AlbumsRecensies

The Big Moon – Love in the 4th Dimension (★★★★): Vier meisjes, twaalf dagen

AlbumsRecensies

The Big Moon – Love in the 4th Dimension (★★★★): Vier meisjes, twaalf dagen

The Big Moon laat vandaag de spreekwoordelijke zevende hemel aan zich voorbij gaan en heeft het over levensbeschouwelijke situaties waar het in het leven echt om draait. Geen zevende hemel dus voor de dames, maar wel Love in the 4th Dimension, hun debuutalbum dat vandaag het zonlicht ziet.

Het duurde even eer Juliette Jackson, Fern Ford, Soph Nathan en Celia Archer –o ja, heerlijk vrouwelijk geweld met een dikke knipoog naar de Brit-pop– ermee op de proppen kwamen. Al twee jaar speelden ze de nummers live, en eindelijk mochten ze die vereeuwigen. Dat hoor je ook op het album. Je zou zo op de eerste rij kunnen staan in een iets te krap zaaltje, terwijl je een duw in je ribben krijgt waardoor je je eigen voeten trakteert op een halve pint.

Voor dit debuut zaten ze twaalf dagen in een West-Londense studio om hun album op te nemen met Catherine Marks (die al werkte met Foals en Wolf Alice) als producer. Dat twaalf dagen te weinig is om elf nummers tot in de perfectie te finetunen, vonden de vrouwen maar logisch. Ze volgden naar eigen zeggen hun gut feelings en instinct. Geen ellenlange discussies over hoe iets nu exact moet klinken. Alles speelden ze live, zoals ze vonden dat het moest klinken. Authenticiteit troef, dus dan stoort het niet dat er al eens een drumroffel wordt nagebootst met de mond of een tambourine worden weggelegd op het einde van “Pull The Other One”.

Hun album trappen ze kick-you-in-the-ass gewijs af met “Sucker”, hun allereerste single die dateert van 2015 en ze voor deze gelegenheid opnieuw opnamen. Het voelt vertrouwd, en dat niet alleen. De hele plaat doet ons niet denken aan een debuut, maar aan een doorgewinterde band die al tien jaar op het podium staat en na een zware tour toch besluit de studio in te duiken om hun zwarte gat dat ze overhouden weg te zingen.

Van zingen heeft zangeres Juliette Jackson wel kaas gegeten. Jacksons stem gaat alle kanten uit en vormt zich passend naar elk nummer. Een diep begin op “Cupid”, verleidelijk en stout met  “Bonfire”, om zwoel en laid-back bij het romantische “Zeds” te komen. De chemie die tussen de vier hangt, voel je. Ze kleven harder aan elkaar dan de velcro’s van onze oude sportschoenen in de turnzaal. Dat maakt het een plezier om te luisteren, wetende dat zij zich ook amuseren bij het spelen.

Op “The Road” hebben we het gevoel dat ze beginnen slenteren in het midden van de plaat. Terwijl we net ervoor aardig aan het joggen waren op onze favoriet “Bonfire”, met heerlijke gitaarriffs waarvan wij op onze lip bijten uit puur genot. Het is een van dat soort nummers met een we don’t care-attitude waarvan we de aiaiai’s zo horen meejanken op festivalweides. De harmonieën op “Happy New Year” zijn samenhangend, maar we missen een knallend aftelmoment –zoals dat op nieuwjaar gaat–, maar dat maakt “Silent Movie Susie” aan een rotvaart helemaal goed.

“The End” is –hoe toepasselijk en absoluut niet cliché– het laatste nummer van de plaat. Wanneer we dan het hele album overpeinzen, is het toch vooral het volwassen bezingen van een verse puberale verliefdheid die knettert langs alle kanten. Hun zorgeloze 90’s punk-pop leeft, zoveel is zeker. Ze scheren geen hoge toppen met hun debuutalbum als het aankomt op technische zuiverheden. En op zich hoeft dat hier niet. Want we zouden niet meer geloven dat het oprecht is. Slordig is het nieuwe perfect.

Beluister hieronder het volledige album:

Tracklist
Sucker
Pull The Other One
Cupid
Formidable
Bonfire
The Road
Happy New Year
Silent Movie Susie
Love In The 4the Dimension
Zeds
The End

Op 12 mei staan ze in de Rotonde van de Botanique tijdens Les Nuits. Dat ze live de moeite zullen zijn met die nieuwe plaat, is een halve evidentie. Tickets kan je hier kopen.

Facebook / Twitter / Instagram / Website / YouTube

Related posts
InstagramLiveRecensies

Pinkpop 2023 (Festivaldag 2): Roze kopjes op allerlei wijzen

Met factor vijftig onder de arm om de roodroze hoofden te beschermen, stonden we gisteren weer klaar om aan de tweede dag…
AlbumsRecensies

iann dior - leave me where you found me (★★★½): Langzaam een nieuwe stijl proberen

De naam Iann Dior zal bij de meeste hiphop-fans waarschijnlijk een belletje doen rinkelen samenwerkingen met andere, grote artiesten, waaronder “Mood” van…
AlbumsRecensies

The Big Moon - Here Is Everything (★★★★): Geboorte van iets moois

Toen het vrouwelijke viertal The Big Moon vijf jaar geleden debuutplaat Love in the 4th Dimension op de wereld losliet, waren wij…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.