Jan Verstraeten is nog geen naam die de gemiddelde Belg kent. Misschien kennen ze toevallig een naamgenoot, maar de man die gisteren in de Ancience Belgique stond heeft jammer genoeg de weg naar het grotere podium nog niet gevonden. Ondanks dat hij wel optreed in landen als Frankrijk en Canada blijft hij in Vlaanderen relatief onbekend, wat jammer is want pakweg “Wolfman” had alles om een hit te worden. Dat nummer maakt deel uit van de recente ep Sailors Get Seasick Too. De beeldende titel sluit nauw aan bij de kleurrijke muziek die vaak gepaard gaat met donkerdere teksten. Jan Verstraeten maakte er in de AB Club een klein feestje van waarbij hij met een grote dosis energie en goeie band voor een sfeervolle avond zorgde.
Support act Mone liet een kwartiertje op zich wachten vooraleer ze in haar eentje het podium betrad. Met een gitaar in de hand en geïnspireerd door Leonard Cohen en Big Thief bracht ze muziek die ze zelf omschreef als donkere folk muziek. Die muziek klonk puur, oprecht en een tikkeltje eentonig, maar ze wist toch te charmeren. De variatie tussen de nummers had wat groter mogen zijn en bevond zich nu vaak in een wat melancholische sfeer. Naar het einde toe omschreef ze “Beautiful Little Thing” als donkere erotische folk waarbij het nummer er dankzij zijn tekst er wat uitsprong. Mone, die trouwens lid is van Who Are The Sirens, deed weinig verbazingwekkend en zal ons wellicht niet zeer lang bijblijven, maar het half uurtje aan gitaarmuziek bracht ons wel tot rust vooraleer de uitbundige Jan Verstraeten alles uit de kan haalde.
Jan Verstraeten trapte zijn energieke set af met “Wanna Sail” en straalde vanaf de eerste seconde een zekere coolheid af. Waarom de frontman en zijn vijf muzikanten als Sjeik gekleed waren, was niet meteen duidelijk, maar de doeken over hun hoofd verdwenen al snel. Het energieke “Wolfman” zorgde niet alleen voor nog meer schwoeng, maar toonde ook dat het podium van de AB Club veel te klein was voor Jan Verstraeten. Hij vloog van links naar rechts, klom op versterkers en verkende later verschillende malen de gevulde zaal. Het publiek was eveneens enthousiast en verschillende nummers werden ontvangen alsof ze grote hits waren. Recente single “One More Time” was daar een voorbeeldje van en het nummer werd gebracht met een zak op zijn hoofd. Op die zak stond er een wenend gezicht, dat er een pak tragischer uitzag dan de roze glittertranen op zijn spierwitte gezicht. Het ging er dus lekker theatraal aan toe en dat gevoel werd vaak versterkt door de drie strijkers op het podium. Tijdens “Bad Bad Love” verzorgden de twee violisten en cellist diepe, donkere tonen terwijl de zanger over een verboden liefde zong. Doorheen de avond zorgden de kleurrijke muziek en donkere teksten voor een eigenzinnige en aanstekelijke mix.
Tijdens de bondige praatjes met het publiek uitte Jan Verstraeten vele malen zijn dankbaarheid en liet hij ook zijn emoties zien. Vooraleer het gevoelige “Sailors Get Seasick Too” op emotionele wijze werd ingezet, verdreef de zanger alle droevigheid uit de wereld met “Violent Disco”. Het publiek danste mee terwijl de drummer in volle galop ook zijn beste beentje voorzette. De losgelaten sfeer keerde later ook terug tijdens “Crybaby” (met een vette baslijn) en een liedje voor zijn ‘chou chou sugar’. Doorheen de avond pakte Jan Verstraeten veelal bombastisch en groots uit, maar “Natural Blues” van Moby werd met een zekere spanning solo op gitaar gebracht. Toen Jan Verstraeten zijn nieuwe vriendje aankondigde hing er ook een zeker spanning in de zaal, maar die vormde zich om tot een grappig gevoel toen er een gigantisch grote knuffelbare demon (zoals op het artwork van zijn recente ep) het podium op wandelde. Jan Verstraeten en zijn demon dansten samen op “Goodbye World”, waarbij de band nog een laatste keer voluit ging en het publiek nog lang bleef verder zingen nadat het podium leegliep.
Jan Verstraeten toonde niet alleen aan dat hij een rasechte entertainer is, maar ook da hij muzikaal een sterke show weet neer te zetten. De gelaagde nummers brengen een hoop energie en sfeer met zich mee die aanstekelijk werkte. Het publiek reageerde doorheen de set enthousiast en dat zorgde ervoor dat de frontman nóg enthousiaster werd. De losgelaten sfeer voelde gemoedelijk aan en deed mensen dansen. De leuke verrassingen zoals de papieren zak, roze konijnenoren en de gigantische knuffeldemon zijn toffe extraatjes, maar Jan Verstraeten steunt er niet te hard op. De muziek en performance staan er als een klok en Jan Verstraeten leerde bovendien dat we soms eens kunnen dansen met onze demonen.
Op vrijdag 1 augustus staat Jan Verstraeten op het Absolutely Free Festival in Genk. In het najaar staan er ook nog twee clubshows in Verstraeten’s agenda: donderdag 23 oktober staat hij in de Botanique en op donderdag 30 oktober is de Trix in Antwerpen aan de beurt.
Setlist
Wanna Sail
Wolfman
One More Time
Bad Bad Love
Violent Disco
Sailors Get Seasick Too
Crybaby
Natural Blues (Moby cover)
Is This A Dream?
Chou Chou
Goodbye World
Lovely Day (Bill Withers cover)
