AlbumsRecensies

Albumrecensie Cloud Nothings – Life Without Sound (★★★½): Variatie in meer van hetzelfde

De Amerikaanse rockband Cloud Nothings is met Life Without Sound al aan zijn vierde album toe. Zelfs vijf als je Turning On, de verzameling demo’s uit 2010, meetelt. Met de drie albums die daarna kwamen vestigde de groep rond zanger Dylan Baldi zich als een van de meest gewaardeerde indie-rock bands van de laatste jaren. Het was al even geleden dat we nog van ze gehoord hadden, voorganger Here and Nowhere Else kwam al 3 jaar geleden uit. Op dat album was een lichte verandering te horen toen de rauwe sound uit hun begindagen voor een deel werd opgekuist. Op Life Without Sound zetten ze die trend door.

In interviews kondigde Baldi aan dat hij geen zin heeft om twee keer dezelfde plaat te maken en dat deze nieuwe behoorlijk verschilt van vroeger werk. Goed dat hij het even vermeldde want anders was het ons toch niet direct opgevallen. De sound blijft onmiskenbaar die van Cloud Nothings, sterk aanleunend bij de indie rock uit de jaren ’80 en ’90 (denk aan een kruising tussen Hüsker Du en Drive Like Jehu). En ook hun gebruikelijke trucje om beukende nummers te schrijven met een erg herkenbare melodie passen ze nog steeds gretig toe. Tekstueel is er wel een verschil merkbaar gezien deze meer substantie en diepgang kennen. Fans van de gebruikelijke existentieel verdwaasde navelstaarderij (en ja, wij rekenen onszelf hiertoe) moeten desondanks niet gaan wanhopen want deze thema’s blijven aanwezig. “I want a life, that’s all I need lately. I am alive, but all alone.” De slagzin van leadsingle “Modern Act” kan hier tot voorbeeld dienen.

Net als bij hun tweede album, Attack on Memory, trappen ze af met een piano (wat variatie binnen hun geluid betreft is het summum van de plaat hier al bereikt). Waar de opener van Attack On Memory erg kaal en ijl aandeed opent Life Without Sound met een veel voller en grootser nummer. “Up to the Surface” is meteen al een van de sterkhouders van de plaat. Een ander hoogtepunt, “Enter Entirely”, klinkt eveneens vol en onderscheidt zich met een erg goeie opbouw. Het zijn nummers die het niet van een enkele catchy zanglijn moeten hebben maar als geheel sterk in elkaar zitten.

Cloud Nothings heeft een duidelijk recept. Hun songs zijn slordige en stevige brokken geluid maar bezitten desondanks toch een zeer catchy melodie. Zodoende wordt er niet enkel een berg noise door je trommelvliezen geramd maar blijft het nog eens enkele dagen in je hoofd zitten ook. Het is vooral tijdens de eerste helft van de plaat dat dit werkt. “Things Are Right With You”, “Internal World” en “Modern Act” zijn songs die daadwerkelijk blijven hangen. Naar het einde toe vliegt er af en toe nog wel eens een interessante riff of zanglijn voorbij maar als geheel gaan de nummers toch jammerlijk vaak langs ons heen waaien.

Vergeleken met de twee vorige albums staat er op Life Without Sound een track extra. Maar gezien alle nummers hier een radiovriendelijke lengte aanhouden, blijft de totale duur van de plaat gelijkaardig aan zijn voorgangers. Die kenden beide een lang uitgesponnen nummer dat wat tegengewicht bood voor de gebalde pop-punk. Op Life Without Sound neemt dit laatste geluid volledig de bovenhand. Niet alleen gebald maar  algemeen gezien ook meer gepolijst. Voor het volgende album blijven we stilletjes hopen op een orkaan van het kaliber van “Wasted Days” (tot op heden het allerbeste nummer van de band).

Ondanks dat er wat minieme veranderingen terug te vinden zijn brengt Cloud Nothings op Life Without Sound toch vooral meer van hetzelfde. Op zich geen probleem want de voorgaande platen waren van hoge kwaliteit. Fans zullen zich dan ook best kunnen amuseren met deze plaat want er is nog steeds genoeg uitstekend songmateriaal aanwezig. Wel kunnen we niet anders dan constateren dat deze Life Without Sound iets minder indruk maakt dan de vorige platen. Volgens Baldi klinkt het hoopvoller en grootser dan vroeger werk en we horen in beperkte mate wat hij bedoelt. Soms pakt dat goed uit (“Up to the Surface”) maar helaas resulteert het ook iets te vaak in matige nummers.

Ondanks de lichte teleurstelling kijken we nog steeds heel hard uit naar hun optreden in de Botanique, waar ze op 12 maart aantreden. Ook het interview dat we met de band hadden is er niet minder interessant op geworden.

Related posts
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Two Door Cinema Club - "Happy Customers"

De Noord-Ierse mannen van Two Door Cinema Club hebben er intussen al heel wat jaren opzitten. Van rasechte indiepop over een met…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single REINES - "Sophomaniac"

Als je op zoek bent naar een nummer om je dag goed mee te beginnen, dan is “Sophomaniac” van REINES precies wat…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Cloud Nothings - "Running Through The Campus"

Eind vorig jaar stond Cloud Nothings plots weer op het voorplan met de leuke single “Final Summer”. Qua timing had het trio…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.