In Botanique hadden ze op donderdag 5 oktober van het jaar 2017 een mooie affiche voor ons klaarstaan. Hanni El Khatib eindigde zijn tour samen met voorprogramma Holy Oysters in de Orangerie. De man bracht dit jaar zijn vierde plaat uit die maar liefst negentien nummers bevat. We bereidden ons voor op een ellenlange set, maar zo ver ging het niet. De man wist zijn set heel goed in te delen door strak te beginnen en nog strakker te eindigen. Hierdoor wist het publiek op het einde niet meer waar ze het hadden, wat alleen maar te danken is aan het charisma van El Khatib.
De Fransen van Holy Oysters mochten de avond openen. De mannen hebben nog maar één EP en de hoofdbrok van hun set kwam dan ook hieruit. We zagen een erg beloftevolle band waarvan we in de toekomst nog veel gaan horen. Hun mix van funky pop die wat doet denken aan Phoenix en Daft Punk samen met psychedelica van Tame Impala, wist de vroege vogels in de zaal al meteen aan het dansen te krijgen. Ze spelen in op hun instrumentale aspect van de muziek en klinken hierdoor constant vrolijk. Het gevolg was een gigantische glimlach op alle gezichten in de zaal. We zeggen het nog al eens, maar dit keer bleek het echt de perfecte opwarmer voor de hoofdact.
Hanni El Khatib laat even op zich wachten, maar van zodra de drummer het podium betreedt, weten we dat dit concert ons rockhart nog eens naar boven zal halen. Een pulserende drum zet “Baby’s OK” in waarna de drie gitaristen onder leiding van El Khatib het podium betreden. ‘I was high as fuck’ zijn de eerste woorden die de man zingt, meer rock-‘n-roll kan de avond niet beginnen. Al snel horen we de furieuze stem van Khatib rond onze oren, en dat zal niet voor het laatst zijn deze avond.
Nadat Hanni El Khatib zijn eerste nummer zonder gitaar afwerkte, neemt hij zelf de gitaar bij de hand en laat hij deze voor de rest van het concert niet meer los. Zo hoort het ook, want hij laat ons voortdurend watertanden met geniale solo’s die nog steeds nazinderen. Nadat de set stevig begon, gaat de band er rustiger tegen aan. Iets meer swagger in de muziek en bijgevolg ook meer luistermuziek. Hoewel ieder nummer wel hier en daar een verrassende wending krijgt, is het toch vooral wachten tot het einde nadert wanner we nog eens verrast worden.
“Dead Wrong” toont een meer opgewekte sfeer in de muziek van El Khatib maar midden in de song houdt hij even halt. Hij wijst ons op de visuals achteraan het podium. Daar zien we twee slakken die seks hebben. De drugs kregen we al, nu hebben we ook al de seks gehad en de rock-‘n-roll is er eigenlijk al de hele avond. Het zit goed in elkaar en wanneer “You Rascal You” er aankomt, vraagt El Khatib het publiek om te bewegen. Het nummer is stevig en bijgevolg gaat het publiek bij de iets snellere passages helemaal wild.
Toch is het pas bij “Loved One” dat de moshpit echt zijn werk doet. Het gaat razendsnel en de pauzes tussen het gitaarwerk door werken goed om het publiek op te zwepen. Als klap op de vuurpijl verdwijnt de frontman dan nog eens in het publiek met zijn gitaar waarna niemand nog stil kan blijven staan. Dit nummer toont meteen ook de garage invloeden die Hanni El Khatib in zijn muziek heeft. Het is stevig, snedig en is vooral bedoelt om een publiek wild te maken. Dat lukt ook heel goed en met “Pay No Mind” krijgen we zelfs een outro die evengoed van Black Sabbath kon zijn.
“Family” hoeft dan alleen nog binnen te koppen en het orgel op de achtergrond bepaalt hier het tempo. We zijn familie van Hanni El Khatib en hij is familie van ons. We voelen ons verbonden met hem en dat maakt hij dan ook heel duidelijk. Hoewel hij vol tattoo staat, komt hij toch erg sympathiek over door de passie waarmee hij zijn muziek brengt. De bisnummers vormen een rustig einde van de set. Hoewel er bij “Two Brothers” alweer een krachtige instrumentale outro wordt gevormd en de man zich voor enkele minuten in het publiek begeeft met zijn gitaar. Wat een man, wat een artiest, wat een gitarist!
Hanni El Khatib mag dan niet de bekendste rockster zijn in deze wereld, in de Botanique bewees hij dat hij weet wat hij met een gitaar kan doen. Daarnaast zijn ook alle aspecten van een rasechte rockster bij hem aanwezig en is zijn muziek strak en to the point. De man wist ons een uur lang te boeien en het vloog voorbij alsof het niets was. Dit komt omdat hij zijn nummers nergens uitspint en hierdoor genoeg variatie in zijn set creëert. El Khatib is een voorbeeld voor iedereen die wil zien hoe je rock-‘n-roll moet brengen. To the point, zonder veel poespas en met hier en daar plaats voor ademruimte.
Setlist
Baby’s OK
Mangos And Rice
Moonlight
Melt Me
Till Your Rose Comes Home
The Teeth
Paralyzed
Dead Wrong
This I Know
Come Down
You Rascal You
Loved One
Pay No Mind
Family
Miracle
/
Two Brothers
