Het echte Tomorrowland-gevoel mocht dan een kleine deuk gekregen hebben door de afwezigheid van een waardige mainstage, maar dat de People of Tomorrow er desondanks evenveel goesting in hadden als andere jaren was drie dagen lang duidelijk. De sfeer was opperbest; aan de stages, maar vooral ook tussen bezoekers onderling. Zelden hebben we zo’n attent en vriendelijk publiek meegemaakt. Ondanks de omstandigheden kusten mensen gewoon hun pollekes om het feit dat ze erbij mochten zijn en dat was erg voelbaar. Op de slotdag van weekend één viel er wat regen uit de lucht, maar dat waren druppels op een hete plaat, want Aaron Hibell, Oscar and the Wolf en Angerfist x Hardkar (Reinier Zonneveld) zorgden voor de heat.
Aaron Hibell @ Atmosphere
© CPU – Joost Van Hoey
Van een klein dorpje in Engeland naar het kleine dorpje Boom dat dit weekend weliswaar iets groter wordt met een bevolkingstoename van 200.000 koppen. Aaron Hibell staat al vroeg in de Atmosphere, maar trekt er mede door het regenachtige weer een volle tent. Met zijn unieke producties jaagt hij het tempo al flink de hoogte in, al staat dat in zijn geval – toch aanvankelijk – niet gelijk aan agressieve beats. De Brit steekt er de nodige lading bombast in, maar laat het orkestrale daarin het voortouw trekken. Daarnaast reikt hij ook de hand aan het Tomorrowland-publiek, door classics als “Infinity 2008”, “Mammoth” en “Adagio For Strings” in te laden op de draaitafels en zorgt hij voor een momentje van euforie wanneer tijdens “Breathe” Amelie Lens haar hoofd al even laat zien. De labelbaas van EXHALE sluit straks het weekend af in de tent, maar pikt dus ook al graag haar graantje mee doorheen de dag. Tot slot gaat zijn grootste hitje “destroyer of worlds” nog op tempo x1.25 en krijgt het een rollend psytrancejasje aangekleed. Wie net zoals ons dacht de dag rustig in te bollen bij Aaron Hibell, was eraan voor de moeite.
Maddix @ Mainstage
© CPU – Joost Van Hoey
Bij Maddix wisten we dat de intensiteit al gelijk een pak hoger zou liggen, maar de échte publiekstrekker en sfeermaker aan de mainstage is niet déze Nederlander. Nee, op de hill is er een andere noorderbuur eigenhandig aan begonnen om het crowdmanagement in handen te nemen. Nathan’s Crazy Dance Moves, een lange Amsterdammer, maakt er al jaren een gewoonte van om tijdens enkele sets doorheen het weekend het publiek op stelten te zetten en slaat die traditie dit jaar niet over. Op de heuvels wordt met een groep van gemakkelijk driehonderd man tientallen meters over en weer gelopen, handjes geklapt of aan bergbeklimmen gedaan. Zo trekt hij alle aandacht naar zich toe en zorgt hij voor een massale participatie en een groep die net zo goed samenwerkt als het productieteam van Tomorrowland. Je kan niet anders dan er vrolijk van worden. Het oprechte applaus wanneer de laatste noten van Maddix weerklinken is meer dan verdiend. En oh ja, de man achter de decks zette ook een lekker setje neer, maar zonder echte merkwaardigheden.
Oscar and the Wolf (After Hours) @ CORE
© CPU – Joost Van Hoey
Op de sfeervolle tonen van “iluv” van Effy wandelen we het bos binnen, want de timetable geeft een wel heel opvallende naam weer. Op Pukkelpop headliner dit jaar, maar op Tomorrowland op de CORE-stage met een speciale After Hours-set: Oscar and the Wolf. De roedelleider zou voor het eerst sinds 2019 zijn opwachting op TML maken en zijn kenmerkende stijl combineren met de bruisende sfeer van het festival, inclusief een aantal clubby remixen van zijn bekendste nummers met live vocalen. De eerste is er al boenk op, want de droge technokick op “You’re Mine” doet de bladeren even geloven dat de herfst is aangebroken. Ook “Spill My Liquor”, dat in zijn originele versie al niet misstaat op Tomorrowland, schept een lekker dansbaar sfeertje, maar feitelijk kunnen we dat over de hele set doortrekken.
Tussen de BV’s – Netsky en Aster Nzeyimana & Lize Feryn staan vlak naast ons – genieten we eerst van een nieuw housenummer dat “Think About Him” als logische naam zou moeten krijgen, maar na een goed kwartiertje ook van een dj-set. Max Colombie kruipt mee achter de draaitafels om wat nummers te draaien die niét van hem zijn, al wordt hij daarin wel heel erg hard bijgestaan door zijn dj. Zelf neemt hij eerder de rol van danser en MC op zich om het publiek wat te entertainen tijdens de afrohouse- en stutterhousebeats, om er af en toe nog een licht vocaal sausje over te gieten. Hoewel de trackkeuze opvallend sterk was en perfect gedijde onder het bladerdek, zijn we blij dat hij voor “Obsessed” terugkeert naar de minicatwalk. Met “Nostalgic Bitch” huilt hij een laatste keer door de micro, om daarna uitgebreid afscheid te nemen van een content publiek.
Samm b2b Ajna @ Crystal Garden
© CPU – Joost Van Hoey
Aan de watertuin van de Crystal Garden oogt het magnifiek vandaag. Niet omdat het er zo vol staat, want dat valt reuzegoed mee, maar wel omdat Belgen Samm en Ajna met hun label de area hosten. Gordo is hier vandaag de grote slotact, maar de mannen zelf planden zich op de twee uur er vlak voor in. Hun kalmerende en mijmerende melodische house doet ons al een beetje preventieve heimwee naar dit weekend krijgen, want er steekt een zekere dosering dromerigheid in de rook die over het eiland zweeft. Met het dit weekend al vaak gespeelde “Innerbloom” van RÜFUS DU SOL en een rakende remix van “We’ve Lost Dancing” weten ze enkele magische momentjes te creëren, die weliswaar iets vroeger op de dag nog meer tot hun recht zouden komen.
LB aka LABAT @ Cage
© CPU – Joost Van Hoey
Wanneer we richting de zuidkant van het terrein wandelen, zien we nu het nog net licht is een dreigende wolkenmassa onze richting oprukken. Tijd om dekking te zoeken, want ook de Buienalarm-app voorspelt niet veel goeds. Bij Amelie Lens en onder de shelters op het terrein kunnen we amper nog terecht, dus dalen we maar af richting de krochten van de Cage. Het toeval wil dat LB aka LABAT in die goed uitgeruste fuifzaal speelt; een dj die we al vaak eens wilden checken, maar telkens moest onderdoen voor concurrerende acts in de timetable. Achteraf gezien was dat niet zo’n zonde, want hoewel het tempo er goed in zit klinkt het allemaal net iets te langdradig en eentonig om te blijven boeien. Hij heeft op een klein podium als dit natuurlijk ook niet de makkelijkste opdracht gekregen, maar wij hebben het na een goede twintig minuten wel gezien.
Hardkar (Reinier Zonneveld) & Angerfist @ Freedom
© CPU – Joost Van Hoey
Wie aan het eind van het weekend nog ergens een vaatje energie in zijn lijf vindt en in is voor stevige kicks, moet aan die eerder besproken stormachtige zuidkant zijn. Op The Rose Garden draait Warface de schubben van de draak aan flarden, maar wij kiezen voor de Freedom, waar twee grootheden de pannen van het dak spelen. Bij binnenkomst zien we op het grote ledscherm het iconische masker van Angerfist, dat an sich al hardcore ademt, en Reinier Zonneveld met een bivakmuts en een Thunderdome-bomber aan. Dan weet je hoe laat het is: tien uur en tijd om te knallen. Met een “Shot To The Brain” jagen ze het publiek op en niet veel later klinken “Sonne” van Rammstein en “Glue” van Bicep ook door de zaal. Niet de originelen uiteraard, maar allemaal uitgebalanceerde versies op de grens van hard techno en hardcore. Op de vloer die al wat leeg is en op die manier het gevoel van het laatste uur van een nachtrave afstraalt, schakelt het duo over op regelrechte hardcore met een herkenbare twist: Showteks “FTS”, Yves Deruyters “The Rebel” en drum-‘n-basshit “Baddadan”: een voor een gaan ze voor de bijl.
Toch ook hier nog even de productie in de bloemetjes zetten, want wat hier aan licht hangt is in een vaste zaal al indrukwekkend, laat staan in een tijdelijke constructie. Het voelt iets minder Tomorrowland aan dan de vlinders van de voorbije jaren, maar de showbeleving gaat er wel echt mee op vooruit. De brandveiligheid zal intussen wel gecontroleerd zijn, maar voor de veiligheid van iedereen kan de productieploeg best alle vijzen en bouten nog eens goed vastdraaien tegen volgend weekend. Het enige minpunt: de heren stoppen tien minuten te vroeg, maar daar weet het publiek in de Freedom wel raad mee.
Mutilator @ The Rose Garden
© CPU – Joost Van Hoey
Wanneer je de tent uitloopt, bots je namelijk recht op The Rose Garden, die vandaag door Da Tweekaz ingekleed wordt als hardstylestage en waar Mutilator met de goorste kicks naar het publiek gooit. Live edits van “Onslaught”, “F#ck The Haters” en “To The Ground” vliegen ons om de oren, terwijl de Nederlander zich verbaast over het feit dat er plots een golf van mensen aanspoelt op het schiereiland. Wanneer we op het einde de lyrics ‘I am become death, the destroyer of worlds’ horen, weten we dat de cirkel rond en het einde nabij is.
Zo kregen we een spetterend einde van een Tomorrowland-editie die niet snel vergeten zal worden. Op geen enkel moment zagen we de organisatie of bezoekers in zak en as zitten. Het was even snel schakelen, maar buiten de gelimiteerde mainstage en enkele kleine, logistieke dingetjes merkten we amper verschil met vorige jaren. Het ondertussen al stereotiepe ‘als een feniks uit de assen’-gezegde mag hier gerust naar boven gehaald worden, want geen haan die op zondag nog kraaide naar de brand van woensdag.
Onze recensie van festivaldag 1 lees je hier.
Onze recensie van festivaldag 2 lees je hier.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
