Met nieuwe plaat Night People liet You Me At Six hun gekende poppunk definitief achter zich en trokken ze voluit de kaart van de meer voor radioplay geschikte poprock. Dat album kwamen ze gisterenavond voorstellen in de AB met hun gelijknamige Europese tournee. Het voelde wat vreemd om de eerder zo ruige mannen poppy riffjes te zien spelen, maar geslaagd was het wel.
Het grote publiek moet nog arriveren wanneer The Amazons de avond openen. Het wordt meteen duidelijk dat de mannen uit Reading zich willen bewijzen wanneer ze de spits afbijten met het hitgevoelige “Stay With Me”. Dat het een veelbelovende gitaarband is, bevestigen ze met snoeiharde songs als “Black Magic” en “Little Something”. Afsluiten doen ze wel met een sisser. Bij de voorlaatste song verliezen ze even de aandacht van het publiek en is de stem van frontman Matt Thomson niet altijd even toonvast. Met de quote “This song’s for everyone who loves a kebab or two” zetten ze hun laatste song “Junk Food Forever” in. Deze is catchy maar vooral heel oppervlakkig maar dat maakt ons niet veel meer uit, we waren immers al opgewarmd na de eerste helft van hun set. The Amazons is veelbelovend maar er is duidelijk nog groeimarge.
Het verwachte grote publiek blijft uit en de zaal vult zich vooral met opgehitste tienermeisjes en een handjevol oudere fans. Dat de zaal niet half gevuld geraakt, maakt het publiek weinig uit, het wordt namelijk snel duidelijk dat de band uit Surrey een heel dedicated fanbase heeft en dat ze afgezakt zijn naar de AB om een feestje te bouwen.
Openen doet You Me At Six met titelsong “Night People” van de nieuwe plaat. Het voelt alsof de deur naar de backstage, die The Amazons achter zich dicht trokken, met brute kracht opengestampt wordt. Het tempo ligt hoog en we gaan in één slag verder naar de hit “Underdog” en een duidelijke fan’s favorite “Loverboy”. Bij die laatste song is de punkrockachtergrond van de band duidelijk op te merken en missen we ondanks de fans die zich volledig laten gaan toch wat overtuiging die bij een krachtige song als deze zou moeten horen.
Via “Stay With Me” en “The Swarm” komen we bij “Spell It Out” terecht waar het tempo eindelijk even vertraagt. Zowel de fans als de muzikanten nemen even de tijd om te ademen. Veel tijd krijgen ze echter niet want het tempo wordt met “Bite My Tongue” vrijwel meteen terug de hoogte in gejaagd. Deze song werd opgenomen in samenwerking met Oli Sykes en frontman Josh Franceschi neemt hier dan ook het ietwat schreeuwerige gedeelte voor zijn rekening. Dit blijkt toch even te hoog gegrepen en mist weer wat overtuiging.
https://www.instagram.com/p/BSLAkWAlLMi/?taken-at=1179460
We zijn een halfuur ver wanneer de band de eerste keer het publiek begroet en even ademruimte neemt.
Hierna gaat het moordende tempo verder met “Swear” en “Fresh Start Fever”. Bij die laatste hopen we dat de band snel de daad bij het woord voert want na het instampen van de deur aan het begin van de set missen we nog steeds kracht. Bij “Heavy Soul” horen we heel duidelijk dat de band met hun nieuwste album voor meer radiogezinde poprock gaat. Dan vindt frontman Josh wel de tijd om de band even rust te gunnen en aan “audience participation” te doen. Het publiek is uitzinnig van enthousiasme en de hele zaal gaat de grond op om vervolgens recht te springen op de tonen van “Reckless”.
Met “No One Does It Better” en “Cold Night” ligt het tempo nu toch even wat lager en neemt de band een rustige aanloop naar het einde van de show. “Brand New” en “Take On The World” kunnen ons eindelijk warm maken. Waar we voordien eerder twijfelden of deze band Bastille on steroids wilde zijn, vinden we hun opzet nu toch eerder wel geslaagd. You Me At Six verlaat het podium onder luid gezang van de fans. Wanneer ze na een kleine plaspauze het podium terug betreden en ze het publiek uitgebreid bedanken, zingen de fans ongestoord verder en is het even niet te merken dat de zaal maar voor één vierde gevuld is.
https://www.instagram.com/p/BSJ-qaBhMit/?taken-at=1179460
Gitarist Chris Miller zet “Lived A Lie” in en wij zijn getuige van een sterke comeback. De band lijkt een dosis verse kracht gevonden te hebben en speelt de pannen van het dak. Bij “Give” voelen we dat er emotie in de muziek gestoken wordt en het publiek is ook mee, al was het publiek eigenlijk de hele avond even uitbundig. Geloofwaardig afsluiten doen ze met een stevige extended versie van “Room To Breath” en goed nieuws voor de fans. “There might be some new music sooner than you think.”
Na een twijfelend begin kwam naar het einde van de avond toe de kracht achter de muziek eindelijk naar boven. De mannen van You Me At Six weten hoe ze hun fans moeten entertainen maar om het grotere publiek te overtuigen missen ze nog wat punch. Wij mochten alvast merken dat die punch er ergens diep vanbinnen wel inzit, alleen moet hij er op de goeie momenten uitkomen.
https://www.instagram.com/p/BSJ9LJcj1b_/?taken-by=youmeatsixofficial
