Een jaar geleden was hij nog volledig onbekend, maar verdiende hij toch een plaatsje in onze lijst voor beste Belgische nummers van het jaar 2016. Nu, een overwinning van de Nieuwe Lichting later, speelt Tamino z’n eerste volwaardige show in een uitverkochte AB club. Er waren heel wat hoge verwachtingen, maar Tamino loste die zonder enige moeite in. We waren namelijk getuige van een fenomenaal optreden.
De zaal zit bomvol wanneer de lichten doven en de 20-jarige Tamino het podium opkomt. Met de spots die hem enkel van langs achter verlichten, lijkt het alsof Tamino niets meer dan een zwart gedaante is, maar dan wel eentje die enorm goed met z’n gitaar overweg kan en z’n stem in alle bochten kan wringen. We zijn nog maar enkele seconden ver en het publiek wordt nu al overmeestert door de magie die Tamino uitstraalt.
Na twee songs alleen te hebben gespeeld, komt de gitarist van Het Zesde Metaal de jonge knaap vergezellen en neemt hij de piano voor z’n rekening. Dan gebeurt er iets wat Tamino niet snel zal vergeten. Ze willen het volgende nummer starten, maar opeens beseft Tamino dat hij geen plectrums op zak heeft. Gelukkig is het publiek vanavond heel vrijgevig en trakteren ze hem op enkele plectrums. Stress doet toch wat met een mens.
Alsof één extra muzikant niet genoeg is, komt Michiel Balcaen de drummer van Balthazar, het duo in gezelschap houden. Tamino speelt doorgaans heel rustig en gecontroleerd, maar toch zijn er momenten waarop de muzikanten zich even kunnen laten gaan, waardoor het op een ingetogen manier toch nog kan losbarsten. Wat we momenteel te zien krijgen, is in België echt wel uniek, zoiets hebben we zelden gezien.
Het eerste hoogtepunt van de avond is “Indigo Night”, een nummer dat terug te vinden is op de nagelnieuwe EP Tamino. Het nummer klinkt live heel erg breekbaar en de stem van Tamino bezorgt ons kippenvel van de eerste tot de laatste minuut. De zaal is muisstil en heel wat mensen sluiten hun ogen om het lied echt tot zich te laten komen, terecht. Tamino wordt getrakteerd op een langdurend applaus, maar daar heeft hij eigenlijk niet echt veel op te zeggen. Gelukkig hoeft dat ook niet, want z’n lach toont aan dat Tamino zich helemaal in z’n nopjes voelt op het podium.
Het ongelooflijke aan het optreden van deze avond, is dat we hier te maken hebben met een artiest die eigenlijk nog maar net bezig is. Hij heeft in feite heel weinig ervaring, maar toch heerst hij over de AB alsof het een dagelijkse activiteit lijk te zijn. De songs die hier vanavond de revue passeren, zijn ook stuk voor stuk perfect uitgewerkte nummers die iets teweeg brengen. Als je dit op twintig jarige leeftijd al kan brengen, dan ben je verdomd goed bezig.
Afsluiten doet hij met “Habibi”, het nummer waarmee alles is begonnen. Het fijne aan deze show, is dat er hier niet wordt meegezongen, waardoor de band ongestoord hun ding kan doen. Na z’n laatste hogen tonen, verdwijnt Tamino van het podium. Het publiek bombardeert de band met applaus en het duurt dus niet lang vooral iedereen weer op de bühne te zien is. Met zijn cover van “I Bet That You Look Good On The Dancefloor” van Arctic Monkeys en “Smile”, eindigt Tamino zijn formidabele set.
Het is zeker niet onze intentie om Tamino tot superster te bekronen, maar als het goed is, dan mag dat zeker en vast gezegd worden. We zagen gisterenavond een optreden waar we eigenlijk niets op aan te merken hebben en dit gebeurt zelden. Vanavond speelt Tamino z’n tweede show in een alweer uitverkochte AB club, benieuwd wat dat zal geven.
