Op Erasmus gaan in Lissabon heeft zo zijn voordelen. En dan hebben we het even niet over het goeie weer, het goedkope bier of de prachtige geplaveide straten. Nee, je kan er af en toe ook iets historisch meemaken. 1 november 2015 was zo’n dag. Het was namelijk de eerste keer dat Iron and Wine zijn muziek naar Portugal bracht (oké, niet zo historisch als de allesverwoestende aardbeving in 1755 of de revolutie van 5 oktober 1910, maar toch). “I don’t know why it took me so long,” stamelde frontman Sam Beam aan het begint van het concert. En het Portugese publiek was maar al te blij dat de man met de baard er eindelijk was.
Zijn laatste plaat ‘Ghost on Ghost’ dateert al weer van twee jaar geleden en dus had Sam Beam geen recent werk te promoten (of dan zou het zijn ‘Archive series volume 1’ album vol B-kantjes moeten zijn). Eventjes snel een tour doen langs de landen waar ik nog nooit ben geweest, dacht hij wellicht. In september ging hij voor de eerste keer naar Zuid-Amerika en in november waren Portugal en Turkije aan de beurt. In Lissabon kregen we echter niet de full band, maar een solo akoestische set te horen. En laat dat nu net één van de specialiteiten van Iron and Wine zijn.
De Portugezen kregen enkel frontman Sam Beam, zijn baard, honingzoete stem, twee gitaren en een hoop breekbare nummers over liefde, hoop en leven. “It’s like an Iron and Wine buffet,” zo legde Beam het concept van de avond uit: geen setlist, gewoon verzoeknummertjes spelen. En op die manier zaten “Upward Over The Mountain” en “Trapeze Swinger” al heel vroeg in de set. Iets wat eerder een zegen dan een vloek is voor een man met zo’n enorme catalogus aan nummers. Zoveel liedjes zelfs dat hij af en toe al eens een lap tekst vergat of een nummer verkeerd inzette. Foutjes die allemaal met de mantel der liefde werden bedekt. Het hielp natuurlijk ook dat Sam Beam een van de meest charismatische frontmannen is die er in de folkscene te vinden zijn.
Hoogtepunten volgden elkaar aan een sneltreintempo op. Fever Dream, Communion Cups, Tree By The River, Love Vigilantes … van zodra het applaus uitdoofde, riep iemand uit het publiek een nieuw nummer en zo diende een volgende hoogtepunt zich weer aan. “I’m like a human jukebox,” merkte Beam op ergens middenin de set. Wel een jukebox die steeds waar voor je geld geeft, ongeacht welk nummer hij speelt. Slechts heel af en toe nam Beam de set zelf in handen en speelde hij enkele nummers van zijn laatste plaat. Het was duidelijk dat het Portugese publiek vooral zijn oudere nummers wou horen.
Na anderhalf uur legde Sam Beam zijn gitaar neer. Zijn glas wijn was op en het hoofd moe van zoveel heen en weer wandelen in zijn oeuvre. Het publiek kreeg nog één toegift: een adembenemende en haast accapella gebrachte versie van “Flightless Bird, American Mouth”. En daarna huiswaarts keren. Hopelijk duurt het niet nog eens 14 jaar voor Sam Beam nog eens terugkomt naar Portugal.
Setlist: Upward over the mountain/Jesus The Mexican Boy/The Trapeze Swinger/Boy with a Coin/Belated Promise Ring/Lovers’ Revolution/Rabbit will run/ Fever Dream/The Backwater Birds/Communion Cups and Someone’s coat/Tree by The river/Love Vigilantes/Caught in The Briars/Me and Lazarus/Jezebel/Naked as we came/Two Hungry Blackbirds/Joy/He Lay in the Reins//Flightless Bird, American Mouth//
