AlbumsRecensies

Roosevelt – Young Romance (★★★½): over volwassen worden en (ont)pop(pen)

AlbumsRecensies

Roosevelt – Young Romance (★★★½): over volwassen worden en (ont)pop(pen)

In 2016 leerden we Roosevelt kennen met zijn debuutplaat Fever, een aanstekelijke electro synthpop plaat die positief werd onthaald. De daarop volgende maanden tourde de man over heel de wereld met o.a. succesvolle optredens op Sonar en de AB en mixte hij voor artiesten als CHVRCHES en Rhye. Nu is de multi-artiest en producer Marius Lauber terug met een catchy opvolger, genaamd Young Romance. Zoals de titel misschien al doet vermoeden, klinkt deze een stuk opgewekter en lichter dan zijn voorganger.

Waar Fever je soms meenam naar donkere clubs in het Malibu van de jaren ’80 met z’n neon roze lichten en palmbomen, waan je je met Young Romance in de iets verfijndere French disco club scene. Dit hebben we al mogen ondervinden met de voorproever van de plaat “Under The Sun”. Het is misschien ook meteen de meest commercieel toegankelijke song en klinkt als frisse disco pop, die erg doet denken aan bijvoorbeeld Parcels.

Roosevelt blijft trouw aan zijn vintage sound maar deze plaat bevat heel wat meer pop-invloeden. Zo zitten er naast “Under The Sun” nog enkele up-tempo songs tussen, zoals “Losing Touch” en “Illusions”. Die eerste opent met een leuk synth ritme dat zo van Human League of Tears For Fears had kunnen komen. Lauber weet op Young Romance op geniale wijze de nostalgie van de synth pop te combineren met een strakke en aanstekelijke popproductie. Hij heeft zo zijn eigen sound verder verfijnd en ontwikkeld. Waar hij in Fever soms nogal eens gemakkelijk teruggreep naar de four-to-the-floor kick drum, durft hij nu alle soorten ritmes aan.

Aanvanger “Take Me Back” klinkt als een verlengstuk van zijn eerste plaat, maar je kan al duidelijk zijn evolutie horen. Het klinkt volwassener en je voelt dat hij wat meer durft afwijken van zijn formule dan op Fever. Hij laat zich door andere genres meenemen en zo is “Yr Love” een mooi voorbeeld van zijn vakkundige popproductie. Hij weet een mooie balans te vinden tussen melodie en lyriek wat toegankelijke oorwurmen creëert, zonder dat deze naar het melige afdrijven.

Met als uitzondering misschien “Lucia”, waarbij de strofe net iets te veel plakt en er wat diepgang mist om het interessant te maken. Tussen solide nummers als “Under The Sun” en “Losing Touch”, weet het gewoon niet te overtuigen.

Ondanks alle catchy popritmes van de plaat hangt er toch ook een zweem van melancholie over. De thema’s die hij aangaat, zijn dan ook niet altijd even opgewekt en misschien ook wel kenmerkend voor zijn generatie. Tijdens zijn tour werd hij geconfronteerd met veel tijd om na te denken, zo werd hij geconfronteerd met zijn verleden, oude liefdes en zichzelf. In zijn muziek zijn dan ook sterke gevoelens van verlangen en verwachtingen op te sporen die dankzij zijn kenmerkende stem alleen nog maar versterkt worden.

Die melancholie is het beste op te merken in “Better Days”, een rustig lied waarin de breekbaarheid van jonge liefde voelbaar naar voren komt. Het is eveneens ook zijn meest experimentele song. De typische synth geluiden blijven grotendeels afwezig en tussen de bombastische momenten van “Under The Sun” en “Illusions” krijg je even een dromerig rustmoment. Het bewijst ook dat hij zich durft los te rukken van wat hij kent en durft te evolueren.

Wat evengoed in dat experimentele rijtje past, is zijn geslaagde samenwerking met Washed Out. “Forgive” combineert harmonieus de strakke productie van Roosevelt met de zachte en zweverige stem van Ernest Greene (Washed Out). Een scherpe discosong die wordt afgevijld tot een mellow chillwave song.

Afsluiter “Getaway” geeft dan weer sterke vibes van 80s klappers als Depeche Mode en Tears For Fears. Gemengd met de melodieuze stem van Lauber en zijn hedendaagse invloeden, krijg je een fris en modern lied dat je toch ook dat warme gevoel van nostalgie geeft.

Met Young Romance wou Roosevelt een stevige popplaat neerzetten en dat deed hij. ‘The drive to make really excellent pop music. It’s a big challenge, but I really wanted to see my music survive in a more mainstream environment, without losing any authenticity, or having to make any compromises.’ Met zijn tweede plaat weet hij dan ook net dat te bereiken: aanstekelijk, vrolijk, maar ook met diepgang en gevoel. Op 4 november kan je trouwens de man in de Ancienne Belgique aan het werk zien.

Related posts
Nieuwe singlesOntdekkingen van "Den Beir"

Nieuwe single Loretta - "Wish I Could Show You"

Het duurt altijd eventjes voor nieuws uit Australië ons bereikt. Loretta, een trio uit Sidney, bracht in 2018 al zijn eerste ep…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Kim Petras - Problématique (★★★½): Hoopgevende terugkeer

Seks zou zogezegd moeten verkopen. Die leuze namen Kim Petras en haar team achter Feed the Beast en Slutpop ter harte, en…
AlbumsFeatured albumsRecensies

Róisín Murphy - Hit Parade (★★★½): Fris en divers, maar geen voltijds feestje

Vijftig is ze intussen al, maar de Ierse Róisín Murphy klinkt nog steeds even fris en jeugdig. Zo bewees ze eerder deze…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.