Niet zo heel lang geleden hadden wij van Dansende Beren een gezellige babbel met Rhye. Wij zagen toen een erg ontspannen Milosh, die net een tweede plaat had afgemaakt. In de maanden na de release van Blood werd het album door honderden recensenten gefileerd en als wij al diegenen mogen zijn die een conclusie mogen trekken, dan kunnen we stellen dat Rhye de muzikale lat hoog heeft gelegd. Wij waren dan ook benieuwd of die lat ook live bereikt kon worden.

Een uitverkochte AB was al weken klaar voor de hoogmis van de electrosoul. En dat deze hoogmis op een zondag doorging, kon gewoon geen toeval zijn. Jens Kuross mocht ons opwarmen. Dit probeerde hij, maar echt slagen deed hij echter nooit. Zijn flauwe mix van James Blake en Coldplay in hun begindagen botste al snel op verveling en werd maar lauwtjes ontvangen.

Het publiek had duidelijk honger en zat te wachten tot deze werd gestild. Dat gebeurde onmiddellijk wanneer Rhye het podium betrad. Een wel erg ingetogen begin in de vorm van “3 Days” mocht de spits afbijten. De sfeer van de avond werd gezet, maar het ijs was nog niet meteen gebroken. Ook niet na fantastische stemmanoeuvres en percussiewerk van Milosh. Laat het ons dan met “Please” gaan proberen moet Rhye gedacht hebben. Een prachtig nummer met een hoog soulgehalte die voor mooi samenspel zorgde tussen de zeskoppige band. Hier en daar kwamen er al wat heupen los en wij hoopten dat dit moment niet beperkt werd in tijd.

Er zijn zo van die nummers die je onlosmakelijk verbind met een band. Zo is het machtige “The Fall” er eentje die ons direct aan Rhye doet denken. Vanaf de eerste noot horen we het publiek de eerste maal uitbundig juichen. Sterk samenspel en alweer een stem in topvorm, lossen de verwachtingen in die aan dit nummer verbonden zijn.

Milosh is duidelijk in zijn element en lijkt de touwtjes goed in handen te hebben. Toch is er bij “Minor Love” wel sprake van onzekerheden en technische mankementjes. Niet in die mate dat je oren er van gaan pijn doen, maar toch. We kunnen ons inbeelden dat Milosh er zich in al zijn perfectionisme toch druk om heeft gemaakt. De Sade toets in Rhye’s muziek is nooit veraf, ook al zegt Milosh dat zij geen invloed heeft gehad op zijn werk. Bij nummers als “Softly” en “Stay Safe” durven we zelf even de ogen te sluiten om de vergelijkende test te doen. En ja hoor, it’s a match.

Woman bracht Rhye faam, Blood bracht Rhye een dansend publiek. “Count To Five” en “Taste” openen funky en missen hun doel van het dansbaar willen zijn dan ook niet. De vettige bas op “Count To Five” leidde ons naar een muzikale climax waar het publiek duidelijk even stil van werd. Een grandioos applaus is de enige logische uitkomst. Opvallend is dat Rhye iets te vaak het uitrekken van zijn nummers opzoekt, waardoor het soms voorspelbaar en minder spontaan werd. “Last Dance” en “Count To Five” waren in het zelfde bedje ziek, maar we verloren er ons goed humeur zeker niet door, want op andere momenten verheffen de viool en de schuiftrompet nummers als “Waste” en “Phoenix” naar een hoger niveau.

Er was wel degelijk sprake van intimiteit tijdens de set. Bij “Stay” en “Wicked State” hangt de voltallige AB bijna letterlijk aan Milosh’s lippen. Werkelijk momenten om stil van te worden. Na de traditionele bandvoorstelling onder gebruikelijk geklap, volgde een gezellige apotheose. De band schonk ons het prachtige ingetogen “Song For You” in een nog dikkere jas, dan dat die op de plaat te beluisteren valt. Na een gul anderhalf uur stuurde Rhye ons richting bed, met een warme gloed die onze maandag iets dragelijker deed maken.

Alle foto’s vind je hier.

Setlist:

3 Days
Please
The Fall
Major Minor Love
Softly
Last Dance
Waste
Count to Five
Phoenix
Taste
Wicked State
Open

Him
Hunger
Song for You

Deze recensie werd geschreven in samenwerking met musiczine.net