Maak ruimte voor het Gentse Steiger, één van de meest opmerkelijke jazztrio’s die België rijk is. Zo’n grillige, weerbarstige band met een hedendaagse sound en visie. Dat blijkt ook uit hun nieuwste album dat Give Space gedoopt werd. Toepasselijk, daar het trio gebruik maakte van verschillende lokaties en ruimtes.
Interessant in dit verband is hoe pianist Gilles Vandecaveye, bassist Kobe Boon en drummer Simon Raman zich niet al te veel aantrekken van invloeden en gewoon hun eigen ding doen. Het trio heeft niets met labeltjes of hokjesmentaliteit en spelen die met veel flair aan flarden. Véél liever zetten ze in op onvoorspelbaarheid. Op het spel met muziek dat de luisteraar in een wip van de ene onverwachte wending in de andere jaagt.
Nochtans neemt Steiger met “And There They Stood” een wat langer aanloopje. Traag, maar gestaag wekt het trio met erg donkere, haast niet te plaatsen geluiden mysterie op. Daarmee geven de Gentenaren meteen te kennen dat ze voorspelbaarheid aan zich laten voorbijgaan en veel liever een heel eigen sound boetseren. Daarin kan je soms melancholie aantreffen, maar evengoed is er sprake van bruisende energie, spanning en een weerbarstige dynamiek.
Ook verderop luidt de vaststelling vooral dat Steiger er een originele aanpak op nahoudt. Resultaat: een album dat de sterke hausse van de hedendaagse Belgische jazz alleen maar dik onderlijnt. Dit zijn jonge muzikanten die zich niet laten leiden door verwachtingen, maar net door een aparte en hoogst eigenzinnige visie. Steiger gunt zich helemaal de vrijheid om te onderzoeken wat klank zoal kan zijn en betekenen. Neem “Captain Hooker”, nog zo’n thema waarin dat zoekende en die drang tot improvisatie heel goed aan bod komen. Van een eerder speels en poppy motiefje ontbolstert de compositie zich tot een oefening in vrije improvisatie waarin onder meer de piano vreemde bokkesprongen lijkt te maken. Jazz, maar zonder enige toegeving.
Steiger staat ook voor variatie. Dat merk je aan de lokaties die ze voor dit project selecteerden. Zoals een pianoatelier, een varende boot, containers, een kathedraal. Telkens om dat bijzondere uitgangspunt te onderstrepen: geef muziek de ruimte! Bevrijd de hengsels, los alle voorafgaande ideeën en laat de muziek haar eigen, unieke gang gaan. Dat leidt onder meer tot een vurig en intens “Chin-De-Dah”. Om vervolgens de diepte in te gaan met het fraaie “Cripplewood”, waarin een handvol subtiel bespeelde pianonoten kippenvel opwekken.
Net zoals bij geestesgenoten de Beren Gieren is er humor en speelsheid aanwezig (het meeslepende “The Female Pope”). Toch is het de eigen, grillige klanksignatuur van Steiger die diepe indruk maakt. De groep benut optimaal de eigenhandig geselecteerde ruimtes en levert met het erg knappe Give Space een gevarieerd en consistent geheel dat blijvend intrigeert en steek blijft houden. Overtuig jezelf van dit fictief soundtrackavontuur waar zeker naar de finale toe een heel dolle Steiger hoek af is (“Henri’s Entropic Blimp Flight”,..). Ga hen zeker ook live aan het werk zien, want de groep bewees eerder al dat ze een publiek helemaal kunnen meenemen en betoveren.
