Interviews

Interview Amanda Bergman: “Ik wilde mijn debuutplaat echt saai maken”

Amanda Bergman groeide op in het kleine dorpje Björka in Zweden. Muziek was iets wat heel het dorp samenhield en vanzelfsprekend had dit ook een invloed om Amanda. Al snel leerde ze de piano en begon ze nummers te schrijven, het ging vanzelf. In haar late tienerjaren nam ze op onder de naam Hajen en in 2010 bracht ze een eerste ep uit met de naam Idiot Wind. Niet veel later ging ze op tour met First Aid Kit en The Tallest Man On Earth en muziek werd haar focus. Met Kristian van The Tallest Man On Earth was Amanda ook een koppel. In 2012 komt Amanda terecht in een supergroep Amason met leden van Dungen en Miike Snow. Het wordt één van de populairste Zweedse groepen en Amanda vindt er haar liefde voor muziek terug. Midden 2015 komt dan eindelijk haar debuutplaat onder haar eigen naam uit: “Docks”.

Met Dansende Beren hadden we een kort gesprek met de dame over die plaat, haar relatie met Kristian en haar rol in Amason.

Je woont zelf in een klein dorpje in Zweden. Hoe belangrijk is het voor jou om in dat dorp te blijven wonen?

Voor mij is dat erg belangrijk. Vooral omdat ik een leven leid waarin ik veel de baan op ben. Wanneer ik tour gaat alles zeer snel, maak ik veel veranderingen mee en verken ik verschillende nieuwe plaatsen. Ik moet dus een perfecte balans vinden tussen de twee. De rust en kalmte vind ik in mijn thuisstad, waar niets verandert. Ik woon echt in de natuur van Zweden, het is daar heel erg stil en bijna onbewoond.

Is de muziek die je maakt ontstaan uit een gevoel van rust?

Ik groeide op in mijn dorp en tot mijn zestiende wist ik niet dat er grote steden bestonden. Ik heb veel respect voor de mensen die in een stad wonen, ik zou het nooit kunnen. De rust van mijn thuisdorp kruipt in mezelf als persoon en wordt deel van mij. Ik denk dat zoiets bij iedereen het geval is, je reflecteert jezelf altijd met die specifieke plaats. Ik hou van simpele zaken en simpele liedjes.

Mijn nummers worden voornamelijk bij mij thuis geschreven. Het is de plaats waar mijn songs het best tot zijn recht komen en waar ik me het best bij kan vinden om te schrijven. Vooral de songs die ik voor mezelf schrijf, kan ik thuis perfect maken. Meestal schrijf ik dan ook over de gewone dingen in het leven, wat mijn rustige songs alleen ten goede komt.

Waarom heb je nu pas besloten om onder jouw eigen naam muziek uit te brengen?

Het was gewoon een natuurlijke evolutie. Ik schreef al even songs onder Idiot Wind omdat ik mezelf niet comfortabel voelde op het podium onder mijn eigen naam. Het was niet juist om als mezelf op het podium te staan en soms dacht ik wel eens dat er iets mis was met mij. Tot ik met Amason begon nummers te schrijven. Nadat ik met hen samen schreef, werd het voor mij precies makkelijker om nummers voor mezelf te schrijven.

Bij die band bestaat er één voorwaarde, jouw eigen muziek gaat voor. Toen bedacht ik bij mezelf dat ik een manier moest vinden om op mijn eigen muziek te maken. Het is leuk om bij een band te zitten, maar ik moet ooit eens iets van mezelf uitbrengen. Nadat Amason gedaan was, nodigde ik enkele vrienden uit om samen iets op te nemen. Ik vroeg hen hoe we onszelf moesten benoemen en ze zeiden Amanda Bergman, dus deed ik dat maar.

Hoe is het om in een band als Amason muziek te maken?

Je leert erg veel bij van getalenteerde muzikanten. Het was echt een ommekeer in mijn leven want voordien zat ik met het plan om te stoppen met muziek. Ik leerde er dat ik nog iets kon bij brengen aan zulke geweldige muzikanten. Mijn muzikaliteit was iets wat ik daar pas echt ontdekte waardoor ik uiteindelijk ben doorgegaan. Het was een openbaring en daarna een opluchting om te zien dat ik wel op grote podia kan staan als mezelf.

Hoe ben je bij de band terechtgekomen?

Ik kende Pontus Winnberg van Miike Snow al zeven jaar. Het is een goeie vriend van mij en we waren altijd bezig om ooit eens samen muziek te maken. Op een dag belde hij me op en vertelde dat hij een band samen had gekregen. Hij boekte wat tijd in de studio om op te nemen en plots waren we een echte band. Het initiatief kwam eigenlijk volledig van hem.

Je was ook enkele jaren getrouwd met Kristian van The Tallest Man On Earth. Je werkt ook nog altijd met hem samen. Is het nu anders om met hem samen te werken?

Natuurlijk, niet alleen omdat we gescheiden zijn, maar ook omdat we ouder zijn. We leren hoe we beter met onszelf moeten omgaan. Dat zorgt er voor dat je volwassener omgaat met iedereen, zelfs als het jouw ex is. Ik zou niet zeggen dat het nu beter of slechter is, het is gewoon anders. We kunnen nog steeds samen werken en samen zijn, we wonen zo’n vijf minuten van elkaar dus we komen elkaar veel tegen. We zijn goeie vrienden.

Heeft hij de muziek die je maakt beïnvloed?

We leerden elkaar eigenlijk kennen door onze muziek. We spendeerden veel tijd samen om te reizen en te touren. Vanzelfsprekend leerden we hier veel door. Ik leerde veel van hem en hij leerde veel van mij. We gingen dus samen door dat proces.

In eigen land ben je redelijk gekend, hoe probeer je hier in het buitenland naam te maken?

Ik hou er van om dingen te doen op een kleine schaal. Ik kan het niet aan om een heel jaar op tour te zijn zonder één moment bij mij thuis. Voor mij is muzikaal succes niet belangrijker dan andere dingen in mijn leven. Daarom probeer ik zoveel mogelijk op tour te gaan zonder dat ik mezelf er in verlies.

Je bent op tour geweest met First Aid Kit en The Tallest Man On Earth, hoe heeft dit jezelf als artiest beïnvloedt?

Door met zo’n artiesten te touren, raak je gewoon wat het is om op grote podia te staan. Je leert veel van hen maar ook door zelf dingen te doen, leer je veel. Daarnaast is het altijd interessant om nieuwe mensen te ontmoeten en ervaringen te delen. Als muzikant is er één deel van jezelf dat helemaal gebonden is aan jouw persoonlijke groei. Je schrijft veel songs door gewoon jezelf te zijn en daar groei je echt door.

Hoe verschillend is het om nu als jezelf te touren?

Het is anders maar tegelijk gelijklopend. Ik probeer iedere show zo goed mogelijk te brengen of het nu voor mezelf of als opener voor iemand anders is. Soms is het erg leuk om mee te touren als voorprogramma omdat je dan niet die grote verantwoordelijkheid hebt. Je kan dan alles wat lichter opnemen want als er niemand afkomt, is het niet jouw schuld. Het is makkelijker maar tegelijk is het ook leuk om eigen shows te doen waar je jezelf meer kan voorstellen.

Jouw debuutplaat “Docks” kwam begin dit jaar uit, wat zijn de reacties daar op geweest?

Over het algemeen waren ze erg positief. Ik was nieuwsgierig naar wat mensen er van zouden vinden. Amason is een erg poppy band en met mijn soloplaat doe ik iets helemaal anders, dus ik was misschien wel een beetje bezorgd. Uiteindelijk heeft iedereen erg vriendelijk en positief gereageerd én kwamen ze naar mijn shows dus ik hoef niet te klagen!

Welke invloeden zijn belangrijk geweest voor die plaat?

Muzikaal was dat vooral Here We Go Magic. Toen we het album aan het opnemen waren, luisterde ik veel naar hun plaat A Different Ship. Ik hou van de kalmte en de atmosfeer in dat album. Dat was ook mijn eerste uitgangspunt om een erg rustige plaat te maken, saai zelfs. Ik wilde aan mezelf bewijzen dat ik een album kon maken van mezelf. Ik had het al zoveel geprobeerd maar het was nog nooit gelukt. Ik had het bijna opgegeven.

Het album is helemaal niet saai, er staan zelf enkele opgewekte songs op zoals “Taxis”. Hoe is de indeling dan uiteindelijk zo gekomen?

Toen ik de nummers schreef, klonken ze allemaal wel hetzelfde. Ik schreef ze op mijn eentje en speelde enkel op de piano. Toen nodigde ik enkele vrienden uit om de nummers op te nemen. Ik had slechts twee dagen in de studio, dus het moest allemaal snel gaan. De muzikanten hadden de nummers nog niet gehoord op voorhand. We luisterden er eerst samen naar en dan deden we het eerste idee wat in ons opkwam. Zo transformeerden de songs erg veel maar bleef de kern bewaard.

Dat was ook het belangrijkste voor mij, de controle over mijn songs loslaten. Ik moest voelen dat ik er niet helemaal alleen voor stond. Anders zou ik veel te kritisch zijn op mezelf omdat ik al zoveel keren heb gefaald. Dus ik liet ze spelen en hield mezelf wat op afstand. Nu ben ik ook weer wat aan het opnemen en kan ik wel zelf alles beslissen omdat ik weet dat ik het kan.

Het genre dat je speelt kan wat omschreven worden als folk americana, ook jouw looks lijken er wat op. Heb je al eens op het Amerikaanse continent gespeeld?

Met Amason heb ik er al veel gespeeld. Als mezelf nog nooit. Het is een geweldig land omdat er veel mensen zijn die van muziek houden. Toch heeft het voor mij niet meer het romantisch gevoel dat het vroeger had. Nu ik er al wat meer ben geweest, is het gewoon een land als ieder ander land. Daarom speel ik veel liever in Europa omdat het hier nog charmanter is.

Hoe zie je de toekomst? Wat wil je graag nog bereiken?

Ik zou graag nog veel albums uitbrengen onder mijn eigen naam. Het is wel erg gevaarlijk om nog een andere band te hebben waar je aandacht moet aan besteden. Je kan niet met iedereen gelijktijdig een album uitbrengen. De schema’s van alle leden bij Amason moeten al jaren op voorhand klaar zijn. Toch zal mijn volgende full album zeker een Amason album worden. Volgend jaar zal ik twee ep’s uitbrengen en daarna zal ik wel nog enkele soloplaten uitbrengen, ik heb nu toch de smaak te pakken!

Facebook / Instagram / YouTube / Site

3721 posts

About author
Ook bekend als "Den Beir", oprichter van de site, leidt alles in goeie banen en schrijft ook wel eens iets.
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

The Tallest Man On Earth @ De Roma: Onmogelijk om niet smoorverliefd te worden

Voor de derde keer in een jaar tijd streek The Tallest Man On Earth vanavond neer op Belgische bodem. In Leuven verraste…
AlbumsFeatured albumsRecensies

The Tallest Man On Earth – Henry St. (★★★): Samen gezellig melig doen

Kristian Matsson, de relatief kleine Zweedse singer-songwriter achter The Tallest Man On Earth, is een bescheiden schatje. Dat zagen wij nog maar…
FeaturesInterviewsUitgelicht

Interview The Tallest Man On Earth: 'Luchthavens inspireren me meer dan gedwongen isolement'

We ontmoeten Kristian Matsson, zoals The Tallest Man on Earth in het bevolkingsregister ingeschreven staat, in een bruin café in Schaarbeek. Gisteren…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.