Suikerrock 2025 (Festivaldag 3): Feesten met de noorderburen

Zaterdag kregen we met Snow Patrol een klepper van een afsluiter na een dag vol indierock op Suikerrock. Gisteren smeet het festival de line-up weer volledig om. Met Nederlands(talig)e pophoogtepunten kleurde de zondag oranje. Om het weekend goed af te sluiten passeerden onder andere S10, MEAU, MEROL en Goldband met hun vele hits de revue. Dat gaf de festivalganger voordien al veel goede redenen om naar Tienen af te zakken.

S10 @ Main Stage

Voordat de eerste Main Stage-act het podium betrad, stond een schattig decor met bijtjes, bloemetjes, bolletjes en een logo in luipaardprint ons al op te wachten. De opener van haar vorige album “De Leukste Mensen Zijn Raar” werd met enkele mooie uithalen van S10 en misschien net te veel ondersteunende rook ingezet. De gitaren mochten daarna net iets harder en de zonnebril ging op voor “Weer Verliefd”. De extra elektronische geluidjes bij de opbouw van “Joanne” bleken dan net overbodig en bijna storend bij de dramatische aanpak die voor de rest slim in elkaar stak. “Zondagskind” markeerde het eerste lied van haar oudere repertoire en zette met de hevige drums deze aanpak verder.

Voor “Laat Me Los” versterkte de zangeres haar uitmuntende band op akoestische gitaar. Op een sofa die op podium werd geschoven, bracht S10 een nog grootsere versie van Eurovisiesongnummer “De Diepte”, die we konden smaken. We merkten dat, hoewel ze schaars waren, de oudere songs en degene die ze schreef met Froukje, het meest geapprecieerd werden. Dit vonden wij persoonlijk jammer, want S10 leverde met Mijn Haren Ruiken Naar Vuur een sterke plaat die zich live zelfs nog beter kon vertalen doordat de instrumentatie wat natuurlijker werd gemaakt. Bij enkele duetsongs speelde het publiek nog even de vervanging van Froukje, terwijl de zangeres alles van zichzelf gaf. Met de woorden ‘Wie danst is vrij’, een sitdown en een high kick vloog S10 dan door naar het einde van de show. Als kers op de taart sloot de zangeres het optreden af met een speciale en harde versie van “Ik Haat Hem Voor Jou”. De Nederlandse heeft er met het overlijden van haar broer geen makkelijke periode op zitten, maar kwam naar Suikerrock met een meer dan uitstekende show.

MEAU @ Main Stage

Ondertussen is ze al een paar jaar ouder, maar dat is geen reden voor MEAU om opener “22” uit te set te laten en wij geven haar gelijk. Met haar lichte, maar aanstekelijke pop wist de Nederlandse een innemende en geslaagde show met variatie neer te zetten. Ook het publiek was daarom vanaf het begin al hartig aan het klappen. De emotie die MEAU op “Stukje Van Mij” in haar stem legde, maakte dan plaats voor “Blijven Rijden” dat iets dansbaarder bleek te zijn. Daarom riep de zangeres ook op om dat te doen, door ook zelf met haar gitaristen een danspasje te placeren. Dit bracht wel wat luchtigheid die we doorheen de toch wel emotionele teksten over meestal liefdesperikelen, nodig hadden. Naast haar betoverende zang bewees de artieste zich ook nog door middel van elektrische en akoestische gitaar, maar zelfs ook een stukje mondharmonica.

In de tweede helft van de set openden op het plein veel kelen zich voor meezinger “Dat Heb Jij Gedaan”, dat de band trouwens versterkte met een gedurfdere outro. Na een boodschap over het niet wegkijken van de ellende in de wereld en toch nog kijken naar mooie momenten als deze, hief MEAU dan het glas. Om sterk af te sluiten haalde de zangeres vriendin Pommelien Thijs mee op het podium om na haar headlineshow op vrijdag dus voor de tweede keer “Het Midden” te zingen. De dynamiek tussen de twee zat zoals altijd goed, waardoor hun samenwerking perfect als hoogtepunt kon dienen. Dit nam Suikerrock de zangeressen dan ook met dank af.

Roxy Dekker @ Main Stage

Roxy Dekker, momenteel een grote hype in de Nederpop, kwam een gevuld en enthousiast plein op Suikerrock inpalmen. Na een ludiek inleidend filmpje begon Dekker met overtuiging aan haar set. Na een “Casual” momentje voelde Dekker haar stoer en begon ze zo aan “Industry Plant”. Samen met haar dj was Dekker van plan er een feestje van te maken en daar ging het publiek dan ook in mee. Eentje voor de achttienplussers kwam er met “Satisfyer”, dat erg hartig werd meegezongen. De ene na de andere dancebeat klonk door de boxen. Net als deze waren ook de teksten aanstekelijk, maar veel variatie zat er niet altijd in. Doordat de thema’s vooral fungeerden rond dezelfde insteken bij relaties en seks, hadden we na een paar nummers de essentie wel door. Gelukkig kwam dan met “Jouw Idee” even een nodige rustpauze met een akoestische gitaar. Ook vulde Dekker met maar één album op haar naam slechts een halfuurtje. Toch kon ze met bijvoorbeeld “Anne-Fleur Vakantie” en publieksfavoriet “Sugardaddy” haar positieve uitstraling overbrengen naar de mensen om zo de hype waar te maken.

Judith @ The Cube

Rising star Judith wou al enkele jaren op Suikerrock staan en gisteren werd die droom realiteit. Voor de gelegenheid haalde ze haar ukelele boven en zette ze zich vol zelfverzekerdheid sterk af tegen het patriarchaat met “your opinion”. Deze klonk fris en overtuigend. Volgens de zangeres moet het niet altijd zo moeilijk zijn. Daarom zette ze met een simpele ‘la la la’ het wederom aanstekelijke “hypocrite” in. Toch kwam dat zo goed over omdat Judith natuurlijke en toegankelijke charmes heeft op een podium, waarvoor ook wij vielen. Doordachte poprock en een goede stem, dat is wat je kon verwachten, en meer bleek niet nodig om een goede show te vullen. Het meeste enthousiasme kon dan loskomen bij het countryachtige deuntje van hitje “are u done?”. Goed eindigen werd dan nog gedaan met een harder countrygevoel op een onuitgebracht nummer.

MEROL @ Main Stage

Even tijd om ertussenuit te gaan. Dankzij MEROL gingen we een uurtje Naar De Haaien & Weer Terug. Daarom stond het typische haaienbeeld waar de zangeres deze zomer mee rondgaat weer paraat in het midden van het podium. Aan de hand van de niet superbekende oldie “IK WIL EEN KIND VAN JOU” startte MEROL haar set gedurfd, maar ook nostalgisch. De harde beats van “LESGOOOOO” en de gepaste autotune van “bendronkenlaatme” werkten dan nog meer een goed gevoel in de hand. De zangeres schuwt geen lekkere beat, maar deze mochten op het festival nog een tikkeltje harder dan we gewoon zijn op de plaat. Dit konden we dan ook appreciëren bij bijvoorbeeld “Chocoladefontein”. Op zoek naar haar dertig hete mannen begon MEROL dan te tellen en dat ging zo vlot dat ze snel met weer een refrein vol uithalen kon gooien. De Nederlandse weet dan ook hoe ze een feestje moet bouwen en dat was hier niet anders.

‘Boem Klats’, MEROL had “knaldrang” en sloeg zo triomfantelijk op haar geluidjes terwijl ze afwisselde met de sterke prestaties van drumster Desh. Even later was het dan tijd voor een van de grote momenten van de show. Op haar haaienbeeld zong ze ingetogen het begin van “Hou je bek en bef me” voordat de beat losbrak en het beeld begon te draaien. Terug op het podium werd vlotjes overgegaan in “Sorry Lul”, met uiteindelijk een mooie a capella outro. De realiteit brak dan even door met een speech over Gaza, vrouwenrechten, queerrechten en de hoop op meer ‘mannen met gevoel’. Nog een stagedive en de eindsprint kon beginnen aan de hand van de recente remixes van “vol” en “LEKKER MET DE MEIDEN”. Deze pasten enorm in het ritme van de show, maar vooral bij deze laatste had de originele versie voor nostalgische redenen er ook perfect kunnen staan. Toch lieten we dat de sfeer niet verpesten en trok MEROL ons gewoon vlotjes mee op deze hardere versie.

Bart Peeters & De Ideale Mannen @ Main Stage

Dé entertainer van de Nederlandstalige muziek in Vlaanderen kwam samen met zijn Ideale Mannen gisteren het festival verwennen met een show van jewelste. De toon werd direct gezet met “Mannen Zijn Idioot” en “Lepeltjesgewijs”. Bart Peeters is een performer in hart en ziel en één brok energie. De Ideale Mannen brachten onder andere een accordeonspeler en een violist mee, wat het optreden en de muziek veel levendigheid bijbracht. Waar dat bij andere artiesten gewoon niet aansluit bij de muziek, konden we ons bij de folkpop van Peeters optrekken aan het feit dat het eens op een andere manier uitbundig mocht zijn. Met het politiek getinte en aangepaste “Slaapwals” haalde Peeters dan op een gepaste manier uit naar wereldleiders als Poetin, Netanyahu en Trump. Dankzij Peeters en de ‘sterke mensen’ was MEROL helemaal niet de enige artiest die stagedivede. Een bordje dat zei ‘Jij bent het suikerklontje in mijn koffie’ was daarna genoeg voor de zanger om een improvisatie op “Eén kopje koffie” te starten en er voor de gelegenheid ‘Eén klontje suiker’ van te maken. Dit toonde ons dat Peeters zich thuis voelt op een podium en met zijn aanstekelijke spontaniteit ons een goed gevoel kan bezorgen.

Wanneer dankzij de viool het herkenbare deuntje van “Brood Voor Morgenvroeg” door de boxen klonk, werd appreciatie getoond in het publiek. Datzelfde melodietje werd dan nog eens schitterend solo gebracht door de accordeon, waardoor het stilstaan moeilijk werd. Als eerbetoon aan zijn recent overleden hond Pebble bracht Peeters even een opgewekte hommage. De energie bleef hoog, mede door “Zwemmen In De Zee”, dat een herwerking is van The Radios. Dat Peeters enkele herwerkingen bracht vinden we aan de ene kant spijtig omdat hij niet gewoon voor het origineel kiest, maar qua inkleding in het geheel moeten we toegeven dat de Nederlandstalige en energieke versies misschien toch beter passen. ‘Bisnummers zijn overrated’. Met die woorden speelde Peeters gewoon door. We kregen dan voor de laatste portie pit eerst nog telefoonlampjes op de Céline Dion-vertaling “Tot je weer van me houdt”. Ook “Ik Hou Meer Van Folk” passeerde hier nog de revue. Peeters is nog altijd niet verleerd hoe hij op een publiek moet inspelen, waardoor Suikerrock genoot.

Goldband @ Main Stage

Als een Nederlandse band een feestje kan maken, is het wel Goldband. Dat de Nederlandse taal overheerste op de Main Stage was ondertussen al duidelijk. Toch was het niet altijd als middel om zich poëtisch uit te drukken, maar vaak om meeschreeuwbare en ludieke teksten te brengen. Dit laatste geldt veel meer dan een beetje bij dit drietal. Opener “Rommel” en “Ja ja nee nee” waren hier mooie voorbeelden van. Speels en misschien zelfs een beetje onnozel sprongen de mannen vanaf het begin het podium rond. Wat ons daarbij vooral opviel, was dat het voornamelijk gewoon leuk en sfeervol was en wij simpelweg ook niet anders konden dan genieten. Milo, Bo en Kareltje trokken op “Sex” en “Keer op Keer” hun keel wagenwijd open waar ze succesvol in slaagden om ook te tonen dat er naast entertainment ook talent aanwezig is. De drie zijn ook erg op elkaar ingespeeld en vullen mekaar prachtig aan. Met een sitdown deed Goldband nog even ‘een laatste witte was’. Deze sloot ludiek af met Boaz op een minitrombone.

Op de opbouwende intro van “You & Me” werd hevig geklapt terwijl de zangers bij hun band op het verhoog gingen staan. Elk met een handdoek op het hoofd begon het drietal met serieus gemoed aan “Requiem” om deze dan erg sfeervol om te gooien ondanks de tekst ‘iedereen gaat dood’. Een wild gitaarstuk kon de boel dat alleen nog maar beter maken. Nog meer vettige gitaar vonden wij tijdens de intro van “Noodgeval” niet erg. Dit startte dan vanzelfsprekend een meezingmoment en hoogtepunt in de show. Met “Mijn Stad” kwam dan nog het minst poëtische lied van allemaal. Wel kon het nummer gewoon een immense sfeer brengen. Met enkele moshpits leefde ook het publiek zich dan nog even uit. Voordat ze “Vuur en Vlam” als afsluiter ingezet hadden, werd nog even ‘Stop de genocide’ geprojecteerd. Golband staat gekend als entertainment van de bovenste plank en die titel maakte het op Suikerrock weer waar.

Na vooral Nederlanders op de Main Stage mocht een Belg die nog eens betreden. Zo was het namelijk nog Regi met enkele gasten zoals Linda Mertens die het festival mocht afsluiten. Zo heeft Suikerrock er dit jaar weer een prachteditie op zitten om trots op te zijn. Op naar volgend jaar.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!