Yellow Days trapte gisteren zijn Europese tour af in de Gentse Charlatan. Een uitverkochte zaal hing van de eerste tot de laatste noot aan de lippen van de Britse George Van Den Broek en zijn bandleden. Geen enkel moment verloor het publiek zijn aandacht, onder andere door een setlist die tempo’s uitstekend afwisselde. Na een groot uur was het dan ook helemaal duidelijk dat Yellow Days helemaal geen eendagsvlieg is.
George Van Den Broek, beter bekend onder zijn alter ego Yellow Days, is nog steeds maar negentien, maar heeft ondertussen wel al een album, ep en een hand vol singles uitgebracht. Toch blijft hij vasthouden aan zijn succesvol recept: een vleugje indie à la Mac DeMarco, jazz en soul. Het meest herkenbare aan zijn nummers, is ongetwijfeld zijn unieke stem, die extra diepte toevoegt aan zijn teksten over verdriet, verloren liefde en depressie.
https://www.instagram.com/p/BoyCHlplmU4/?tagged=yellowdays
De Britse band Vels Trio mocht als eerste het podium innemen. Al redelijk vroeg stond de zaal goed gevuld en het drietal gaf hen een reden om zo vroeg te komen. Met hun deels geïmproviseerde jazz wisten ze vrij snel de aandacht van het publiek vast te houden, waardoor de zaal niet veranderde in een praatcafé, zoals dat vaak het geval is. Met hun zware grooves en een tempo dat vaak hoog lag, was dit de perfecte opwarming voor Yellow Days.
Een beetje te vroeg zelfs kwam Yellow Days op het podium, maar iedereen stond gelukkig al vol spanning te wachten. De eerste noten van “The Way Things Change” weergalmden nog maar juist en het publiek was al volledig mee. Het was meteen duidelijk waarom het viertal tegenwoordig in is. De droevige nummers over liefde, in combinatie met jazzy sounds en een magnifieke stem zorgen voor een totaalbeleving zoals je die niet snel ergens anders vindt. Door “A Little While” als tweede nummer te spelen, was het eerste hoogtepunt al snel bereikt. Het is één van zijn betere nummers, maar live was het nog veel krachtiger, waardoor het toch nog een tikkeltje beter werd.
Een eerste verhoging van het tempo kwam er met “That Easy”. Zo werd het publiek toch weer even wakker geschud uit zijn relaxte dagdroom. Het tempo werd op andere momenten volledig onderuitgehaald, waardoor George de kans had om zijn stem volledig in de verf te zetten, en dat werd geapprecieerd. Nog voor het midden van de set werd de tweede hit al bovengehaald, namelijk “Your Hand Holding Mine”. In het begin klonk het wat slordig, maar de versnelde outro inclusief gitaarsolo maakte dat helemaal goed. Het tweede hoogtepunt was bereikt.
‘We’re gonna do something crazy tonight’, zei Van Den Broek vlak voor hij “What’s It All For?” aankondigde, een nieuw nummer dat ergens deze maand zou moeten uitkomen. Ook al kende het publiek het nummer niet, door zijn dansbare en jazzy melodie leek het alsof het al jaren deel uitmaakt van de vaste setlist. En er was nog een ‘eerste keer’, want Yellow Days coverde voor het eerst live een nummer. “I’d Rather Go Blind” van Etta James werd in een nieuw jasje gestoken, met een touch die eigen is aan Van Den Broek. Als afsluiters werden “How Can I Love You?”, nieuw sinds vorige week, en “A Bag of Dutch” nog bovengehaald, waarna de zaal voor een allerlaatste keer gevuld werd met een hallucinerende geur die je waarschijnlijk wel kan raden. Het publiek genoot overduidelijk, als we hun applaus mogen geloven toen de band het podium afstapte.
Yellow Days bewees gisteren dat hij capabel is om grotere zalen te betoveren met zijn stem uit de duizenden. De setlist was evenwichtig opgesteld en het publiek verbleef dan ook ruim een uur in opperste concentratie. Aan de hand van het applaus na elk nummer kunnen we ook zeggen dat het publiek niet enkel geconcentreerd was, maar er ook nog eens met volle teugen van genoot. We verwachten nog heel veel van deze jonge Brit in de toekomst.
