Opzwepend en groovy, een nummer met pit. Zo valt de opener van Buurmans jongste album het best te omschrijven. En euh, sorry voor de spoiler, bij uitbreiding eigenlijk gewoon de volledige, vierde worp van het collectief rond Geert Verdickt. Het nieuwste album komt meer vanuit de buik, aldus de frontman, en dat buikgevoel kan wat ons betreft niet beter. “Alles wat je niet kapot maakt, maakt je sterker”. Dit geldt zeker zo voor Buurman als ervaren, maar onderbelichte en miskende groep. Als er één boodschap is dat Dans en Dwaal wil doorgeven aan z’n luisteraars, dan is het wel dit. “Het maakt je sterker”, het voorlaatste nummer van de plaat, bezorgt de luisteraar een déjà-vugevoel. Als een soort van gouden raad of algemene wijsheid wordt de luisteraar nogmaals het credo van de band ingeprent.
“Goldrush” volgt het ingeslagen pad met een vurige intro en catchy melodie. Een stem als een klok, een even simpel als geniale gitaarlijn en een doodeerlijke tekst. Kortom een oerdegelijke song zoals we van Buurman gewoon zijn, maar nu dansbaarder dan weleer. Nummer drie, “Los van de wereld”, is dan weer een intiemer nummer waarin de zachte stem van zanger Geert Verdickt primeert. De ingetogen piano en drums op de achtergrond dragen bij tot de warme en gezellige sound. Hoewel de opbouw repetitief van aard is, wiegt het nummer ons niet in slaap, maar brengt de feeërieke sfeer ons juist aan het dromen. Minutieus getimede uithalen van piano en gitaar tillen het nummer naar hogere sferen, waardoor het lijkt alsof je vanzelf loskomt van de wereld. Newton zat er dan toch helemaal naast met z’n appel! ‘Kijk het was alweer van korte duur’, geeft Verdickt met spijt in het hart toe.
Een betere titel voor de titeltrack van de plaat is er niet. “Dans en dwaal” klinkt niet alleen aanlokkelijk, het is het ook! Een lekkere beat breekt het nummer van bij het begin open en brengt je spontaan aan het dansen. ‘Voel het ritme van een bonzend hart. Proef de beats en de cadans.’ Als we Geert Verdickt één ding kunnen nageven, is het wel dat hij dance moves heeft kunnen integreren zonder z’n afkomst te verloochenen. Wat op zich al een hele prestatie is nu tegenwoordig meer en meer bands de elektronische sounds opzoeken. “Intuïviteit” past perfect in het vurige karakter van het album. Wat ons betreft de ideale single, maar dan van de betere soort weliswaar. ‘Gewoon is nooit genoeg’ klinkt de tekst. Buurman levert met Dans en Dwaal dan ook geen gewone plaat, maar simpelweg een grandioos album vol pit. ‘Zonsopgang in plaats van zonsondergang, turquoise met goudgele randjes’, aldus Verdickt. “Zo voorbij”, een funky meezinger, is eveneens geschikt om de Nederlandstalige muziek van Buurman eindelijk tot bij het grote publiek te brengen. Dit speelse, zomerse nummer bewijst nogmaals hoe veelzijdig de band is. De zomer is zo voorbij, niettemin brengt een luisterbeurt van het liedje ons lievelingsseizoen weer net dat tikkeltje dichterbij.
Naast de ontwikkeling naar groovy en vurige songs met een dansbaar karakter, blijft Buurman nog steeds dé band die je een film kan tonen zonder scherm en projector. Als ware meesters in de cinematografie verfilmen ze alledaagse scènes in woord en klank. In “Kuiltjes als ze lacht” en “Achter de horizon” mijmert Verdickt over kleine momenten zonder ze kapot te denken. Dwalen slaat dan ook op het reflecteren over de kleine dingen in het leven, laat de frontman ons weten. “Bladeren van goud” en “Boten die naar Dover varen” bewijzen eveneens het vermogen om een dromerige sfeer op te roepen. De banaliteit iets hoopvols geven, een discipline waar het collectief uitermate in uitblinkt.
Kortom niets dan goed over het nieuwste album van Buurman. Even recapituleren. Wat hebben we vandaag geleerd? In de eerste plaats dat Dans en Dwaal er staat, zoals we van Verdickt en co ondertussen wel gewend zijn. Ten tweede brengen de nummers een hoopvolle boodschap, zijn groovy, vurig, en hier en daar geïnjecteerd met wat elektronica. Als derde biedt Dans en Dwaal Buurman eindelijk die opportuniteit om voor eens en voor altijd door te breken bij het grote publiek.
Ons verdict: liever een beregoede Buurman, dan een verre vriend!
