LiveRecensies

Fornet + dirk. @AB Club: Scheuren zonder poespas

LiveRecensies

Fornet + dirk. @AB Club: Scheuren zonder poespas

Gisteren mocht de AB Club twee beloftevolle Belgische bands ontvangen. Beiden hadden recent een debuut op de wereld losgelaten. Voor Fornet was dat hun gelijknamige EP, voor dirk. was dat debuutplaat Album. Ook een gemeenschappelijke deler: ze gaven er gisteren beiden een ferme lap op en lieten ons verzadigd en content huiswaarts vertrekken.

Stipt op tijd trok een onaangekondigd ritmisch geklap plots de aandacht van alle aanwezigen. Missie geslaagd dus, al weten we niet of de duur van dat geklap ook gepland was. Gelukkig kwamen de bandleden van Fornet het podium op voor de gevoelslading volledig overhelde van opbouwend naar ongemakkelijk. De Limburgse post-punkband schudde het greintje twijfel meteen van ons af met een groeiend en dynamisch “Lifestyle”. De micro die voor onze neus stond leek wel het koppelstuk in de bocht van een pijpleiding, vastgemaakt met ducttape. Geen flauw idee wat het inhoudt, maar de vocals kregen er hun unieke klank door, die perfect paste bij de gitaarsound.

De mannen van Fornet trokken de goeie start door in een vloeiende set die nooit dreigde stil te vallen. De drummer leefde zich uit op “Moonlit (B)” en de bassist deed het poortje naar zijn speeltuin open bij het inzetten van een ietwat noisy “Erase (I’m Alive)”. De nummers klonken live nog dynamischer en flukser dan op plaat, en het vijftal uit Bree bracht de vibe in hun songs ook goed over naar het publiek. Hun blend van post-punk lag op de bissectrices van Sonic Youth, Joy Division, The Fall en Protomartyr. Soms melancholisch en donker, soms woest en wispelturig. Zo kwam “Signed Out” heerlijk en vol enthousiasme met de deur in huis vallen.

De sound van Fornet is live volumineus en aangenaam, en tijdens het laatste nummer deden ze er nog een schepje bovenop. Mattias De Craene van Nordmann verscheen met zijn saxofoon op het podium en gaf het funky slotnummer nog wat extra cachet. Het werkte wonderwel en na dit fijne slotakkoord mocht Fornet tevreden de coulissen induiken.

Vorige week vulden de West-Vlamingen van dirk. de Charlatan nog met hun eigen hoofden met behulp van cartoonmaskers die ze hadden uitgedeeld. Vanavond was er geen kleurhoek of verkleedpartij, maar deden ze het enkel met de krachtige nummers uit hun debuutplaat. In hun huisstijl uiteraard: droog, absurd en op geheel eigen wijze.

Zo namen ze geen aanloop voor hun eerste sprong “Waste”, maar raakten ze toch een heel eind ver. Amper rechtgeveerd uit de zandbak schoten ze uit de startblokken van sprintnummer “Sick ‘N’ Tired”. Wie dan nog steeds niet bij de les was, kreeg single “Milk” vol in het gezicht gesmeten.  De mannen van dirk. hadden er zin in. Met dit explosieve openingstrio kregen zowel bandleden als publiek meteen de kans zich volop uit te leven. Denturck zette meermaals zijn keelgat open, wij brulden lustig mee. Pieter-Willem Lauwers en Frederik Desmedt gaven hun gitaren de sporen, wij keken verlekkerd toe op de race van de krachtige tweespan.

Het eerste nummer dat niet op Album stond, zorgde daarna voor wat contrast en afwisseling. Catchy grunge en noise maakten tijdens “Zand” even plaats voor een nummer dat deed denken aan Steak Number Eight in een paringsdans met wat mathrock. Wat later passeerde hun geslaagde cover van “The Hours“ van Beach House de revue. De cover maakte het (heel even) ijzig stil in de zaal en bracht net als “Zand” variatie in de set, die daardoor bleef boeien van begin tot eind.

Ook de bindteksten van frontman Denturck konden niet ontbreken: ‘Hebben jullie veel gevoelens?’. Soms stond hij ook gewoon even met zijn mond vol tanden, maar kon dan beroep doen op een interactief publiek. Nog wat later overliepen we samen de herkomst van enkele concertgangers. De onverwachtse momenten en de hilariteit de overal op de loer lag, kwam de show alleen maar ten goede.

Net als bij Fornet denderde de set van dirk. vooruit als een stoomtrein. Veel sneller dan we hadden gewild waren we al op het einde van de avond gekomen. Daarvoor had “Scumbag Teens” nog voor een portie rauwe pokkeherrie gezorgd, klonk “Hit” als een perfecte song die we binnen 30 jaar nog niet beu gehoord zullen zijn. Ook werden buiten melodieuze zanglijnen en ruwe screams weinig woorden vuilgemaakt aan een verpletterend “Gnome” en zongen we kattevals mee met het het uiterst amusante “Fuck Up”.

Tijdens het slotnummer gaf Denturck zijn bas lukraak aan een concertganger, die er geen gras liet over groeien en meteen meespeelde met de rest van de band. Een duetje heen en weer gitaar, een singalong met Denturck middenin het publiek en wat laatste stroomstoten van drummer Robin Wille, die over de hele lijn een erg strakke set neerzette, vormden het chaotische maar aanstekelijke einde van een genietbare avond, waar we met steeds met veel plezier aan zullen terugdenken. Fornet en dirk. bewezen twee bands te zijn die je zeker in de gaten moet blijven houden!

 

Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (Dag 2): Alternatief muziekfeest

De tweede dag van het Ways Around Festival ging door in RESET. In een vorig leven was dit gebouw het hoofdkantoor van…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Isaac Roux - "The Right Place"

Onder de vleugels van Mayway Records, waar ook bands als The Haunted Youth en DIRK. thuis zijn, bloeit Isaac Roux open. Het…
InstagramLiveRecensies

Jack Vamp & The Castle of Creep @ Ancienne Belgique (AB Club): Zwoel, funk en indierock

Velen onder ons leerden Jack Vamp & The Castle of Creep kennen toen de band rond Arthur Boussiron vorig jaar De Nieuwe…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.