Fantoompijn @ Kinky Star: "de afzet in het niets."

Het was al een hele dag koud, donker en mistig. De perfecte setting voor wat noisy postrock, zo moeten de weergoden gedacht hebben. We vermoeden dat het slechte weer speciaal voor de jonge Limburgers van Fantoompijn en de voorstelling van hun tweede EP Ispahan geregeld was. En misschien ook een beetje voor Raketkanon die eerder op de avond bij de buren van de Charlatan langskwamen.

Enige research leert ons dat de naam ‘Ispahan’ uit het gedicht ‘De tuinman en de dood’ komt van de reeds lang begraven P.N. van Eyck. Moraal van dat gedicht? Aan de dood ontsnap je niet. Dan kan je maar evengoed wat atmosferische muziek maken, en alvast wierook aansteken op het podium om je tocht te vergemakkelijken. Het grote doodshoofd dat op het podium aan de muur hangt – een restant van het event Dia De Los Muertos – was alvast zeer toepasselijk.

Behalve wierook op het podium: een langharige drummer, een bassist, een gitarist op een krukje , een schroevendraaier en héél veel pedaaltjes. Aan vocals doen deze jongens niet en aan interactie evenmin, maar er zijn ons wel occasionele samples met Alan Watts beloofd. Bij de eerste noten wordt het al duidelijk: dit is een band waarbij je een beetje geduld moet hebben. Voor iemand een flauw mopje wil maken, dat heeft niets te maken met het feit dat de band uit Limburg komt.

Het heeft wel alles te maken met de lange opbouw die de nummers van Fantoompijn hebben. In totaal spelen ze vier nummers, zowel van hun eerste als hun tweede EP. Samengevat klinkt het alsof de bandleden verwekt werden in de backstage van DUNK!Festival, vermoedelijk tijdens Godspeed You! Black Emperor. Met zulke voorouders is het natuurlijk moeilijk om je eigen sound te vinden, en bijgevolg voelt Fantoompijn een beetje aan als een reis door de postrock van tien jaar geleden. Daar is op zich niets mis mee, maar wij hebben hierdoor niet altijd het gevoel dat ons geduld beloond wordt. Voor de aandachtige luisteraar annex postrock-expert zijn er waarschijnlijk vernieuwende nuances te ontdekken in de set van Fantoompijn, maar wij rekenen onszelf tot de gemiddelde luisteraar en kunnen alleen besluiten dat we een degelijke band zagen waar we meer van verwacht hadden.

De wierook ging een beetje vroegtijdig uit, net zoals de aandacht van een deel van het publiek. Jammer, want deze jonkies kunnen wel degelijk spelen. Ontbraken er wat muzikale lagen, voorkennis bij de toeschouwers of waren het zenuwen? Wij zijn het niet zeker, maar we geloven wel dat deze band het in zich heeft om ons in de toekomst met verstomming te slaan.