© CPU – Ann Carpentier
Voor de derde keer in een jaar tijd streek The Tallest Man On Earth vanavond neer op Belgische bodem. In Leuven verraste de ironisch kleine Zweed ons nog op een intiem optreden van wereldformaat, terwijl zijn weifelende set op het Cactusfestival dan weer wegsmolt onder de striemende zon. De vraag was welke versie van Kristian Matsson vandaag de tourbus naar België had genomen. Nog meer vragen deed het nieuwe album Henry St. rijzen. De nieuwe plaat werd opgenomen met een volledige band, maar kon met haar iets voller, afstandelijker geluid niet alle critici overtuigen.
© CPU – Ann Carpentier
Openen deed landgenote Esther. Gewapend met een veredelde xylofoon en een vat vol soundscapes en drumbeats hield haar act het midden tussen low budget en verrassing. Tijdens het eerste deel van haar act drenkte de jonge Zweedse deze mix in een flinke portie jeugdig liefdesverdriet. Het deed denken aan het meer toegankelijke werk van James Blake. Naar het einde van haar set bond Esther evenwel de dansschoenen om en toonde ze zich van een veel vrolijkere kant. Het leverde een vlekkeloos gezongen voorprogramma op dat licht gestoord was op de best mogelijke manier.
© CPU – Ann Carpentier
De hamvraag vooraf was hoe The Tallest Man On Earth de bandaanpak van zijn laatste album zou vertalen naar een liveoptreden. Fans van het intiemere werk zullen dan ook een traantje gelaten hebben dat rustigere nummers als “There’s No Leaving Now” of “Dark Bird Is Home” niet langer een plek hadden op de setlist. In de plaats daarvan kreeg een lang niet volgelopen concertzaal al vroeg “Sagres” te horen. Vergezeld van drie muzikanten koos de zanger zo voor warmere folkrock. “1904” klonk hierna dan weer een stuk gejaagder dan we gewoon zijn, maar dat deerde het publiek hoegenaamd niet toen de favoriet al na enkele nummers werd losgelaten.
De inzet van een achtergrondband diende natuurlijk vooral de nieuwe nummers die de zanger kwistig met het publiek deelde. Het moet gezegd dat die slechts zelden uit de toon vielen. “Bless You”, sowieso van het sterkste dat Henry St. te bieden heeft, is op maat gemaakt van de lage stem van haar uitvoerder en “Major League” bloeide fijn open onder leiding van een banjo die steeds doller draaide. Enkel het titelnummer van de recente plaat behoefde niet alle pathos die ze vanachter zijn piano geschonken werd, maar ach, als we zelf zo’n stem hadden, zouden we er allicht dagelijks mee willen uitpakken.
© CPU – Ann Carpentier
Uiteraard waren het de klassiekers die tijdens de tweede helft van het optreden de kroon op het werk plaatsten. Met een rauwe versie van “Love Is All” zorgde de zanger voor een eerste extatisch applaus. Het nummer groeit met elk optreden verder uit tot het wondermooie monument dat het van bij zijn release herbergt en zorgde bij meerdere aanwezigen voor vochtige oogjes. “The Gardener” genoot dan weer van de extra instrumentale laag die de band toevoegde met een heerlijk uitgesponnen einde. Het bleek het perfecte slotakkoord van de reguliere set.
Applaudisseren voor een bisronde voelt over het algemeen aan als een verplicht nummertje voor een dessert waarvan je per definitie weet dat het er nog aankomt, hoe zacht je ook klapt. Niet zo in Antwerpen waar het publiek nog steeds luidkeels joelde ter appreciatie van wat reeds gepasseerd was. Duidelijk ontspannen danste de zanger het podium nog eens op. Dat hier en daar een foute noot of grap door de bisnummers heen fietste, konden we dan ook volledig catalogeren onder de ontspannen sfeer die tussen artiest en publiek ontstaan was. Het belette niet dat “The Dreamer” nog eens een orgelpunt op een sterke avond livemuziek plaatste.
Wie The Tallest Man On Earth in De Roma aan het werk zag, weet dat het onmogelijk is om niet smoorverliefd te worden op de kleine Zweed. De artiest stelt zich, onafhankelijk van de voor te stellen plaat of de persoonlijke levensfase, volledig bloot aan zijn publiek en krijgt in ruil evenveel liefde terug. Zijn concerten zijn een ode aan de eeuwige speelvogel die blijft fluiten hoeveel scherven er ook aan zijn voeten mogen liggen.
Lees ook het interview dat we met The Tallest Man On Earth hadden.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
The Wild Hunt
Sagres
Every Little Heart
1904
Bless You
Looking For Love
Major League
Henry St.
Love Is All
In Your Garden Still
The Running Styles Of New York
Slowly Rivers Turn
Revelation Blues
Rivers
The Gardener
Foothills
The Dreamer
