LiveRecensies

Car Seat Headrest @ AB: Ambitieus en intens

LiveRecensies

Car Seat Headrest @ AB: Ambitieus en intens

Will Toledo timmert onder zijn alias Car Seat Headrest al jaren aan de weg. Als tiener en prille twintiger bracht hij een tiental albums uit op Bandcamp. Het harde werk loonde. In 2015 verzamelde hij een band rond zich en tekende hij een contract bij het grote Matador Records, waarna Teens of Style volgde, een compilatie met herwerkte nummers uit zijn Bandcamp periode. Toch was het pas Teens of Denial, uit 2016, die van Toledo opeens een indierock sensatie wist te maken. Begin dit jaar besloten Toledo en zijn band om Twin Fantasy, de meest geliefde plaat uit de bandcamp era, nog eens opnieuw op te smukken en volledig overnieuw op te nemen. Het resultaat werd in maart uitgebracht. Het is dus al met een redelijk omvangrijk oeuvre dat Toledo en de zijnen gisteren aantraden in de AB.

Het voorprogramma, Naked Giants, bestond uit drie olijke jongens die met gortdroge bindteksten en potsierlijke danspasjes probeerden om het publiek voor zich te winnen. De zanger/gitarist wiegde wat dol heen en weer (inclusief een achterwaartse koprol, zonder te stoppen met spelen), de capriolen van de bassist waren niet bij te houden en ook de drummer bleef nauwelijks op zijn gat zitten maar sprong om de haverklap recht om het publiek wat op te zwepen. Wat de energie van de band betrof, was er helemaal niks op aan te merken. De kwaliteit van hun muziek hinkte dan helaas wat achterop. Het begon wat als een afkooksel van The Libertines en Babyshambles en ging vervolgens meer en meer op The White Stripes lijken. Maar echt frisse en sterke nummers hebben we gemist. De frontman liet dan geregeld nog eens de Jimmy Page in zichzelf naar boven komen om er een wilde solo uit te halen. Daar leek hij weinig moeite mee te hebben, de man kon effectief een behoorlijk stukje gitaar spelen, maar het maakte de nummers er nauwelijks interessanter op. Naked Giants moesten het gisteren vooral van hun enthousiasme en hun spelplezier hebben, want dat was er in overvloed.

Car Seat Headrest begon er dan een stuk serieuzer aan. In totaal stond er zes man op het podium. Naast Toledo en zijn gebruikelijke drummer en bassist kwamen ook alle leden van Naked Giants het hele optreden meespelen. Het zestal begon statisch, met de repetitieve en langzaam aanzwellende intro van “The Ending of Dramamine”. In plaats van over te gaan op de rest van het nummer, liet de band het in een gruizige geluidsbrij overvloeien in “Waves of Fear”, een onbekender Lou Reed nummer. De intensiteit zat er al direct in, zeker wanneer “Bodys” uit Twin Fantasy passeerde. Die plaat is eigenlijk een nog rauwere en naaktere versie van Teens of Denial, en dat was ook live te horen.

Dat de nummers uit Teens of Denial er ook nog steeds mogen zijn, is een understatement. “Drunk Drivers/Killer Whales” is zonder meer het beste nummer dat ze hebben en was live ook het hoogtepunt. Het is een meesterlijk gesmeed nummer met een bijzonder sterke tekst en een monster van een climax (een groepje die-hards vooraan die elke opportuniteit zag om eens goed in het rond te gaan springen, kon zich hier volledig laten gaan). Er zit een zoete popgevoeligheid in, vergelijkbaar met pakweg Belle & Sebastian, die dan terzelfdertijd gemengd wordt met het schurende geluid in Pixies-traditie. Een succesformule die voor wel meer van hun nummers opgaat.

Op plaat klinkt de intro van “Fill in the Blank” rechttoe rechtaan, in de AB werd er een iets funky-ere aanpassing ten gehore gebracht. Toledo lijkt doorheen de jaren steeds meer zin gekregen te hebben om eens goed te dansen. Toen we hem twee jaar geleden voor het eerst aan het werk zagen, kwam hij nog even ongemakkelijk over als hij in zijn teksten laat uitschijnen en verborg hij zich nog veelal achter zijn gitaar. Gisteravond was dit volledig anders. Hij speelde tijdens de eerste helft van de set geen gitaar en bediende zich van enkel een micro en wat danspasjes. Op het midden van het podium stond een kleine synth, waar hij vooral tijdens het rustigere “Maud Gone” gebruik van maakte om er synthklanken en samples uit te halen.

Van de verlegen jongen aan de rand van de doorbraak blijft weinig over. Ondertussen staat hij zonder gitaar als houvast danspassen uit zijn lijf te halen en lijkt hij zich niet eens opgelaten te voelen. Ondertussen staat er vooraan al een clubje die-hards die praktisch al zijn nummers kan meezingen en de meezingbare refreinen (dat van “Drugs With Friends”!!) door ongeveer het hele publiek kunnen worden aangevuld. Voor de liefhebber van pure, schuchtere gitaargroepjes is het misschien een beetje schrikken, maar het valt niet te ontkennen dat Car Seat Headrest gisteren een ontvlambare en meeslepende set heeft neergezet waar in feite helemaal niets op aan te merken was. Car Seat Headrest pakt het tegenwoordig grootser aan, zonder de rauwe randjes eraf te veilen. Wat over blijft is een intense show vol met vurige rocksongs.

Alle foto’s vind je hier.

Related posts
InstagramLiveRecensies

Mass Hysteria @ Ancienne Belgique (AB): Chaos in de orde

Sinds Graspop Metal Meeting en Hellfest jaarlijks hetzelfde weekend in juni plaatsvinden, bestuderen metalfans nauwlettend beide line-ups. Het concept van de ‘logoband’…
InstagramLiveRecensies

Barry Can't Swim @ Ancienne Belgique (AB Club): Al kan hij wel vliegen

Vorig jaar bracht muzikant Barry Can’t Swim zijn debuutalbum When Will We Land uit. Hij zocht er de randjes van het housespectrum…
LiveRecensies

SLIFT @ Ancienne Belgique (AB Box): Intergalactisch stokbrood

Het aantal muzikanten dat je uit Toulouse kunt opsommen, blijft als Belg en zeker als Vlaming eerder beperkt. Toch is er een…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.