LiveRecensies

Feeder @ Club Wintercircus: Mooi op het lijntje tussen oud en nieuw

© CPU – Karen Van Lierde (archief)

Waar we de afgelopen jaren meestal meer dan vijf jaar moesten wachten om Feeder nog eens in België aan het werk te zien, staan ze er nu alweer. En dat binnen één jaar. In september bewees het trio dat het nog steeds pijlen wist te fabriceren uit het juiste hout. In Trix vlogen de hits ons om de oren, al wisten ze hier en daar ook nieuw werk in de set te integreren. Maar kijk, een dik half jaar later staan ze hier terug. Ditmaal als onderdeel van een dubbele affiche. Naast Feeder zou ook het Japanse ELLEGARDEN een volwaardige set brengen. Wij hadden nog nooit gehoord van de Japanse punkrockband, maar in hun thuisland verkopen ze arena’s uit. De liefde tussen beide bands is wederzijds, want voorafgaand aan dit Europese luik gingen ze samen op tour door het land van de rijzende zon.

We geven het toe: we moesten ons huiswerk maken toen we zagen dat ELLEGARDEN de spits mocht afbijten gisteravond. We hadden nog nooit van de band gehoord. Een vlugge blik op het internet leerde ons al snel dat ze tot de genrefamilie van blink-182 en Sum 41 behoort en dat ze in hun thuisland worden gezien als een van de meest invloedrijke rockbands van de laatste decennia. Na een afwezigheid van tien jaar doken ze in 2018 plots weer op en deze keer ging het all the way. Tijdens het eerste deel van hun carrière kwamen ze hun eigen landsgrenzen niet buiten, maar nu stonden ze voor het eerst in België op een podium. Geen arena, maar wel het gezellige Wintercircus.

Veel volk was er nog niet op het begin van de avond. Hoewel de zaal amper een kwart gevuld was toen de set begon, hing er een enthousiaste sfeer en was het toch al serieus drummen geblazen op de voorste rijen. Onder de fans waren het vooral hun landgenoten die mede voor de sfeer zorgden. Muzikaal viel er weinig op aan te merken. Je zag dat frontman Takeshi Hosomi wel overweg kon met een publiek. Ook gitarist Shinichi Ubukata wist met de regelmaat van de klok met de nodige bravoure een solo uit zijn gitaar te toveren. Maar zelden stegen de songs uit boven de middelmaat. Dat ze een uur vulden, was ook net iets te veel van het goede. Nooit hadden we het gevoel: verdikke, waarom hebben we deze niet vroeger leren kennen? In tegenstelling tot k-pop zal Japanse poppunk geen potten breken in België, als we afgaan op de eerste Belgische show ooit van ELLEGARDEN.

Het echte hoofdgerecht van de avond kwam uit Wales. De immer sympathieke Grant Nicholas en zijn bende verschenen stipt om 21u30. Veel poespas kwam er niet aan te pas; met “Insomnia” werd meteen een echte rocker op het publiek afgevuurd. Het stof was direct uit onze oren geblazen. De geluidsman moest nog even zoeken naar de juiste balans, maar tegen de tijd dat de band het duo hits “Come Back Around” en “Feeling a Moment” bovenhaalde, zat het geluid snor. Zo startte Feeder aan een verschroeiend tempo.

Nicholas had geen probleem om het publiek op zijn hand te krijgen. Hij hoefde daarvoor geen ingestudeerde of clichématige trucjes boven te halen. Daarvoor waren de songs op de juiste leest geschoeid. Ook al kon Feeder probleemloos een set met hits vullen, weigerden ze zich in het retro-act-hokje te laten stoppen. “Fear of Flying” en “Hey You” gingen geruisloos op in de set en lieten de handen gemakkelijk op elkaar gaan. De radiostations laten vandaag de dag Feeder volledig links liggen en dat begrijpen we niet goed. “Kyoto” klonk zo stevig dat het Royal Blood zou doen blozen. Alles werd scherp, snedig en zuiver gebracht: rock-‘n-roll zoals die het best geserveerd wordt.

Het tempo zakte nooit en voor we het goed en wel doorhadden, stonden we alweer mee te brullen met “High”. Een goede verstaander had niet veel uitleg nodig: de finale was ingezet. En daar heeft Feeder de perfecte ingrediënten voor. “Buck Rogers” liet het Wintercircus zingen en springen. De bisronde had nog meer hits in petto. Aangezien het de laatste show van de tour met ELLEGARDEN was, mochten de Japanners mee op het podium voor “Seven Days in the Sun”. Ze waren zo uitgelaten dat ze “Just a Day” en een strakke cover van “Breed” van Nirvana ook maar ineens samen met Feeder afwerkten. Het deerde Feeder niet, en zo plaatsten ze een dik en vet orgelpunt achter de show en de tour. En de liefde voor ELLEGARDEN? Die blijft nog wel een tijdje standhouden, lijkt ons.

Volgende week vrijdag, 30 mei, speelt Feeder op Vestrock.

Setlist

Insomnia
Come Back Around
Feeling a Moment
Fear of Flying
Just the Way I’m Feeling
Pushing the Senses
Hey You
Playing With Fire
Kyoto
Torpedo
High
Buck Rogers

Seven Days in the Sun
Just a Day
Breed (Nirvana cover)

Related posts
InstagramLiveRecensies

Vestrock 2025 (Festivaldag 1): Verstevigd, versterkt

Vestrock is niet zomaar een festival, het is een gevoel. En dat gevoel barste gisteren voor de vijftiende keer los. Op de…
LiveRecensies

Gurriers @ Club Wintercircus: Een uur lang de boel afbreken

Postpunkband Gurriers is niet bang om kritisch te zijn in songteksten en dat vertaalt zich vaak in rebelse anthems. De Ieren zijn…
InstagramLiveRecensies

Feeder @ Trix (Club): Een vat dat blijft geven

Er was een tijd, ergens rond de eeuwwisseling, dat Feeder de fm-golven van StuBru teisterde. De ene hit na de andere volgde…

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.