© CPU – Nathan Dobbelaere (archief)
Doordat we onze avond aanvatten in Trix met het concert van Kadavar misten we helaas de sets van dj-contest winnaar Solid State en Arcando. Dat gemis werd echter snel goedgemaakt door het geweld van VK-powerduo Lens en Emily Makis. De dames voorzagen namelijk een krachtige set met een mooie afwisseling tussen drum-‘n-bass en jungle. Toen het duo “Evil & Dark” in oldschool nineties drum-‘n-bass mixte zagen we het publiek een eerste keer wild gaan. Niet veel later volgde hitje “Phoneline”, dat door sommigen toch al luid werd meegezongen. Sneller dan we beseften liep de set al ten einde, maar de vrouwen kregen natuurlijk ook maar drie kwartier. Voor ons mocht het duo gerust een kwartiertje langer spelen.
Klagen deden we echter niet, want nadien was het de beurt aan Metrik. De man liet er geen gras over groeien en toonde onmiddellijk dat hij in een andere klasse speelde. De remixen volgden elkaar vliegensvlug op en het publiek ging aan het skanken. Na een verschroeiende eerste tien minuten kregen we even rust; hij besloot namelijk enkele dancefloorhitjes te spelen. Lang duurde deze pauze niet, want al snel volgden een vieze four to the floor stampbeat, Pendulum-muziek en nog meer viezigheid. Dat laatste wist hij telkens op tijd af te wisselen met een meezinger of een toegankelijker nummer. Een echte selecta noemen ze dat, zo zie je maar dat trackselectie minstens even belangrijk is als technische vaardigheden achter de decks. Toen “Numb” van Linkin Park in de drum-‘n-bassremix ging won hij het publiek helemaal voor zich. Uit volle borst werd er meegezongen, gedanst en gefeest. Wat een tour de force!
Dat Andromedik vanavond de headliner was, stond als een paal boven water. Het is dan ook zijn eigen evenement. De Belg kreeg anderhalf uur om de zaal volledig in te pakken en dat had hij zelfs niet eens nodig. Na vijf minuten zagen we al een uitzinnig publiek dansen, meezingen en eten uit zijn hand. Als dan nog eens de indrukwekkende lasers volgden, ging het dak van de Expo. Hoe hij zijn set voorzag van klassiekers, meezingers en diepe rollers was ongehoord. Na een uur kregen we zelfs een sitdown, iets dat we nog nooit meemaakten op een drum-‘n-bassevent. Hoe langer de set duurde, hoe meer je besefte hoeveel hitjes Andromedik op zijn repertoire heeft staan. Zo hoorden we onder andere “Take Me”, “First To Go” en het geweldige “Air”. Naarmate de set vorderde, klonk de muziek steeds vieze en viezer. De smerige basslines die ons om de oren vlogen, vallen moeilijk te beschrijven. Maar waar de host van de avond natuurlijk het meest voor gekend is, zijn die lekkere, euforische nummers. Die werden dan ook nog luider meegezongen, er zijn eigenlijk geen woorden voor. Chapeau meneer Andromedik, we doen onze hoed af voor u!
Het duo Camo & Krooked was dan weer niet voor iedereen weggelegd. Een aanzienlijk deel van het publiek pakte zijn biezen na de set van Andromedik en miljaar, wat waren die mis. Het Oostenrijkse tweetal, dat bekend staat voor zijn neurofunksound, vloog er namelijk onmiddellijk in. Van bij aanvang knalden er smerige nummers door de speakers. Als het tweetal niet als headliner op de affiche staat, draaien ze altijd nog net ietsje harder. Het resterende publiek ging dan ook dubbel zo wild. Een uur lang smeten de Oostenrijkers diepe, niche platen zoals alleen zij het kunnen. Als er dan afgesloten werd met een vieze “Afterglow”-dubbeldrop en vervolgens hitje “Sientelo” in een remix, dan was het kot te klein.
‘Hard, harder, hardst’ dacht de programmator waarschijnlijk toen de beslissing viel om na Camo & Krooked Basstripper te laten draaien. De West-Vlaming staat namelijk gekend om zijn zware jump-up-sound. Hij duwde het gaspedaal dan ook onmiddellijk helemaal in en al snel volgde een “Supersonic”-dubbeldrop. Gemixt met een smerige plaat kwam het nummer des te harder binnen. In een razend tempo volgden de vieze nummers elkaar op tot we na een kwartier even rust kregen. De intro van “Sunlight”, een samenwerking met Andromedik en A Little Sound, werd volledig afgespeeld, waardoor de drop wederom des te harder aankwam. Basstripper breide verder op dit elan en zo volgde nog een uur lang de ene vuile drum-‘n-bassplaat na de andere.
Ook de Nederlanders T & Sugah zagen het precies wel zitten. Het duo, dat doorgaans gekend staat om hun mix van dancefloor en jump-up, haalde onmiddellijk enkele vettige nummers uit de trukendoos. We hoorden onder andere hitje “Lo Lo”, het vunzige “The Formula” en hun remix van “Set Me Free” de revue passeren. Zo kon het duo achter het geweldig genaamde platenlabel High Tea de energie die Basstripper creëerde grotendeels behouden. Afsluiten deed het duo met twee spiksplinternieuwe nummers. Het ene was heerlijk diep met een zwoele zanglijn en de opvolger was een ranzig plaatje met een vettige bas.
Last but not least was de beurt aan de Australiër Blooom, die vooral gekend is door zijn “Bombalaya”-remix en zijn neurofunkgeluid. Wat ons echter opviel is dat hij eruit sprong door zijn geweldige trackselectie. Behalve “Rock It” van Sub Focus speelde hij geen enkel nummer dat door andere dj’s gespeeld werd deze avond. Zo voelde zijn set heel uniek aan. Dit gekoppeld aan zijn typische neurofunksound zorgde ervoor dat de set nog geen beetje ging vervelen. Sterker nog, het voelde bijzonder verfrissend aan en zo fungeerde hij als een perfecte afsluiter van de avond.
