Begin september doorbrak Air Traffic een tienjarig durende stilte om enkele reünie shows te gaan doen. Dat het niet bij die ene keer ging blijven, stond in de sterren geschreven toen de band Het Depot maar liefst vier keer uitverkocht. Het ging verder en op 14 en 15 april stond Air Traffic twee keer in de Ancienne Belgique. De eerste keer was dat volledig uitverkocht, de tweede show was bijna helemaal volzet. Wij namen een kijkje op die laatste show en zagen dat de kaars van Air Traffic nog steeds heel veel vuur afgeeft, al vragen we ons af hoe lang dat nog zal duren. De band teert namelijk enkel op nostalgici, en dat kan niet blijven duren.

Voor het geweld van Air Traffic op het podium kwam, kregen we een singer-songwriter voorgeschoteld. Adam French was de naam en zijn stemgeluid was er eentje om duimen en vingers bij af te likken. Jammer genoeg verkoos het publiek hun gesprekken boven het aandachtig luisteren naar French. Jammer, al kan dat ook gelegen hebben aan de songs die heel fragiel en breekbaar waren, maar ook telkens heel traag bleven. Wij horen weliswaar wel potentieel in wat de man doet, al zal hij dit eerst in kleine zalen moeten doen.

De AB was voor een tweede keer goed gevoeld toen Air Traffic het podium bestormde. Ze staken meteen van wal met “I Like That”, een nummer dat een heel energieke sfeer in de zaal stak. Dat was meteen ook de blauwdruk voor de rest van de set. Inspelen op energie en sfeer in de zaal. In het begin ging dat nogal moeilijk, en dat kunnen wij wel geloven omdat de band heel wat onbekend werk speelde. Het is moeilijk om bijna twintig nummers te spelen met slechts één album op de discografie. De band loste dit op door middel van b-kantjes en nummers die niet op elke editie van de plaat stonden, te spelen.

Hoewel de nummers helemaal niet slecht zijn, is dat natuurlijk erg spijtig. Als de band hier een vijftal nummers had geschrapt, was de set al heel wat boeiender geweest. Nu was het soms iets te veel van hetzelfde. Dat het publiek hier helemaal niet om keek, bleek toen “Get In Line” passeerde. De frontman liet zijn doorzichtige piano even voor wat hij is en liet de gitaren even zegevieren. Die gitaren waren bij de andere nummers ook heel frequent. Het is mooi om te horen hoe de piano in interactie gaat met die hardere gitaren. Het geeft alles een extra dimensie en vult de zaal ook met meer power.

Air Traffic heeft al één nieuw nummer uitgebracht in de periode dat ze terug samen zijn. “Almost Human” bleek meteen ook het zwakke broertje in de set. Als je hoort dat b-kantjes uit 2007 beter klinken dan dat nieuwe nummer, dan weet je dat het moeilijk zal worden om een toekomst te hebben. Blijven teren op het oude werk kan, maar na een tijdje zal iedereen beginnen afhaken. Deze zomer staat de band op Rock Werchter en we vrezen dat de vlam vanaf dan uit gaat.

Dat is jammer, want die ouder songs staan nog steeds als een huis. Dat hoor je meteen als “No More Running Away” wordt ingezet. Er worden twee extra drums op het podium geplaatst die de percussie wat meer in de aandacht zetten. Het zorgt voor een zeer euforisch sfeertje en dat horen we heel graag. Ze trekken de lijn door met “Just Abuse Me” en “Charlotte”, twee powersongs die de zaal in vuur en vlam zetten. Soms moeten we zelfs een beetje aan Muse denken, zonder de bombast, maar qua muziek en stem zit het er soms dichtbij. De sfeer is uitmuntend, er werd gezongen en de frontman stond vol ongeloof op het podium.

Dat ongeloof, leek ons soms een beetje te gespeeld. ‘you guys are better than the audience yesterday’, het lijkt ons iets wat straf is. Dankbaar is hij, en de man was heel hard in form waardoor de energie in de nummers ook heel goed werd overgebracht. Naar het einde toe, begint de band wel veel meer ballads te spelen. De energie die al heel de set aanwezig was, verdwijnt hierdoor, jammer. De bisronde wordt ingezet met het meest dramatische nummer van de avond, maar beëindigd met het meest meegezongen nummer van de avond. “Shooting Star” blijft nog steeds het paradepaardje van de band, en dat merk je ook aan de zaal die nu helemaal los gaat.

Het einde van een set die net iets te lang duurde. Oké, alle nummers uit Fractured Life zijn wel de moeite, maar het zijn natuurlijk enkel de hits die helemaal overtuigen. De andere songs voelden iets te veel aan als vulling. De show is perfect voor de fans, maar we vragen ons luidop af hoe lang ze nog bij Air Traffic gaan blijven. Er hangen donderwolken in de lucht, want zonder nieuwe muziek kan je als band niet verder gaan. Misschien komt er binnen tien jaar wel nog een reünie, of brengt de band plots fascinerende nieuwe muziek uit. Voor nu is het wel plezant, maar nostalgie kan je niet blijven bespelen, dat hopen we toch. Er zijn veel goeie bands op de wereld die meer dan één plaat hebben en die aandacht ook verdienen, hopelijk beseft Air Traffic dit ook.

Alle foto’s vind je hier.

Setlist:

I Like That
Never Even Told Me Her Name
Time Goes By
Left Out In The Rain
Come On
Get In Line
An End To All Our Problems
Almost Human
The Running Caught Me High
No More Running Away
This Old Town
Just Abuse Me
Charlotte
Posterity (Soft Bullets cover)
I Can’t Understand
Take Your Hands Off Me
Your Fractured Life

Empty Space
Shooting Star