1992 was het jaar waarin Rotterdam Termination Source zijn onvoorstelbaar achterlijke nummertje “Poing” uitbracht. Het werd steevast op de draaitafel gesmeten op elke punkfuif in eender wel boerengat of een of ander conservatief gehucht. Tientallen hanenkammen dansten als een stel kiekens zonder kop hele rondjes en er werd gestampt met de combatboots alsof de apocalyps voor de deuren van de fuifzaal stond. Vervang die “Poing” nu door zowat eender welk nummer van Sex Mex en je krijgt geheid hetzelfde effect. Eggpunk wordt het genoemd, maar Nathan Clark Gray, Sex Mex dus, trekt het allemaal wel tot in het extreme. Luister gewoon eens naar zijn plaat Repackaged II en je zal na hoop en al twaalf minuten perfect weten wat we nu net bedoelen.
We hadden ons van onze meest luie kant kunnen laten zien en een vorig artikel over de man uit San Antonio gewoon kunnen kopiëren, want er verandert nu eens werkelijk niets aan de sound van Sex Mex. Drie keer ’taktaktak’ op een aftandse keteldrum gevolgd door een kinderlijk riedeltje op een synthesizer van twee euro, dat is eigenlijk alles. De artiest verandert gewoon hier en daar een noot en hij heeft weer een nieuw, hyperkinetisch, neurotisch liedje op zijn conto staan. We love it! Is het echt allemaal hetzelfde? Yep, Gray kopieert zichzelf gewoon werkelijk altijd, maar hij komt er helemaal mee weg. Honderdduizenden keren zijn zijn totaal inwisselbare songs al gestreamd, maar het is dan ook altijd dikke fun en lachen wanneer hij weer aan een vers lied begint. ‘Taktaktak’ dus en drie andere noten; Sex Mex maakt de eenvoudigste punk aller tijden, maar er is geen tweede muzikant die kan wat hij kan of doet wat hij doet. Waar is de drager van de hanenkam wanneer je hem nodig hebt?
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
