straffe en flexibele stem van Raman voor een maar al te zelden gehoorde sensualiteit. Zo zingt ze over verandering, over leven en dood, de rol van het geheugen, verlangen en zoveel meer. Het op Ghost Gamelan gepresenteerde songmateriaal voelt, mee dankzij de inzet van geluidsingenieur James Mottershead, niet toevallig aan als opvallend zwoel en zweverig. Schipperend tussen jazzy exotisme en oriëntalisme, zeg maar.

Desalniettemin blijft hét uithangbord natuurlijk de onaardse, vaak magistrale stem van Raman. Het is zij die sterk vorm en richting geeft aan het rijke, weldadige en niet zelden aantrekkelijk bevreemdende songmateriaal met songs die zowel stevig rocken (“Tanpa Nama) als ontroeren (het nocturnale “Beautiful Moon” of “Rose” waarbij ze gebruik maakt van tekst door de visionaire dichter William Blake). Met dit nieuwe project is er een knappe landmark voor haar. Want we durven er wel wat om te verwedden dat de presentatie van dit nieuwe werkstuk ook in visueel opzicht meer dan bijzonder is.

Live te zien in de Ancienne Belgique (AB) op 17 oktober 2018.

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.