Europa en Amerika doorkruisen met maar twee singles op Spotify? Pale Waves uit Manchester doet het gewoon. De band hield vandaag halt in de Botanique voor hun eerste show op Belgische bodem en slaagde erin de knusse Witloofbar een emotionele indiepop-gloed te geven.
Pale Waves is een lid van de Dirty Hit-familie en deelt dat label met onder andere Wolf Alice, The Japanese House en The 1975. Die laatste waren meteen happig op de demo’s van Pale Waves. Zanger Matty Healy en drummer George Daniel produceerden de eerste singles en de gelijkenissen tussen de twee Mancunian bands zijn treffend. In interviews zijn het vooral Heather Baron-Gracie en Ciara Doran die het voortouw nemen. De frontvrouw en de drumster. En net als bij de the 1975 is net dat magische duo het creatieve brein achter de songs. Ook de sound van de beide bands loopt gelijk: emotionele lyrics weerklinken over jaren ’80 geïnspireerde indie-pop. Geen wonder dat The 1975 Pale Waves mee op tournee nam langs Amerikaanse arena’s zoals Madison Square Garden. Met nog maar twee singles te verkrijgen, is het nu vooral uitkijken hoe ze een eigen concert van dertig minuten volspelen.
https://www.instagram.com/p/BbEQYOIncwo/?taken-by=margauxlambeau
Beginnen doet Pale Waves met een alien-achtig geluid dat de band gebruikt om het podium op te wandelen. Frontvrouw Heather in netkousen, hevig gemaquilleerde ogen en een T-shirt van The Cure, hoewel we die hint niet nodig hadden om te achterhalen waar Heather en Ciara hun kapsel-inspiratie vandaan halen. De setlist is goed gevuld met acht nummers uit hun demo’s en aankomende EP. Hun hit van het moment mag de avond aftrappen. “Television Romance” is meteen een emotioneel liefdeslief met drums die onnavolgbaar aan The 1975 doen denken. Hoewel Heather eerder op de avond toegaf zenuwachtig te zijn voor hun eerste Belgische concert, is daar niets van te merken. Ze test haar bambi-blik gewillig uit op de eerste rijen en schuwt wat handgebaren en rollende ogen niet. Ook tijdens nieuw nummer “Kiss” wist ze de zaal te bespelen. Gitarist Hugo die aan de rechterzijde staat, haalt indrukwekkende solo’s boven en bassist Charlie stond amper stil.
Toen Pale Waves hun deal tekende bij Dirty Hit, verwijderden ze alle oude demo’s van hun platformen. Toch put de band nog steeds uit die secret stash. Zo trakteren ze de Botanique op “Heavenly”, dat ze volgens Heather ‘uit de dood hebben doen verrijzen’. Het hyperromantisch lied past perfect bij hun nieuwe werk en wordt meegezongen door een paar fans. De gitaren spelen een grotere rol op de demo’s. Dat valt ook op bij “The Tide”, dat minder opbeurend klinkt. Dat de band richting meer experimentele songs wil gaan, is te horen bij “You Dont Love Us Anymore”. Het refrein is een electro-beat waarop je perfect kan dansen en huilen tegelijk. De stem van Heather is niet altijd even toonvast omdat ze graag van de ene in de andere toon glijdt. Wat songs als deze een extra gevoelig kantje geven.
Als Pale Waves een eigen sound zou hebben, is die vooral te horen op “My Obsession”. De The 1975-drums worden ingeruild voor iets simpeler. Het effect op de gitaar sluit perfect aan bij het nummer en de tekst kan rustig bezinken tijdens een dromerig middenstuk. Net zoals in “New Years Eve” weet Pale Waves op subtiele wijze de gevoelige snaar te raken. De huilerige manier van zingen kan soms irriteren, maar mist bij deze songs zijn doel niet. Het lied over ‘verliefd zijn op oudejaarsavond’ is extreem herkenbaar. De belletjes op de achtergrond doen ons alvast uitkijken naar die ene avond op het jaar waar de realiteit nog niet tot aan de enkels van de verwachtingen komt. Afsluiten doet de band met hun debuutsingle “There’s A Honey.” Een lied over vertwijfeling, dat weinig verrassend is en bijna exact hetzelfde klinkt als de opener van de avond. Toch kunnen de fans zich op deze single beter uitleven. Dankzij de extra energie uit het publiek, zien we Heather een laatste keer breed glimlachen vanachter haar springerige zwarte krullen. Wie nog niet fan was, is dat na vanavond zeker wel.
Op het podium van de Witloof Bar stonden gisteren twee goths en twee hipsters, samen vormden ze een band die noch heavy metal, noch afgelikte surf-rock bracht. Doe maar een combinatie van The 1975 en Paramore, Chvrches en Peace. Een soort elektronische indie-pop. En laat nu net dat zijn wat Pale Waves zo interessant maakt: droevige liedjes, gezongen door een bijna huilende frontvrouw, opgevrolijkt door frisse riffs en dansbare beats. In Engeland hebben ze al een leger aan fangirls klaarstaan en bij ons zal het niet lang meer duren voor een massa obsessieve indie-fans wil meesurfen op de golven van Pale Waves.
Setlist
Television Romance
Kiss
The Tide
My Obsession
You Don’t Love Us Anymore
Heavenly
New Year’s Eve
There’s a Honey
