Het voorbije jaar was opnieuw heel vruchtbaar voor mooie platen. Zeer vruchtbaar zelfs zo bleek, want onze redacteurs kozen niet vijf, niet tien, maar elf van de beste albums van 2015. Een volwaardig elftal. Als een echte voetbalcoach geven onze redacteurs ook tekst en uitleg bij hun keuzes en leggen ze uit waarom sommige albums de selectie niet hebben gehaald.
Omdat een echt elftal ook enkele bankzitters telt en het echt moeilijk is om goeie spitsen, verdedigers en middenvelders te selecteren, is dit de selectie die het net niet haalde:
Eaves – What Green Feels Like (Folkrock a la Jeff Buckley)
The Bohicas – The Making of (Catchy Rock N Roll riffs)
Smallpools – Lovetap (Vrolijke indiepop)
Kid Wave – Wonderlust (Shoegaze met extra gaze)
Fall Out Boy – American Beauty/American Psycho (Poppunk met extra pop)
Metz – II (VERNIETIGENDE PUNK)
The Slow Show – White Water (Gevoelige folk met een donkere stem)
Public Service Broadcasting – The Race For Space (Weirdo pop met NASA-geluiden)
Grounders – Grounders (Lo-Fi die extra lo bevat)
Teen Daze – Morning World (Lo-Fit die extra fi bevat)
Strange Wilds – Subjective Concepts (Destructieve punk)
Hooton Tennis Club – Highest Point In Cliff Town (Gezellige garagerock)
Shopping – Why Choose (Garagerock neigend naar shoegaze)
White Reaper – White Reaper Does It Again (Garagerock met de nadruk om eliminatie)
Total Babes – Heydays (Samenwerking met Cloud Nothings => gelijkaardig, op de 12de plaats)
The Amazing – Picture You (Lange nummers met de nadruk op gitaar)
Martin Courtney – Many Moons (Gezellige indierock van Real Estate gitarist)
Circa Waves – Young Chasers (Indie Rock meezingers zoals The Vaccines dat goed kunnen)
Wat haalde het dan wel? Je leest hieronder de basiself!
11. God Damn – Vultures
Bij een eindejaarslijstje vlieg je er best meteen in. God Damn zorgt er wel voor dat deze vlucht de nodige turbulentie heeft. Vultures staat boordevol vuile rocknummers die zowel als metal uit de jaren 80 of als grunge uit de jaren 90 kunnen worden omschreven. Soms duikt er zelfs wat psychedelica op waardoor Vultures echt alle aspecten van goeie stevige muziek aan boord heeft. Met hun drum voorop en de schreeuwerige stem van Thom Edward wordt de lijst mooi en stevig ingezet.
Facebook / Twitter /YouTube / Website
10. Best Friends – Hot. Reckless. Totally Insane.
Sheffield, het is de bakermat van onder meer Richard Hawley en Arctic Monkeys. Maar ook deze Best Friends komen uit de stad. Hun geluid is iets robuuster en neigt ook meer naar garagerock. Fuzzy garage riffs, penetrerende bass en de rauwe stem van Lewis Sharman maken “Hot. Reckless. Totally Insane.” tot een wanordelijke LP. Toch klinkt die wanorde zeer harmonieus, zoals op ‘Cold Shapes & Fake Spit’ of ‘If You Think Too Much Your Brain Will Fall Out’, waardoor harmonie en wanorde perfect samenkomen.
Facebook / Twitter /Tumblr / YouTube
9. Best Coast – California Nights
Surfen is iets wat we in België niet zo goed kunnen doen (tenzij je van kleine golfjes houdt natuurlijk). In Californië is dat één van de populairste sporten, vandaar ook dat alle surfrockbands daar hun thuis hebben. Best Coast bracht hun derde album uit dat toepasselijk de naam krijgt van hun omgeving. Best Coast gebruikt wel hetzelfde recept als hun vorige twee platen, het enige verschil is dat alles nu voller klinkt. Er is meer aan gewerkt waardoor alles scherper en krachtiger klinkt. Zoet als suiker en vooral zonnig.
Instagram /Website / YouTube / Twitter /Facebook
https://www.youtube.com/watch?v=7U5LWokfRHY
8. Turbowolf – Two Hands
Wanneer je het woord Turbowolf ontleed kunnen er twee woorden onderscheiden worden. De turbo in deze cd start in minuut één en wordt eigenlijk nooit meer gelost. Naar de wolf moeten we wat langer zoeken maar we komen uiteindelijk tot de conclusie dat de liedjes even angstaanjagend zijn als een wolf. Two Hands is de tweede plaat van de groep uit Bristol en doet niet af van zijn debuut. Turbowolf maakt een leuke mix van heavy metal, punk en psychedelica waardoor hun muziek toch nog toegankelijk wordt.
Facebook / Twitter / Instagram / YouTube / Site
7. Gentlemans Pistols – Hustler’s Row
Het is soms nodig dat alle genres specifieke aandacht krijgen. Omdat er hierboven al vooral wat nieuwe genres werden besproken, is het deze keer de buurt aan een Classic Rock album. Het enige probleem met deze benaming is dat het album wel dit jaar uitkwam. Het album, dat klinkt als AC/DC, Kiss of Deep Purple, is niet vernieuwend maar klinkt wel fantastisch. Grooves, smaakvolle hooks en solo’s die worden vergezeld van samenzang zoals alleen echte rockers dat kunnen. Uiteindelijk konden we hier ook gewoon de nieuwe plaat van AC/DC plaatsen, maar die is helemaal niet zo vernieuwend en strak als deze Hustler’s Row.
6. Gengahr – A Dream Outside
In alle heisa rond “Currents” van Tame Impala zou men al eens durven vergeten dat er ook andere, steengoede, psychedelische albums werden uitgebracht. “A Dream Outside” van Gengahr is het beste. De lichte sfeer die al vanaf het begin wordt geschept, maakt meteen duidelijk dat het album echt goud waard is. Het is melodieus, rustgevend en perfect voor een grijze herfstdag of een warme winterdag. “Heroine” is de topplaat, vooral door de geniale solo op het einde.
5. The Districts – A Flourish And A Spoil
The Districts komen uit Lilitz, een dorpje in de Verenigde Staten. Het is een typisch verhaal van een bende jongeren die een schoolband opstarten waarna ze eigen muziek beginnen maken. Het coole aan de groep is dat ze niet echt malen om wat ze opnemen, zolang ze maar iets opnemen. Muziek maken staat dan ook met stip op de eerste plaats bij The Districts. Het gevolg is een ongepolijste plaat boordevol aanstekelijke grungerock melodieën. Top: “Young Blood” is een volmaakt nummer dat maar liefst negen minuten duurt en gestaag opbouwt richting een climax met riffs die iedereen doormidden snijden. Geniaal!
4. Dinosaur Pile-Up – Eleven Eleven
Dinosaur Pile-Up kan niets verkeerd doen. Zowel hun gitaren als riffen rijgen iedereen doormidden. De stem van zanger Matt Bigland is iets uniek dat voortreffelijk bij dit soort muziek past. Als je dat allemaal samen neemt, is er eigenlijk niets speciaal aan de groep. Toch krijgen we door al hun energie en passie die voelbaar in hun nummers zitten een bijzondere band met de liedjes. Wordt samen met ons weggeblazen door Eleven Eleven en vooral door de wall of sound die de groep creëert.
Site / Facebook / Twitter / YouTube
3. Fuzz – II
Hoe Ty Segall er in slaagt om ieder jaar weer op tientallen albums te verschijnen, blijft een raadsel. Toch was het een aangename verrassing dat hij met zijn hardere garagerockband Fuzz terugkeerde om een tweede album uit te brengen. Zoals we Ty Segall kennen, is dat dan ook weer een topplaat geworden. Iets meer dan een uur kan je genieten van de zalige solo’s, de beste percussie en de buitengewone stem van Segall. Dat ook Charles Moothart en Chad Ubovich hier op spelen is mooi meegenomen. Alles wat je kan verwachten van Segall (maar dan extra stevig) is op II terug te vinden en daarmee is de kous af.
2. Rhodes – Wishes
Af en toe eens melig doen, moet kunnen. Maar bij Rhodes is het helemaal niet erg om melig te zijn. Ok, hij heeft een nummer samen met Birdy (wat trouwens echt geen slecht nummer is) en zijn liedjes zijn gericht op een publiek die graag onbeschaamd meezingt. Toch is zijn stem een uniek stukje erfgoed dat vooral live indrukwekkend is. Een grotere strot werd nog nooit gemeten. “Breathe”, “Raise Your Love” & “Close Your Eyes” zijn stuk voor stuk pareltjes van nummers die een emotionele waarde hebben. Dit album raakt je van begin tot eind maar omdat het nu eenmaal melig is verdient het net geen eerste plaats.
Check zeker het interview dat we met de man deden.
Facebook / Twitter / YouTube / Instagram / Site
1. Deportees – The Big Sleep
De topspits van het elftal is een band uit Zweden. Deportees bracht begin oktober “The Big Sleep” uit. Veel mensen kwamen niet in aanraking met dit album, ik kwam er bij de release ook niet meteen mee in contact. Tot plots “Love Me Like I´m Gone” verscheen. Een wondermooi nummer dat me meteen aanzette tot meer. Het resulteerde in een volledige luisterbeurt van The Big Sleep en dat liet me niet onberoerd. Het album begint met enkele nummers die zo door Bon Iver konden gemaakt zijn, folk maar met een dromerige sfeer. Het Zweedse aspect is duidelijk voelbaar op dit album dankzij het feeërieke. Daarnaast zijn er ook de nummers die een echt hitpotentieel hebben en lekker blijven hangen. Door dit alles is The Big Sleep een album die alles bevat en stuk voor stuk pareltjes van nummers bevat die je nu moet ontdekken. Een waarschuwing wel: zorg dat je 35 minuten na elkaar kan luisteren. Je aandacht blijft op die manier op de wondermooie muziek gevestigd.
Instagram / Facebook / Twitter
