Ze zijn Brits, ze zijn jong en ze zijn wat ons betreft één van de weinige acts die nog oprechte, vuilklinkende rockmuziek maakt. Pretty Vicious, schavuiten die al enkele jaren aan de andere kant van het kanaal de kleinere zalen aan gort spelen. Een internationale doorbaak laat nog op zich wachten, desondanks speelden ze in 2015 onder andere al op Best Kept Secret en in Paradiso Amsterdam.
Een nieuwe single, een nieuwe stap richting die doorbraak. Met “These Four Walls” wijken de jongens alvast geen millimeter af van hun geluidstandaard. Snelle riffs met to-the-point recht-in-uw-bakkes gebrul. Gebaseerd op de intensiteit waarmee ze op hun instrumenten doorrammen, positioneren ze zich een beetje als slagers in een operatiekwartier. Een welgekomen hardere vertakking binnen een steeds softer wordend genre. Met momenten herkennen we zelfs de smerige stem van John Lydon (Johnny Rotten) in die van Brad Griffiths. Alle benodigde elementen voor een stevige moshpit zijn aanwezig dus.
Binnenkort touren de jongens opnieuw kort door hun geboorteland. Niet-zo-stiekem hopen we ze binnenkort ook in België aan het werk te kunnen zien.
