LiveRecensies

Turkish Psychedelica Night feat. Selda Bağcan @ AB (Ancienne Belgique): Ook al begreep je geen woord Turks, Selda greep je bij de keel

Met een reeks concerten, waarin The Sound of Protest centraal staat, viert de AB de vijftigste verjaardag van mei ’68. Naast de Black Lives Matter-beweging, de working class heroes en de Londense grime, richtte de Ancienne Belqique gisteren zijn pijlen op de Turkse Psychedelica. Volksheldin van de avond: De zeventigjarige Selda Bağcan, de godmother van de Turkse tegencultuur, die plat werd gesampled door Dr. Dre, Mos Def en ons eigenste 2ManyDJs. Ook The Gaslamp Killer, The Black Lips, Elijah Wood, St. Vincent en Florence and the Machine waren al superfans. Na haar politieke boodschap gisteren, in Brussel, wij nu ook!

Off The Record, drie jaar terug. De Brusselse muziekgoeroe LeFTO vertelt op Canvas welke platen hem muzikaal en artistiek hebben gevormd. Dansend in zijn living, op de break van “Utan Utan”, komt er een einde aan de charmante zesde aflevering. Het nummer staat als bonustrack op Selda’s titelloze debuut uit 1976. Dankzij de heruitgave door het fijnproeverslabel Finder Keepers in 2006, werd het album een collectors item. Cultfiguur Selda Bağcan werd herontdekt en hedendaagse acts zoals Gaye Su Akyol en BaBa ZuLa bliezen nieuw leven in de Turkse Psychedelica uit midden jaren ‘60. In deze periode werd traditionele Turkse muziek gemengd met Westerse psychedelische rock. Artiesten zoals Erkin Koray, Ersen en Baris Manco maakten deel uit van deze bloeiende scene. De met voorsprong politieke activist van dit psychedelische gezelschap is Selda Bağcan.

Nergens was de rockrevolutie zo spannend als in Turkije

De jonge Selda begon haar folk-carrière als de Joan Baez van Anatolië. Halfweg de jaren ’70 leerde ze de bands Mogollar en Dadaslar kennen in de club van haar broers, in Ankara. Haar roots in de folktraditie werd zo gecombineerd met rock en elektronica en haar debuutalbum kreeg vorm. De plaat was zowel muzikaal, als tekstueel grensoverschrijdend. Selda zong over de droefheid en onrecht in haar moederland. Haar motivatie: Vrijheid van mening, onafhankelijke media en de afzet van het onderdrukkende regime. Een uitgesproken mening maakte haar enorm populair tijdens de politiek gepolariseerde jaren ’70. Tegen de schenen schoppen van het bewind kreeg natuurlijk een negatief staartje. Na de Turkse staatsgreep werd ze vervolgd door het militaire regime, omdat ze liedjes in het Koerdisch zong en ze verzeilt zo tot driemaal in de gevangenis. Haar identiteit werd haar ontnomen en ze kon tot ’87 niet optreden in het buitenland. Moedig als ze is, bleef Selda niet bij de pakken zitten.

Met de single “Uğurlar Olsun”, geschreven voor de vermoorde journalist Uğur Mumcu, werd ze het symbool voor de roerige politieke toestand in de jaren ’90. In een land waar meer dan eender waar journalisten worden opgesloten, blijft haar muziek actueel tot op de dag van vandaag. Gisteren stond deze onbevreesde soldaat in de AB met haar enige show in Europa. Het resultaat? Een nooit geziene psychedelische trip met daarbovenop de bittere stem van het Turkse volk.

Derya Yildirim & Grup Şimşek: Met de paplepel

Voor het Turkse volksfeest van start ging, zorgde DJ Driftbui – een Antwerpenaar met Turkse roots, die reeds het podium deelde met Andy Votel en Omar Souleyman – voor de nodige sfeerplaatjes. Laatst was hij nog te horen als ‘Turkish special’ op de Lefto All Night Long uitzending op Studio Brussel. Met schijven als “Hal Hal” en “Zalim”, die je terug katapulteren naar de sound van de jaren ’70 in Anatolië, werd het meteen duidelijk: Hier gaat iets gebeuren. Dat gevoel zou voor de rest van de avond zo blijven.

Onder het motto ‘full funky groovin vanuit je stoel” was het AB-theater klaar voor Derya Yildirim & Grup Şimşek. De jonge zangeres Derya Yildrim die vorig jaar heel het Warandepark stil kreeg op Feeërieën, mocht de Turkse avond openen. Het duurde slechts enkele seconden voor de ziel van het publiek werd ingepakt door haar melancholisch jong stemgeluid. Ze werd begeleid door de drumster Greta Eacott en driekwart van het ensemble Orchestre du Montplaisant. Samen vormen ze de band Grup Şimşek, die uitblinkt in hun Anatolische psych-pop-groove sound. Voor Selda’s optreden spelen, is een hele eer. Elke ochtend, tijdens het ontbijt, weerklonken Selda’s platen ten huize Yildrim. Een droom ging in vervulling en al klappend werd het tweede nummer ingezet over liefde. Gitaren werden ingewisseld voor dwarsfluiten, de zangeres speelde op een traditioneel Turks instrument en er werd niet enkel eigen werk gespeeld. Ook Turkse klassiekers werden in een Grup Şimşek-jasje gestoken. Het hoogtepunt was overduidelijk “Nem Kaldi” vanuit de gelijknamige eerste EP. De diepe stem, de psychedelische melodie, de groovy orgel en het strakke ritme lieten ons nog meer hunkeren naar de headliner van de avond.

Selda Bağcan & Boom Pam: Niet te temmen!

Een divers publiek van alternatieve muziekliefhebbers en Turkse fans die met haar muziek zijn opgegroeid, stonden vol ongeduld te wachten. De Israëlitische backing band Boom Pam stond plots onaangekondigd op het podium met een fusie aan muziekinstrumenten. Elektrische fuzzgitaren, drums, analoge synths, saz (Ottomaans luitachtig instrument) en de diepe tuba mikten meteen op je dansbenen. Ze brachten drie unieke folkrock instrumentale songs en zorgden zo voor een extra verlangen naar Selda. Haar entree was vrij indrukwekkend, de publieke respons evenzeer. Ze startte meteen met de kers op de taart: “Yaz gazeteci yaz” en bewees dat deze song niet enkel op vinyl de klus kon klaren, ook live ging het dak eraf. Het publiek zong woord voor woord mee en een oorverdovend applaus volgde. Veel moves maakte de zeventigjarige vrouw niet. Ze spreidde haar armen meermaals uit, om dankbaarheid te uiten en dirigeerde het applaus op de Turkse tonen. Het publiek deed de rest. Selda’s sterkte was ongetwijfeld haar theatrale invloedrijke stem. Of je haar tekst nu wel of niet begreep, je voelde haar kracht d’office. Na afloop van het concert stond heel de AB recht. Bisnummers en staande ovaties volgden elkaar op. Ze riep haar muzikanten terug en het feest was weer vertrokken. Eindigen deed ze met het geweldige “Yuh Yuh” en kreeg als beloning nogmaals een bewonderende AB-main hall. Selda Bağcan stal triomfantelijk de show. Het was één groot Turks volksfeest.

Gaye Su Akyol: Gemaskerde afterparty

https://www.instagram.com/p/BjMaPOMgf1q/?taken-at=1179460

Lang hadden we niet om op adem te komen, want we hadden nog recht op een psychedelische trip in de AB Club. Gaye Su Akyol klonk als een mengelmoes van Turkse roots, Joy Division, een vleugje surf en was niet vies van een politieke mening. Met hun tweede album Hologram İmparatorluğu, dat bol staat van de verwijten naar Erdogan en Turkije, waren zij de geschikte afsluiter van de avond vol Sound of Protest. Om het geheel mysterieus te maken, droegen alle muzikanten – op Gaye na – Zorro-maskers. Na de derde keer in Brussel te hebben gespeeld, wisten ze overduidelijk wat van hen verwacht werd. Traditionele Turkse nummers brengen, gepolijst tot Akyol haar karakteristieke sound met als hoogtepunt “Abbas”. Een futuristische mix bracht ons naar hogere psychedelische sferen en zo ook naar het einde van de avond.

Algemeen directeur van de AB, Dirk De Clippeleir, stelde dat de Ancienne Belgique er nog lang niet is. “We zijn nog teveel een blank eiland in een stad die dat al lang niet meer is”. Als je na gisteren een hele AB Turkse teksten luidkeels hoort meezingen, voel je wel dat dit eiland langzaamaan meer kleur krijgt. Dit smaakt naar meer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.