All Eyes On Hip Hop en AB hadden samen een warme line-up voor ons in gedachten. Sjaals en handschoenen in de kluisjes van de club en aan de frisse pint. Het kon zomaar, want we kwamen een avondje etniciteit vieren met het Afrika doordrenkte Sudan Archives, een DJ-set van de tropische Gaika en natuurlijk de niet te labelen mannen van Shabazz Palaces.
Azer voorziet een nog lege club van een loungy loopje. Dat is waarschijnlijk de reden dat de support act nog niet op het podium staat. Bij een man of zestig (en twintig minuten later) dimmen dan uiteindelijk toch de lichten en verwelkomen we nieuwsgierig Sudan Archives. 23 jaar is deze Denise Parks uit L.A., oogverblindend mooi en voorzien van een afro waar je deze koude dag het liefst in zou kruipen, zo groot. Breed glimlachend laat ze weten dat het haar ‘First Time Europe!!!’ is en dat de zenuwen er toch een beetje inzitten.
Ze bracht dit jaar haar Sudan Archives EP uit en dat is waar we ons nu aan tegoed mogen doen. Ze begint met “Paid” en breekt daarmee het ijs. Half gehuld in verschillende Afrikaanse motieven en Kayan accessoire, past ze als persoon perfect bij haar sound. Het wordt een reisje doorheen haar muziek die altijd een beetje klinkt alsof het niet af is, maar daardoor juist authenticiteit krijgt. De Kanye West cover “Wake up” is een duidelijke mindere. De muzikale complexiteit tegenover de doodsimpele teksten is best grappig ‘I’m awesome, you’re awesome, we’re awesome’. Sudan Archives geeft een Soedanees percussiefestijn dat in uitvoering veel sterker had kunnen zijn als Denise plaats had gehad om te dansen, in plaats van zich door twee sculpturen te moeten persen die klaarstonden voor Shabazz Palaces.
Van Shabazz Palaces weet je nooit goed wat je moet verwachten. Rapper Ishmael Butler en multi-instrumentalist/producer Tandai ‘Baba’ Maraire blijven zich met alle albums onderscheiden in het genre hiphop/rap. Van deze heren mogen we eerst opmerken dat ze visuals hebben meegebracht en op de achtergrond begint dan ook een dystopische cijferband te draaien alsof ze ons willen meenemen in de matrix. Wij nemen de rode pil, we zijn hier immers voor de experimentele klanken en gewetensvolle raps die daarbij horen. Zo verwachten we veel Quazarz: Born on a Gangster Star/Quazarz vs. The Jealous Machines en die hebben niet bepaald een lief zicht op de wereld.
Heerlijk hoe de mannen er toch weer uitzien. Butler in een ‘men kimono’, Baba in een loshangend Afrikaans bloesje en natuurlijk beiden een zonnebril waar nog geen drie zonnen tegenop kunnen. Ze brengen een goede opbouwende set. Selectief grijpen ze uit de twee laatste platen en maken ze ook nog ruimte voor het oudere werk. Ze mochten ook niet naar huis voordat een “Gunbeat Falls”, een “Kill White T…” of “An Echo from the Hosts That Profess Infinitum” door de AB Club ramde, dat snapten ze gelukkig. ‘Push tha button, start the show’. Hoewel de set het gevarieerde publiek kon bekoren, kwam het nooit echt los. Was het een slap publiek of een Shabazz Palaces dat niet kon overtuigen of een beetje van beiden? Wat we wel weten is dat aan de kant van Butler iets te vaak gewoon op de play-knop werd gedrukt. Aan Baba’s kant werd er lustig op de conga’s en hi-hats geslagen, maar bracht er bij elk nummer een achtergrondlaagje reverb van eigen stem in. Dit werd op den duur vervelend.
Toch zijn we tevreden over dit concert. Zoals hun nummer “Gorgeous Sleeper Cell” zich al kritisch uit met ‘Everybody’s rappin/Everybody’s trappin’ laten deze mannen toch echt zien dat je in genres heel ver kunt gaan en toch voor een uitverkochte zaal kan komen staan, anno 2017, zonder ook maar één trapnummer gemaakt te hebben. Ze zouden er misschien beter een derde live bandlid bij zoeken. Dan heeft Ishmael wat meer ruimte voor zijn raps en kunnen ze ook op het podium experimenteren en een genre-overschrijdend feestje beginnen. Laten we dat hopen voor de volgende terugkeer van Shabazz Palaces.
